دانلود و خرید کتاب صوتی تیره بختان

کتاب صوتی تیره بختان نوشتهٔ فیودور داستایفسکی و ترجمهٔ کاظم خلخالی است. حورا طالبی و سینا ایجادی گویندگی این رمان صوتی را انجام داده و واوخوان آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی تیره بختان

کتاب صوتی تیره بختان یا «بیچارگان» اولین رمان فیودور داستایفسکی است. این رمان در قالب مجموعه‌ای از نامه‌ها بین سال‌های ۱۸۴۵ - ۱۸۴۴ نوشته شده است. داستایفسکی جوان نسخهٔ دست‌نویس این کتاب را نزد نویسندهٔ مشهور زمان «گریگاروویچ» می‌برد. او به‌همراه دوستش «نکراسوف» با هم شروع به خواندن دست‌نویس کردند و سپیده‌دم آن را به پایان رساندند. ساعت ۴ صبح نزد داستایفسکی رفتند و او را بیدار کردند و برای شاهکاری که آفریده بود به او تبریک گفتند. روز بعد بلینسکی با دیدار داستایفسکی فریاد زد: «جوان! هیچ می‌دانی چه نوشته‌ای؟...تو با ۲۰ سال سن ممکن نیست خودت بدانی.» داستایفسکی ۳۰ سال بعد این لحظه را «شعف‌انگیزترین لحظهٔ حیات» خود خواند.

در کتاب صوتی تیره بختان، «ماکار دوشکین» کارمند نسخه‌بردار یک ادارهٔ دولتی بی‌اهمیت است. او شغل واقعی خودش را قربانی‌شدن می‌داند. او فردی صدیق، باوجدان، خجالتی و گوشه‌گیر است و از زدوبند و دسیسه‌هایی که همکارانش به‌کار می‌برند، کناره می‌گیرد، اما در نهایت آنان با او دشمنی می‌کنند. شکنجه‌دادن او منشأ انرژی، تفریح و کانون و محور زندگی اداری آنان می‌شود. دوشکین خود را در میان آنان، یک موش بیچاره توصیف می‌کند. او سرخورده از این اوضاع و ناتوان از مقابله با بدسیرتی همکارانش برای تسکین خود کاری می‌کند. قلم برمی‌دارد و می‌نویسد. او همچنان که بار دلش را برای دوست یا محبوبی به اسم «واروارا آلکسیونا» خالی می‌کند، کم‌کم می‌فهمد که حرفی برای گفتن دارد.

سبک نوشتاری نامه‌ها بسیار معمولی است؛ گاه با تکرارهای فراوان و جمله‌های شکسته‌بسته، اما پراحساس، سرشار از محبت و عاطفه. داستایفسکی با همین رمان اولش پدیدهٔ جدیدی را به دنیای روان‌شناسی معرفی کرد و آن تجزیه‌وتحلیل و روان‌کاوی ذهن بود. او با تجزیه‌وتحلیل و روان‌کاوی ذهن خودش و آنچه در آن به‌صورت صدها شخصیت متفاوت، با اخلاق‌ها و روحیه‌های گوناگون وجود داشت، سبک جدیدی را در عالم نویسندگی ایجاد کرد که سرمشق و راهنمای بسیاری از نویسندگان جهان پس از خودش شد. سبک احساسی و چهارچوب طبیعت‌گرای نامه‌ها بهانه‌ای است برای تحقیق و بررسی ضمیر ناخودآگاه آدم‌ها. در نامه‌های این ۲ نفر بسیاری مطالب پنهان و ناگفته می‌مانند، اما گاه انگار ناآگاهانه پرده از روی احساس‌های بیان‌نشده کنار زده می‌شود و خواننده را منقلب می‌کند.

شنیدن کتاب صوتی تیره بختان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی کلاسیک روسیه و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره فئودور داستایفسکی

فیودور میخایلوویچ داستایوسکی در ۱۱ نوامبر ۱۸۲۱ به دنیا آمد. او نویسندهٔ مشهور و تأثیرگذار اهل روسیه بود. ویژگی منحصربه‌فرد آثار او، روانکاوی و بررسی زوایای روانی شخصیت‌های داستان است. بسیاری او را بزرگ‌ترین نویسندۀ روان‌شناختی جهان به‌شمار می‌آورند. داستایوفسکی ابتدا برای امرار معاش به ترجمه پرداخت و آثاری چون «اوژنی گرانده» اثر بالزاک و «دون کارلوس» اثر فریدریش شیلر را ترجمه کرد؛ سپس به نگارش داستان و رمان پرداخت. اکثر داستان‌های داستایفسکی، همچون شخصیت خودش، سرگذشت مردمی عصیان‌زده، بیمار و روان‌پریش هستند. در بیشترِ داستان‌های او، مثلث عشقی دیده می‌شود؛ به این معنی که زنی در میان عشق ۲ مرد یا مردی در میان عشق ۲ زن قرار می‌گیرد. در این گره‌افکنی‌هاست که بسیاری از مسائل روان‌شناسانه (که امروز تحت‌عنوان روانکاوی معرفی می‌شوند) بیان می‌شوند. منتقدان، این شخصیت‌های زنده، طبیعی و برخوردهای کاملاً انسانی آن‌ها را ستایش کرده‌اند.

رمان‌ها و رمان‌های کوتاه این نویسنده عبارتند از:

(۱۸۴۶) بیچارگان، (۱۸۴۶) همزاد، (۱۸۴۷) خانم صاحبخانه/ بانوی میزبان، (۱۸۴۹) نیه توچکا (ناتمام)، (۱۸۵۹) رؤیای عمو، (۱۸۵۹) روستای استپان چیکو، (۱۸۶۱) آزردگان/ تحقیر/ توهین‌شدگان، (۱۸۶۲) خاطرات خانهٔ اموات، (۱۸۶۴) یادداشت‌های زیرزمینی، (۱۸۶۶) جنایت و مکافات، (۱۸۶۷) قمارباز، (۱۸۶۹) ابله، (۱۸۷۰) همیشه شوهر، (۱۸۷۲) جن‌زدگان، (۱۸۷۵) جوان خام، (۱۸۸۰) برادران کارامازوف.

داستان‌های کوتاه او نیز عبارتند از:

در پانسیون اعیان، (۱۸۴۶) آقای پروخارچین، (۱۸۴۷) رمان در نُه نامه، (۱۸۴۸) شوهر حسود، (۱۸۴۸) همسر مردی دیگر، (۱۸۴۸) همسر مردی دیگر و شوهر زیر تخت (تلفیقی از ۲ داستان قبلی)، (۱۸۴۸) پولزونکوف، (۱۸۴۸) دزد شرافتمند، (۱۸۴۸) درخت کریسمس و ازدواج، (۱۸۴۸) شب‌های روشن، (۱۸۴۹) قهرمان کوچولو، (۱۸۶۲) یک داستان کثیف/ یک اتفاق مسخره، (۱۸۶۵) کروکدیل، (۱۸۷۳) بوبوک، (۱۸۷۶) درخت کریسمس بچه‌های فقیر، (۱۸۷۶) نازنین، (۱۸۷۶) ماریِ دهقان، (۱۸۷۷) رؤیای آدم مضحک، دلاور خردسال.

مقاله‌های او عبارتند از:

Winter Notes on Summer Impressions (۱۸۶۳) و یادداشت‌های روزانهٔ یک نویسنده (۱۸۷۳–۱۸۸۱)،

ترجمه‌های او عبارتند از:

(۱۸۴۳) اوژنی گرانده (انوره دو بالزاک)، (۱۸۴۳) La dernière Aldini (ژرژ ساند)، (۱۸۴۳) Mary Stuart (فریدریش شیلر) و (۱۸۴۳) Boris Godunov (الکساندر پوشکین)،

داستایوفسکی نامه‌های شخصی و نوشته‌هایی را که پس از مرگ او منتشر شده‌اند، در کارنامۀ نوشتاری خویش دارد.

فیودور داستایفسکی در ۹ فوریهٔ ۱۸۸۱ درگذشت.