حبیب دوانلو

«حبیب دوانلو» (Habib Davanloo) که در سال ۱۹۲۷ برابر با سال ۱۳۰۶ به دنیا آمده، روانکاو و محقق روان‌پزشکی است. او روان‌درمانی پویای کوتاه‌مدت فشرده (ISTDP) را توسعه داده است. این استاد روان‌پزشکی در دانشگاه مک گیل کار کرده و سردبیر بنیان‌گذار مجلهٔ بین‌المللی روان‌درمانی پویای کوتاه‌مدت فشرده بوده است. در دههٔ ۱۹۵۰ در بیمارستان عمومی ماساچوست در رشتهٔ روان‌پزشکی آموزش دید. در حوزۀ روانکاوی کلاسیک تحت‌تأثیر سرپرستان و اساتید برجستهٔ خود مانند «لیندمان»، «زتزل» و «دویچ» قرار گرفت. دوران رزیدنتی روان‌پزشکی خود را تحت‌نظر «اریش لیندمان»، روان‌پزشک آلمانی گذراند که در درمان بیماران داغ‌دیده و آسیب‌دیده تخصص داشت. او پس از دریافت رزیدنتی در رشتهٔ روان‌پزشکی، به عضویت هیئت‌علمیِ دانشگاه مک گیل در مونترال (کانادا) درآمد و مشغول به کار شد. دوانلو بسیاری از ارائه‌های بالینی دو سمپوزیوم را در کتاب «قفل گشایی ناخودآگاه» (Unlocking the unconcious: selected papers of Habib Davanloo) منتشر کرد. در این کتاب برخی از موارد درمان کلاسیک دوانلو گنجانده شده‌ است؛ همچنین دوانلو فرایند ارزیابی را که خود آن را «درمان آزمایشی» نامید، ارائه کرده و معیارهای انتخاب خود را از منظر فراروان‌شناختی (نه صرفاً پدیدارشناختی) بیان کرده است. او بر فعال‌‌بودن درمانگر، تمرکز شدید بر انتقال و مقاومت در انتقال تأکید کرده است و دو مورد از مهم‌ترین مداخلات خود را توصیف کرده که آن‌ها را «فشار» و «چالش» برای ساختار دفاعی نامیده است. این دو مداخله سنگ‌‌بنای تکنیک حبیب دوانلو را تشکیل می‌­دهد که اثربخشی آن‌ها به استفادۀ خردمندانه و به‌‌موقع درمانگر بستگی دارد.