دانلود و خرید کتاب صوتی ماهی در آب

کتاب صوتی ماهی در آب نوشتهٔ ماریو بارگاس یوسا با ترجمهٔ خجسته کیهان و صدای گشتاسب امجدی در انتشارات ماه آوا منتشر شده است.

درباره کتاب صوتی ماهی در آب

کتاب صوتی ماهی در آب ۲ روایت جذاب و مستقل است. ماریو بارگاس یوسا در بخشی از کتاب خاطرات دوران کودکی و جوانی‌اش را می‌گوید و در بخش دیگر ماجرای شکست خود در انتخابات ریاست‌جمهوری پرو را روایت می‌کند.

این کتاب ۱۲ فصل دارد که در آن نویسنده داستان خود را با موضوعاتی درمورد زندگی دوران کودکی و رویدادهای سیاسی زندگی‌اش بازگو می‌کند. بخش کودکی حقایقی از زندگی یوسا می‌گوید که به خواننده کمک می‌کند بیشتر از قبل دربارهٔ این نویسنده بداند و بخش دیگر به دوران سیاسی زندگی او یعنی جنبش مخالف با آلن گارسیا، رئیس‌جمهور پرو در سال ۱۹۸۷، و مبارزاتش به‌عنوان نامزد ریاست‌جمهوری پرو در سال ۱۹۹۰ می‌پردازد. 

شنیدن کتاب صوتی ماهی در آب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به آثار ماریو بارگاس یوسا پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره ماریو بارگاس یوسا

ماریو بارگاس یوسا ۲۸ مارس ۱۹۳۶ در آرکیپای پرو به دنیا آمد. او تنها فرزند پدر و مادرش بود؛ پدر و مادری که ۵ ماه بعد از ازدواج جدا شدند. ماریو ۱۰ سال اول زندگی‌اش را در بولیوی و با مادرش گذراند. پس از این‌که پدربزرگش مقام دولتی مهمی در پرو به‌دست آورد، همراه مادرش در ۱۹۴۶ به سرزمینش بازگشت. دوران کودکی او با تلخی سپری شد. در ۱۴سالگی پدرش او را به دبیرستان نظام فرستاد که تأثیری ژرف بر او نهاد. بارگاس یوسا در رشتهٔ هنرهای آزاد دانشگاه لیما فارغ‌التحصیل شد و سپس از دانشگاه مادرید در رشتهٔ ادبیات مدرک دکترا گرفت. سبک خاص نوشتن او تقریباً در انحصار خودش است و همین سبب شده او را «آقای رمان» لقب دهند. در ایران اما به‌لطف ترجمه‌های روان عبدالله کوثری، نام یوسا طنین‌انداز شد. قاطبهٔ آثار این نویسنده به‌همت او در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است. آثاری چون گفت‌وگو در کاتدرال، جنگ آخرالزمان، مرگ در آند، سورِ ُبز، چرا ادبیات، عیش مدام، عصر قهرمان، سرگذشت واقعی آلخاندرو مایتا و غیره برخی آثار بی‌بدیل این نویسندهٔ بلندآوازه هستند که به‌همت کوثری و دیگر مترجمان در اختیار مخاطب ایرانی قرار گرفته‌اند. 

بخشی از کتاب ماهی در آب

«مادرم بازویم را گرفت و مرا از در سرویس ساختمان فرمانداری به خیابان برد. به سمت خاکریز اگیگرن به راه افتادیم. آخرین روزهای ۱۹۴۶ یا نخستین روزهای ۱۹۴۷ بود اما امتحانات مدرسه سالسیان خاتمه یافته بود. من کلاس پنجم را به پایان رسانده بودم و در پیورا تابستان با نور سفید و گرمای خفه کننده اش از راه می رسید. مادرم بی آنکه صدایش بلرزد گفت: تو می دانستی مگر نه؟»