کتاب چکیده ای از زندگی شاعران و نویسندگان ایرانی (جلد دوم)

کتاب چکیده ای از زندگی شاعران و نویسندگان ایرانی (جلد دوم) نوشتهٔ سید مسعود طاهری در نشر گنجور به چاپ رسیده است. این کتاب به شرح خلاصه‌ای از کلیات زندگی و دستاوردهای شاعران و نویسندگان و دانشمندان ایرانی پرداخته است که تأثیری بی‌بدیل در فرهنگ و تمدن ایران داشته‌اند.

درباره کتاب چکیده ای از زندگی شاعران و نویسندگان ایرانی (جلد دوم)

ادبیات مجموعه آثار ادبی یک سرزمین یا یک زبان یا یک دوره از تاریخ است که به وسیله شاعران و نویسندگان یک قوم یا ملت پدید آمده باشد. ادبیات را به نوعی مجموعه دانش‌های ادبی، ذخایر و مواریث ذوقی نیز دانست. اثر ادبی سخنی است که اندیشه و احساس و تجربه‌ی گوینده یا نویسنده را آمیخته با تخیل هنرمندانه بیان می‌کند. وسیله‌ آفرینش اثر ادبی، کلمه‌ها و جمله‌ها، یعنی زبان است.

پدید آورنده اثر ادبی شعر یا نوشته را با خیال و عاطفه و اندیشه و تجربه  خود می‌آمیزد تا آن را به صورت اثری درآورد که دارای ارزش هنری باشد چنین اثری عاطفه و تخیل و اندیشه‌ شاعر یا نویسنده را به شنونده یا خواننده انتقال می‌دهد، احساسات و عواطف او را برمی‌انگیزد او را شاد، اندوهگین یا شگفت‌زده می‌کند و تجربه‌هایی را به او می‌آموزد و شاعر یا نویسنده هنگامی می‌تواند اثر ادبی بیافریند که خوب شادی‌ها، رنج‌ها، آرزوها و ناکامی‌ها و فراز و نشیب‌های زندگی را آزموده باشد. 

این کتاب به زندگی اندیشمندان زیر می‌پردازد:

 بابا طاهر

 ابوسعید ابوالخیر

خواجه عبدالله انصاری

ناصر خسرو

سنایی غزنوی

 خاقانی شروانی

 نصرالله منشی

شاه نعمت‌الله ولی

عبید زاکانی

شیخ محمود شبستری

وحشی بافقی

محتشم کاشانی

هاتف اصفهانی

ملا هادی سبزواری

صامت بروجردی

عارف قزوینی

ایرج میرزا

ملک‌الشعرا محمدتقی بهار

رهی معیری

 پروین اعتصامی

شهریار

خواندن کتاب شهریار چکیده‌ای از زندگی شاعران و نویسندگان ایرانی (جلد دوم) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب چکیده‌ای از زندگی شاعران و نویسندگان ایرانی (جلد دوم)

بابا طاهر همدانی معروف به «بابا طاهر عریان» عارف، شاعر و دو بیتی سرای اواخر سدهٔ چهارم و اواسط سده پنجم درباره خاندان، سال تولد و وفات، نحوه معاش و طریق کسب دانش و معرفت و مسلک عارفانه او، از منابع قدیم اطلاعات دقیق و روشنی وجود ندارد آن چه از گذشتگان به ما رسیده است یاد کردی از زیست عارفانه و خوی درویشی اوست و این از نام او هویداست. بابا لقبی بوده که در گذشته به پیران وارسته می داده اند و عریان به دلیل بریدن وی از تعلقات دنیوی بوده است.

بابا طاهر در شهر قدیمی همدان زندگی خود را به گمنامی سپری می کرد به تدریج در اثر پاکی درون، خودسازی و بی علاقگی به دنیا دارای کراماتی شد که نام او را بر زبان ها انداخت.

گویند که در هنگام ورود طغرل شاه سلجوقی به همدان بابا طاهر در قید حیات بوده و ملاقاتی میان وی و امیر سلجوقی روی داده است این دیدار تأثیر شگرفی بر طغرل بر جای می گذارد که شرح آن چنین آمده است: «شنیدم که چون سلطان طغرل بیگ به همدان آمد از اولیا سه پیر بودند: بابا طاهر، بابا جعفر و شیخ همشا که در کوهکی بر همدان که آن را خضر خوانند ایستاده بودند. نظر سلطان بر ایشان آمد. کوکبه لشکر بداشت و پیاده شد و با وزیر ابونصر الکندری پیش ایشان آمد بابا ظاهر پاره ای شیفته گونه بود. او را گفت: با خلق خدا چه خواهی کرد؟

سلطان گفت: آنچه تو فرمایی، بابا گفت: آن کن که خدا می فرماید: اِنَّ الله یأمر بالعدل و الاحسان سلطان بگریست و گفت: چنین کنم. بابا دستش بگرفت و گفت: پذیرفتی؟ سلطان گفت آری».

در روزگار ما بابا طاهر عریان بیشتر با دو بیتی های شیرین و دلربایش شناخته می شود. دو بیتی های بابا طاهر بیشتر به لهجهٔ لری سروده شده و از نوع فهلویات (پهلویات) و ترانه های معمول در نقاط مختلف ایران است بیشتر این دو بیتی ها به زبان محلی و شبیه به لغت های لری می باشد.