کتاب انقلابی در نظام های آموزشی با ۳ فناوری نوین

کتاب انقلابی در نظام های آموزشی با ۳ فناوری نوین نوشته فاطمه ذبیحی است. این کتاب سعی دارد روش‌های آموزشی نوین را مطرح کند.

درباره کتاب انقلابی در نظام های آموزشی با ۳ فناوری نوین

فناوری نوین را می‌توان ادامه فناوری‌های گذشته دانست که آرایه‌ها و اصلاحات جدیدی را در اختیار بشر قرار می‌دهند تا زندگی او را بهتر کند؛ به عبارت دیگر، اصطلاح فناوری نوین را می‌توان به پیشرفت‌های انجام شده و نوآوری‌های ارائه شده در حوزه‌های مختلف فناوری اطلاق کرد.

در دنیای امروز، تکنولوژی با سرعت زیادی در حال تغییر و تحول است؛ برای همراه بودن با چنین روند پرسرعتی، باید تکنولوژی روز را پیوسته شناسایی کرده و در یادگیری آن بکوشیم؛ به این ترتیب، قادر خواهیم بود همگام با تغییر و تحولات اطراف خویش، گام برداشته و از امکانات پیش روی خود بهره ببریم؛ از این رو، نویسنده در این کتاب در فصل اول به فناوری موک ها‌، در فصل دوم به گیمیفیکیشن ها‌ و در فصل سوم به رایانش ابری پرداخته است. 

این کتاب به تمام  فعالان حوزه آموزش کمک می‌کند اطلاعات جامعی از روش‌های آموزشی جدید داشته باشند و بتوانند نسل امروز را متفاوت تربیت کنند. این کتاب به‌شکلی کاربردی و اصولی فناوری نوین آموزش را یاد می‌دهد. 

خواندن کتاب انقلابی در نظام های آموزشی با ۳ فناوری نوین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان و فعالان حوزه آموزش پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب انقلابی در نظام های آموزشی با ۳ فناوری نوین

تاریخچه موک

موک پدیده ای نسبتاً جدید است. اولین موک در سال (۲۰۰۸)، توسط دانشگاه مانیتویا ایجاد شد؛ این دوره آنلاین شامل (۲۲۰۰) دانشجوی رایگان ثبت نام شده (که مدرک نمی خواستند) و (۲۵) دانشجوی پولی (که مدرک می خواستند) بود. برخلاف دوره‌های آنلاین سنتی که فراگیران عمدتاً وابسته به منابع ارائه شده از طرف استاد در سامانه یادگیری هستند، این آموزش براساس اصول ارتباط‌گرایی بود که فراگیران باید از طریق یک شبکه از فضاهای یادگیری مختلف، درس را فرا می‌گرفتند؛ اما تا سال (۲۰۱۱)، موک شناخته شده نبود. دانشگاه استنفورد باعث معروفیت موک شد. در پاییز (۲۰۱۱)، در یک دوره آموزشی آنلاین درباره هوش مصنوعی که به وسیله دو استاد استنفورد به نام های پیتر نورویگ و سباستین تران ارائه شد، بیش از ۱۶۰ هزارنفر، از (۱۹۰) کشور دنیا ثبت نام کردند؛ بعد از این تجربه موفق، نورویگ و ترن شرکت Udacity را تاسیس کردند. آقای اندرواینگ که در همان زمان، دورهٔ موفق یادگیری ماشینی را برگزار کرده بود، به همراه خانم دافنی کولر، هر دو از دانشگاه استنفورد، کورسرا را تاسیس کردند. در مارس (۲۰۱۲)، دانشگاه ام ای اتی، MITx را تاسیس کرد و در بهار همان سال، دانشگاه هاروارد به این جمع پیوست و شرکت به EDx تغییر نام داد؛ به این ترتیب شکل جدیدی از آموزش غیررسمی شروع به کار کرد؛ در طی یک مدت کوتاه، موک ها دانشگاهیان، فراگیران، صاحبان کسب و کار، رسانه و عموم مردم را جذب کردند؛ بسیاری از دانشگاه‌های معروف دنیا مثل ام.آی.تی، هاروارد، برکلی کالیفرنیا و دانشگاه تگزاس به این حرکت پیوستند و دروسشان را در موک ها ارائه دادند؛ هرسه سازمان عمده که دوره های موک را ارائه می دهند، یعنی: کورسرا، ادکس و اودسیتی در سال (۲۰۱۲)، تاسیس شده اند. جنبش موک در سال (۲۰۱۲)، باعث شد که روزنامه نیویورک تایمز در شماره دوم نوامبر (۲۰۱۲)، مقاله ای با عنوان"سال موک" منتشر کند؛ همچنین شماره ۲۹ اکتبر (۲۰۱۲)، مجله تایمز به موک اختصاص یافت. تا سال (۲۰۱۲)، موک ها فقط توسط آمریکا و کانادا ایجاد می شدند؛ اما از سال (۲۰۱۲) به بعد، دانشگاه های کشورهای دیگر نظیر انگلستان، آلمان و استرالیا به حرکت موک پیوستند؛ برای مثال در سال (۲۰۱۳)، موک انگلستان با نام Future Learn آغاز به کار کرد. در ابتدا موک ها فقط به زبان انگلیسی بودند اما اکنون موک هایی به زبان های چینی، عربی، اسپانیایی و فرانسه وجود دارند. سال (۲۰۱۲)، موک اسپانیایی بانام Miriadax، در همان سال موک عربی با عنوان Rawq و موک چینی با عنوان XuetangX شروع به کار کردند.