دانلود و خرید کتاب صوتی یادت نرود که ...

کتاب صوتی «یادت نرود که ...» نوشتهٔ یاسمن خلیلی‌فرد با گویندگی المیرا دهقانی در رادیو گوشه منتشر شده است.

درباره کتاب صوتی یادت نرود که ...

کیوان کامیاب که پانزده سال پیش از ایران به پاریس رفته حالا به کشورش بازگشته است. او هنوز خواهان شنیدن درباره فروغ شکیبا، عشق قدیمی‌اش است که با او خاطره‌ها دارد. کیوان دلش می‌خواهد دوباره فروغ را ببیند اما ظاهراً اتفاقاتی رخ داده که او از آن‌ها بی‌اطلاع است.

کتاب صوتی یادت نرود که ... را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به رمان‌های عاشقانهٔ ایرانی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب صوتی یادت نرود که ...

چمدان را از زیر دستگاه رد کرد. مرد باربر کمکش کرد که آن را دوباره روی چرخ دستی بگذارد. توی جیبش دنبال پول ایرانی گشت. یک هزار تومانی ته جیب پالتو پیدا شد. آن را گذاشت کف دست مرد باربر. مرد با نارضایتی به او نگاه کرد: «فقط همین؟!» شرمنده شد. تا خواست توضیح دهد که پول ایرانی ندارد مرد سر تکان داد و رفت. قلبش تند تند می زد. پانزده سال پیش، از فرودگاه مهرآباد رفته بود پاریس. فرودگاه جدید برایش آشنا نبود. وقتی که می رفت همه چیز فرق داشت. دکتر فرامرزی گفته بود که می آید دنبالش. دور و برش را نگاه کرد. با آن که فرامرزی کاملاً تغییر کرده بود و جاافتاده شده بود به راحتی او را پشت شیشه ها پیدا کرد. برایش دست تکان داد. دکتر او را دید و لبخند زد. فکر کرد: «چه قدر پیر شده.» و لابد فرامرزی هم درباره ی او همان نظر را داشت. چرخ دستی را هل داد جلو. از کنار مستقبل هایی که با دسته های گل منتظر مسافرینشان بودند رد شد. فرامرزی کمی عقب تر ایستاده بود. کراوات زده و کت و شلوار به تن، دست به ریش پروفسوری حواسش به مردم بود. کیوان با احتیاط رفت جلو. تک سرفه ای کرد. دکتر متوجه او شد. همدیگر را در آغوش گرفتند. فرامرزی بوی همان ادکلن همیشگی را می داد. بعد از سلام و احوالپرسی دکتر او را کاملاً برانداز کرد و با همان شوخ طبعی همیشگی گفت: «بزنم به تخته مثل این که آب و هوای فرنگ بهت ساخته. هیچ عوض نشده ای.» کیوان فکر کرد: «تعارف می کند.» آهسته گفت: «نه دکتر جان، پیر شدیم رفت.» فرامرزی اشاره کرد به آسانسور: «پس من چه بگویم؟» کیوان لبخند زد: «شما؟! ... فقط موهایتان سفید شده.» فرامرزی از صراحت او جانخورد. لبخند پهنی زد: «اتفاقاً چند وقت پیش یکی از پرستارها می پرسید چرا موهایم را رنگ نمی کنم؟! بهش گفتم این دو شوید هم مگر رنگ کردن دارد؟!» بلند خندید و ادامه داد: «البته فکر بدی هم نیست ها فقط حیف که خوشم نمی آید مردها مو رنگ کنند.» و قهقهه زد.