دانلود و خرید کتاب صوتی بوف کور

 بوف کور رمانی کوتاه و از نخستین نثرهای داستانی ادبیات ایران در سدۀ بیست میلادی است. این رمان که سبکی فراواقعی و سمبلیک دارد، درواقع از شاهکارهای صادق هدایت، نویسنده پیشرو ایرانی محسوب می‌شود.

 کتاب بوف کور تاکنون از فارسی به چندین زبان از جمله انگلیسی، فرانسه و آلمانی ترجمه شده‌است.

 درباره کتاب صوتی بوف کور

بوف کور تک‌گویی‌های یک نقاش منزوی است که دچار توهم و پندارهای روانی شده است. در طول کتاب از خلال حرف‌هایی که باخود و درباره خود می‌زند، پی به گذشته او و تفکرات و تصوراتش خواهید برد. مردی گوشه گیر و منزوی و شکست خورده در عشق که در خانه محقر خود زندگی می‌کند و از یک بحران روحی و عاطفی رنج می‌برد.

وفور سمبل‌ها و تداعی‌ها در این داستان برای بار اول ممکن است شنونده را گیج کند اما با پایان داستان انگار جرقه‌ای در ذهن مخاطب زده باشد او را وا می‌دارد تا از ابتدا و با دقتی بیش از پیش داستان را بشنود. هر لحظه از داستان بوف کور پر است از نمادها و نشانه‌هایی روان‌شناسانه که به تدریج درک و هضم می‌شوند. بوف کور داستانی است که با فضای مرموز خود ذهن شما را به بازی می‌گیرد و لذتی مضاعف را نصیبتان یم‌کند

جلال آل احمد درباره بوف کور گفته است: «سکوتی که در آن دوران حکومت می‌کند، درخودفرورفتگی و انزوایی که ناشی از حکومت سانسور است، نه‌تنها در اوراق انگشت‌شمار مطبوعات رسمی و در سکوت نویسندگان نمودار است، بیش از همه در بوف کور خوانده می‌شود. ترس از گزمه، انزواء، گوشه‌نشینی، عدم اعتقاد به واقعیت‌های فریبنده، به ظاهرسازی‌هایی که به جای واقعیت جا زده می‌شوند، غم غربت (نوستالژی)، انکار حقایق موجود، قناعت به رؤیاها و کابوس‌ها، همه از مشخصات طرز فکر مردمی است که زیر سلطه جاسوس و مفتش (انکیزیتور) و «گپئو» زندگی می‌کنند. وقتی آدم می‌ترسد با دوستش، با زنش، با همکارش و با هر کس دیگر درد دل کند و حرف بزند ناچار فقط با سایه خودش می‌تواند حرف بزند. بوف کور گذشته از ارزش هنری آن یک سند اجتماعی است؛ سند محکومیت حکومت زور.»

 شنیدن کتاب بوف کور را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 دوست داران آثار صادق هدایت و همه علاقه‌مندان به داستان‌های روان‌شناسانه و فلسفی را به شنیدن این اثر شاهکار دعوت می‌کنیم.

 درباره صادق هدایت

صادق هدایت در بهمن سال ۱۲۸۱ در تهران به دنیا آمد. این نویسنده، مترجم و روشنفکر ایرانی از بنیان‌گذران داستان‌نویسی نوین ایرانی است. صادق هدایت  دوره متوسطه را در دبیرستان دارالفنون آغاز کرد اما به‌علت درد چشم مجبور شد که یک سال مدرسه را ترک کند و بعد از گذراندن دوران نقاهت، به مدرسه سن‌لویی رفت. تحصیل در این مدرسه زمینه آشنایی او با ادبیات جهان را فراهم کرد. صادق از نوجوانی نوشتن در روزنامه‌ را آغاز کرد. اولین کتاب هدایت انسان و حیوان، نام دارد که راجع به مهربانی با حیوانات است.

هدایت در سال ۱۳۰۵ با اولین گروه دانش‌آموزان اعزامی به خارج به کشور بلژیک رفت و در رشته ریاضیات محض ادامه تحصیل داد. در همین سال داستان مرگ را در مجله ایرانشهر که در آلمان منتشر می‌شد به چاپ رسانید و مقاله‌ای به فرانسوی به نام «جادوگری در ایران» در مجله له‌ویل دلیس، نوشت.

هدایت از تحصیل و رشته‌اش در بلژیک راضی نبود و دلش می‌خواست به فرانسه و پاریس که آن زمان مرکز تمدن غرب بود برود. سرانجام در اسفند ۱۳۰۵ پس از تغییر رشته و دوندگی زیاد به پاریس منتقل شد. او در سال ۱۳۰۹،  تحصیلاتش را ترک کرد، به تهران برگشت و در بانک ملی مشغول به کار شد، اما از وضع کارش هم راضی نبود؛ با این وجود سال‌های ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۴ برای هدایت دورانی پربار بود و آثار تحقیقی و داستانی زیادی منتشر کرد؛. از جمله این آثار می‌توان به مجموعه انیران، مجموعه داستان‌های کوتاه سایه‌روشن، نمایشنامه مازیار با مقدمه مینوی، کتاب مستطاب وغ‌وغ ساهاب با همکاری مسعود فرزاد، مجموعه داستان‌های کوتاه سه قطره خون و چندین داستان کوتاه دیگر نظیر گرداب، دون ژوان کرج، مردی که نفسش را کشت، صورتکها، چنگال، لاله، آفرینگان، طلب آمرزش، محلل، مرده‌خورها، عروسک پشت پرده، چاپ نخست علویه خانم و همچنین سفرنامه اصفهان نصف جهان اشاره کرد.

صادق هدایت در زمان اقامت خود در هند اثر معروفش، بوف کور را که در پاریس نوشته بود پس از اندکی بازبینی با دست بر روی کاغذ استنسیل نوشت و به‌صورت پلی‌کپی در پنجاه نسخه منتشر کرد. این نویسنده سرشناس ایرانی سرانجام در نوزدهم فروردین‌ماه سال ۱۳۳۰ در آپارتمان اجاره‌ای‌اش در خیابان شامپیونه در پاریس، با گاز خودکشی کرد.

قسمتی از کتاب بوف کور

در زندگی زخم‌هایی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا می‌خورد و می تراشد.

این دردها را نمی‌شود به کسی اظهار کرد، چون عموماً عادت دارند که این دردهای باورنکردنی را جزو اتفاقات و پیش‌آمدهای نادر و عجیب بشمارند و اگر کسی بگوید یا بنویسد، مردم بر سَبیل عقاید جاری و عقاید خودشان سعی می‌کنند آن را با لبخند شکاک و تمسخرآمیز تلقی بکنند؛ زیرا بشر هنوز چاره و دوایی برایش پیدا نکرده و تنها داروی آن فراموشی به توسط شراب و خواب مصنوعی به وسیله افیون و مواد مخدره است ولی افسوس که تأثیر این‌گونه داروها موقت است و به جای تسکین پس از مدتی بر شدت درد می‌افزاید....