کتاب اول من بعد ما

کتاب اول من بعد ما، نوشته کریستین آریلو و ترجمه مهدی قراچه داغی، راهنمای همه زنان برای زندگی کردن و عشق ورزیدن است. این کتاب قرار است به شما بیاموزد پیش از ما، من را انتخاب کنید.

درباره کتاب اول من بعد ما

کتاب اول من بعد ما قرار است راهنمایی برای تمام زنان باشد که به آن‌ها در انتخابشان کمک کند. این کتاب به شما کمک می‌کند تا زندگی مشترک و رابطه عاشقانه سالمی برای خود رقم بزنید.

کریستین آریلو در این کتاب به همه زنان کمک می‌کند تا با خودشان ارتباط برقرار کنند. همان خود درونی که همه‌چیز را درباره آن‌ها می‌داند و می‌تواند بهترین مشاور و راهنمایشان برای انتخاب‌هایشان باشد. اما ممکن است صدایش، به خاطر روابط ناسالم و سمی، خاموش شده باشد. او در این کتاب چالش‌هایی مطرح می‌کند که به زنان کمک می‌کند تا عادت‌های قدیمی خود را کنار بگذارند و حقایق وجود خودشان را درک کنند. اما چرا چنین چیزی ضروری است؟ 

با هر باور غلط رویدادها ممکن است آنان را دچار مشکلات بیشتری کنند. مشکلاتی که ممکن است به کمبود اعتماد به نفس آنان منجر شود. 

آریلو زنانی را که به دنبال رابطه جدی هستند، کسانی که می‌خواهند ازدواج کنند یا نسبت به ادامه رابطه‌شان مردد هستند، مخاطب خود قرار می‌دهد. به آن‌ها کمک می‌کند تا از نقش یک انسان شکست خورده بیرون بیایند و یاد بگیرند خودشان را کاوش کنند تا کلید حل مشکلاتشان را پیدا کنند. علاوه بر این، کتاب اول من بعد ما، مثال‌های بسیاری از زندگی افراد حقیقی دارد که می‌تواند به درک بهتر مسائل مطرح شده نیز، کمک کند. 

کتاب اول من بعد ما را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب اول من بعد ما را به تمام بانوانی که دوست دارند زندگی زناشویی و رابطه عاطفی موفقی داشته باشند، پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب اول من بعد ما

من با خودم چه اندازه صادق هستم؟

دروغ‌هایی که می‌گوییم و صداقتی که به آن نیاز داریم تا خود، مردان مورد علاقه ما و روابط را بشناسیم

توجه داشته باشید که همه ما در زمانی به خود دروغ گفته‌ایم، برای آنکه با حقیقت نمی‌توانستیم روبه‌رو شویم. در رابطه‌مان با دیگران بیش از اندازه‌ای که لازم بوده است، دوام آورده‌ایم، به توصیه‌های دوستانمان توجه نکرده‌ایم. دوست داشته یا نداشته باشید، شماری فراوان از زنان توهم دروغ‌پردازی دارند. اگر لازم بدانیم، رفتارمان به‌گونه‌ای خواهد بود که وانمود کنیم این همان چیزی است که به آن نیاز داریم. می‌خواهیم به هر شکل اذعان کنیم که زندگی خوشایندی داریم.

مأموریت این فصل از کتاب بسیار آشکار و ساده است. توضیح داده‌ایم که شما با خویشتن واقعی خود چگونه رفتار می‌کنید. چقدر می‌خواهیم با خود صادق باشیم. بسیاری از ما می‌گوییم «ما از وضعیتی که داریم، راضی هستیم.»

وقتی پای «او» و «ما» به میان می‌آید، راحت‌تر است که با دروغ‌ها و خودفریبی‌ها کنار بیاییم.

در ادامه مطلب فرصتی دارید که از روابط خود متوجه شوید تا چه اندازه با خود صادق هستید. فصل را زمانی به پایان می‌بریم که با آنچه به راستی هستیم، صادق باشیم.

حقیقی بودن در روابط

به نظر شما، چه تعدادی از زنان به «ما» و «او» فکر می‌کنند؟ بسیاری از ما زنان می‌خواهیم به هر قیمت که شده است، رابطه خود را با آنان زنده نگه داریم. امّا واقعیت این است که در بیشتر وقت‌ها می‌کوشیم به خودمان دروغ بگوییم.

البته، وقت‌هایی متوجه نیستیم که در مقام خودفریبی گام برمی‌داریم، امّا بیشتروقت‌ها می‌دانیم که اشکالی وجود دارد. با این حال، در بسیاری از موارد می‌کوشیم که واقعیت‌ها را پنهان سازیم. می‌خواهیم احساس‌های ناخوشایند را پنهان کنیم.

امّا این ما را به کجا می‌برد؟ به جایی که خسته و ناراحت می‌شویم. ما با جدیت در تلاشیم که در حیطه امن و راحت خود باقی بمانیم. گاه با مشکل‌های عاطفی و مالی و ازدواج بدون عشق زندگی می‌کنیم، امّا نمی‌توانیم حقیقت را پنهان سازیم. در وقت‌هایی حقیقت پا به میان می‌گذارد. گاه گرفتار بیماری و افسردگی می‌شویم، گاه این‌ها سبب می‌شوند که پیرتر از آنچه هستیم به نظر برسیم.

روزگاری که من در خیال زندگی می‌کردم، می‌کوشیدم که زندگی خود را موفق و مطابق میلم نشان دهم. خودم را متقاعد می‌کردم که آدم خوشبختی هستم و از درون به خواسته‌های خود رسیده‌ام. و البته این‌طور نبود. امّا هیچ‌کس و، از جملهٔ آن‌ها خودم، نمی‌توانستم واقعیت‌ها را تشخیص دهم.

یکی از دروغ‌هایی که به خود می‌گفتم، این بود که عشق می‌تواند به همه مشکل‌ها پایان دهد. این، در نهایت، یکی از دروغ‌هایی بود که به خود می‌گفتم. من توجه نداشتم که رابطه‌ام، تا چه اندازه، بد است. در کارم موفق بودم. توجه نداشتم مردی که با او زندگی می‌کنم تا چه اندازه برای من نامناسب است. برای من مهم نبود که ما ماه‌ها رابطه جنسی نداریم. گمان می‌کردم که عشق همه‌چیز را حل می‌کند. تصور می‌کردم رابطه ما با هم کافی‌ست. هر چیزی که این تصویر را باطل می‌کرد، اشتباه بود.

گاه، به اشتباه، گمان می‌کنیم که توهم‌هایمان از ما حمایت می‌کنند، ما را از واقعیت‌هایی که بیش از اندازه واقعی به نظر می‌رسند، دور می‌سازند. ما، به اشتباه، گمان می‌کنیم مردانی که به آنان عشق می‌ورزیم، زندگی ما را نجات می‌دهند، زیرا بر این تصوریم که احساس امنیت خاطر و سلامت ما به‌دست آنان است. ما هر کاری را به انجام می‌رسانیم و هر دروغی را به خود تحویل می‌دهیم تا ثابت کنیم حرف ما درست است. ما می‌خواهیم، به هر ترتیب که شده است، این توهم را زنده نگه داریم و حتی متوجه نیستیم که گرفتار خودفریبی هستیم.