کتاب روان درمانی معطوف به انتقال برای اختلال شخصیت مرزی (راهنمای بالینی)
معرفی کتاب روان درمانی معطوف به انتقال برای اختلال شخصیت مرزی (راهنمای بالینی)
کتاب روان درمانی معطوف به انتقال برای اختلال شخصیت مرزی (راهنمای بالینی) نوشتهٔ فرانک ا. یومانس، جان ف. کلارکین و اوتو ف. کرنبرگ و ترجمهٔ فرزین رضاعی است و انتشارات ارجمند آن را منتشر کرده است.
درباره کتاب روان درمانی معطوف به انتقال برای اختلال شخصیت مرزی (راهنمای بالینی)
رواندرمانی معطوف به انتقال (TFP) بر یکی از بنیان‌های تفکر روانکاوی یعنی نظریۀ روابط ابژه استوار است و براساس روش‌های دقیق پژوهشی و ارزیابی تجربی تدوین شده است. این رویکرد برای افراد دچار اختلال شخصیت مرزی طراحی شده است که دشوارترین مراجعین درمانگران پویشی محسوب می‌شوند. رواندرمانی معطوف به انتقال نه‌تنها سبب تخفیف علایم می‌شود، بلکه رویکردی است برای بهبود اختلال شخصیت زمینه‌ای این دسته از بیماران. این روش درمانی نویدبخش تقویت کارکرد شغلی و اجتماعی بیماران، زندگی عشقی و عاطفی آنها و خلاقیتشان است. یومانس، کلارکین و کرنبرگ در این کتاب راهنمای بالینی ریشه‌های TFP را توصیف می‌کنند و قدم به قدم بالینگران را در مراحل مختلف این درمان هدایت می‌کنند. مؤلفین در این کتاب موارد زیر را تشریح می‌کنند: انتخاب بیماران، برقراری و حفظ چهارچوب درمانی و بروز انتقال و تحلیل آن. آنها در مورد مدیریت بحران‌ها، رفتار خودکشی، عمل روی احساسات جنسی و نظایر آنها رهنمودهای مفیدی ارائه می‌کنند و در همۀ این موارد توضیحاتشان را با ارائۀ مثال‌های موردی غنی می‌سازند. مطالعۀ این کتاب برای کسانی که بخواهند TFP را درک کرده آن را به‌کار بندند و نیز برای کسانی که با بیماران مرزی کار می‌کنند ضروری است. دکتر رابرت میشل استاد پزشکی و روان‌پزشکی دانشگاه والش درموت، دانشگاه کورنل روانکاو مدرس و ناظر در مرکز آموزش و پژوهش روانکاوی دانشگاه کلمبیا سردبیر سابق مجله بین المللی روانکاوی یومانس، کلارکین و کرنبرگ در راهنمای بالینی رواندرمانی معطوف به انتقال برای اختلال شخصیت مرزی کتاب شاخصی را عرضه می‌کنند که در عین ظرافت، روان و قابل فهم نوشته شده است. مؤلفین نظریات مربوط به منش و شخصیت، درمان و آسیب‌شناسی روانی را با زبان ساده‌ای توضیح می‌دهند و برای روشن‌سازی ایده‌های پیچیده مثال‌هایی بالینی ارائه می‌کنند. این کتاب برای کسانی که به درمان اختلال شخصیت مرزی و نیز کاربرد رواندرمانی روان‌پویشی در درمان تمامی بیماران علاقه‌مند هستند مفید است. کتاب حاضر هم برای دانشجویان و هم برای بالینگران باتجربه سودمند است. دکتر الیزابت ال. اوچینکلاس معاون آموزشی دپارتمان روان‌پزشکی مرکز پزشکی ویل کورنل روان درمانی معطوف به انتقال درمانی مستحکم، مؤثر و مبتنی بر شواهد برای اختلال شخصیت مرزی (BPD) است؛ اما به‌هیچ‌وجه کار آسانی نیست! این کتاب یومانس، کلارکین و کرنبرگ نقشهٔ راه شاخصی برای بالینگران است؛ یک GPS واقعی که با مهارت و خلوص نقشه مسیر پرپیچ‌وخم درمان را ترسیم می‌کند.
ترجمهٔ این کتاب را دکتر فرزین رضاعی، دانشیار روان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کردستان انجام داده است.
American Psychiatric Publishing (با مجوز رسمی ترجمه)
خواندن کتاب روان درمانی معطوف به انتقال برای اختلال شخصیت مرزی (راهنمای بالینی) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
مطالعهٔ این کتاب را به تمامی درمانگرانی که با بیماران مرزی کار می‌کنند توصیه می‌کنیم.
بخشی از کتاب روان درمانی معطوف به انتقال برای اختلال شخصیت مرزی (راهنمای بالینی)
«قضیه بنیادین مفهوم‌پردازی روان‌پویشی و درمان بیماران دچار اختلالات شخصیت این است که رفتارهای مشهود و آشفتگی‌های ذهنی این بیماران منعکس‌کنندهٔ خصوصیات مرضی زیربنای ساختارهای روان‌شناختی است. ساختار روان‌شناختی عبارت است از یک الگوی پایدار و ثابت کارکردهای روانی که رفتار، ادراک‌ها و تجربیات ذهنی فرد را سازمان می‌دهد. یک ویژگی محوری ساختار روان‌شناختی بیماران دچار اختلالات شدید شخصیت، ماهیت و شدت یکپارچگی حس آنها در مورد خود و دیگران است. سطح سازمان شخصیت که با شدتِ اختلالات شخصیت ربط دارد (از سطح بهنجار تا روان‌نژند نوروتیک و تا مرزی و روان‌پریشانه) تا حدود زیادی به این سطح یکپارچگی و ادغام بستگی دارد.
در نظریهٔ روابط ابژه (یاکوبسون ۱۹۶۴؛ کرنبرگ ۱۹۸۰؛ کلاین ۱۹۵۷؛ ماهلر ۱۹۷۱) بر این نکته تأکید می‌شود که سائق‌های (drives) توصیف شده توسط زیگموند فروید (لیبیدو و پرخاشگری) همواره در رابطه با یک دیگری خاص تجربه می‌شوند یعنی اُبژهٔ سائق. روابط ابژه‌ای درونی‌شده واحدهای ساختاری، ساختارهای روان‌شناختی هستند و به سازماندهی انگیزش و رفتار کمک می‌کنند. این واحدهای ساختاری واحدهای متشکل از بازنمودهای خود و بازنمود دیگری هستند که به‌وسیلهٔ عاطفه مرتبط و معرف یک سائق به هم متصل می‌شوند (شکل ۱-۱). این واحدهای خود- دیگری و عاطفهٔ متصل‌کنندهٔ آنها را دوتایی‌های روابط اُبژه می‌نامیم. باید توجه داشت که خود و اُبژه در این دوتایی‌ها بازنمودهای درونی دقیقی از کل خود یا کل دیگری نیستند و همچنین بازنمودهای صحیحی از تعامل واقعی در گذشته به حساب نمی‌آیند بلکه بازنمودهایی از خود و دیگری هستند که در لحظات پرعاطفهٔ اختصاصی در سیر رشد اولیه تجربه شده و درونی شده‌اند و سپس به‌وسیلهٔ نیروهای درونی مانند عواطف و خیال‌پردازی‌های اولیه پردازش شده‌اند.»
حجم
۳٫۳ مگابایت
سال انتشار
۱۴۰۰
تعداد صفحه‌ها
۴۰۰ صفحه
حجم
۳٫۳ مگابایت
سال انتشار
۱۴۰۰
تعداد صفحه‌ها
۴۰۰ صفحه