کتاب داستان نما

کتاب داستان نما نوشتۀ رابرت سوارتسوود است. کتاب داستان نما را نشر چشمه منتشر کرده است. برخی از داستان‌های این مجموعه نویدبخش یک رمان کامل است در قالب چند کلمه. شاید بی‌راه نباشد بگوییم یک کتابخانۀ کامل در اختیارتان است که با سرعت نور می‌خوانید.

درباره کتاب داستان نما

کتاب داستان نما گاهی حرف دل ما را می‌زند و در زمانۀ ما غافلگیرمان می‌کند. دربارۀ مفهوم عمیق‌تر هر یک از داستان‌های این مجموعه مجال قلم‌فرسایی هست، اما بگذاریم داستان‌ها خود بگویند، مثل همۀ آثار داستانی خوب. در این مجموعه، داستان‌هایی می‌خوانید که نویسندگان مشهور و مقبولی مثل استیون دان، جیمز فری، هاجین، جویس کرول اوتس و پیتر اشتراب کارهای مفصل‌تر هم دارند، نوشته‌اند.

در کتاب داستان نما ما با داستان‌هایی روبه‌رو هستیم که طیف گسترده‌ای از بازی‌های کلامی تا تراژدی داستان‌هایی ساده تا معما و لغز با یک وجه مشترک را شامل می‌شود. هیچ‌کدام بیش‌تر از بیست و پنج کلمه نیست. گردآورندۀ مجموعه اسمش را گذاشته داستان نما چون همین معدود کلمات به زنجیره‌ای بزرگ‌تر و پیچیده‌تر از وقایع دلالت می‌کند.

خواندن کتاب داستان نما را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

کتاب داستان نما برای افرادی مناسب است که قصد دارند میل به کتاب خواندن را در خود به وجود بیاورند و خواندن کتاب‌های رمان و طولانی برای آن‌ها سخت است، پس می‌توانند با خواندن داستان‌های کوتاه این کتاب، کتاب‌خوانی را شروع کنند.

درباره رابرت سوارتسوود

رابرت سوارتسوود نویسنده پرفروش USA Today ، زن سریال قاتل ، تماس، مرد مومی و چندین رمان دیگر است. رابرت سوارتسوود اصطلاح "hint fiction" را ایجاد کرد و ویراستار Hint Fiction: Anthology of Stories in 25 Words or Fewer است.

بخش‌هایی از کتاب داستان نما

بچه‌ها

او را به پیک‌نیک می‌برد تا تصمیم بگیرند چه‌کارش کنند. از او پرسید: «بادلایت می‌خواهی یا اودول؟»

اشتباه زمانی

پاهایم را توی Gyn OBI می‌کنم. متوجه می‌شوم که جوراب‌های پاپانوئل را پوشیده‌ام. سبز و قرمز با عکس پاپا نوئل‌های چاق که نشسته و شیرینی می‌خورد. الان ماه ژوئن است.

آخرین عکس گروه نیوتن

عینک‌های آفتابی‌شان عکس کوله‌پشتی نری کرجی حامل دوربین را منعکس می‌کند، دوربینی که فیلم توی آن است و این لحظۀ شاد هراس‌انگیز را در خود نگه میدارد.

دست تکان ندادن

مارنی پرسید: «آنجا چکار می‌کند؟» آفتاب‌سوخته، از دریاچه زده شده بودیم و می‌خواستیم به خانه برگردیم. زیر لب گفتم: «من خبر ندارم.»