کتاب دین علیه ایمان

کتاب دین علیه ایمان نوشته مجید محمدی است. کتاب دین علیه ایمان را انتشارات کویر منتشر کرده است و این کتاب ارزشمند مباحثی در جامعه‌شناسی دینی مطرح می‌کند.

درباره کتاب دین علیه ایمان

جامعه‌شناسی دین در کنار فلسفه دین یکی از پررونق‌ترین حوزه‌های میان‌رشته‌ای مطالعات دینی است. در جامعه‌شناسی دین، به حضور دین در جامعه به عنوان یک نهاد اجتماعی و یک پدیده انسانی و عرفی توجه می‌شود، بدون آنکه وجوه قدسی و معنوی آن انکار شود. از این جهت، جامعه‌شناسی دین، دین را به عالم امکان و دنیای خاک هبوط می‌دهد و به نقش و کارکرد آن توجه می‌شود.

موضوعاتی که برای بررسی در این کتاب انتخاب شده‌اند جزء حادترین و قابل‌توجه‌ترین مسائل اجتماعی درگیر با دین در سه دهه اخیر هستند. اقتدارگرایی دینی ناشی از مواجهه دین و دولت در یک حکومت دینی است؛ دگرپذیری دینی، دین و زندگی خصوصی و دین علیه ایمان، اقتضائات اجتماعی، تقاضاها و مسائل ناشی از حکومت دینی در گستره عمومی هستند؛ دین و فرایند عقلانی شدن، مواجهه دین را با فرایندهای کلان اجتماعی نمایش می‌دهد

خواندن کتاب دین علیه ایمان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به جامعه‌شناسی اسلامی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب دین علیه ایمان

جامعه‌شناسی دین همانند روانشناسی دین و فلسفه دین یک حوزه علمی میان رشته‌ای است. حوزه‌های میان‌رشته‌ای حاصل تأملاتی هستند که از برقراری ارتباط و نسبت میان دو قلمرو علمی ایجاد می‌شوند و مسائل و موضوعات تازه‌ای را برای دانشمندان هر دو معرفت فراهم می‌کنند. این حوزه‌ها را در میان همه رشته‌های علمی می‌توان مشاهده کرد و دانشجویان بیشتر در سالهای تحصیل در دوره کارشناسی‌ارشد با آنها مواجه می‌شوند. برخی از این حوزه‌ها در علوم‌انسانی عبارتند از فلسفه سیاسی، روانشناسی اجتماعی، حقوق، سیاست، اقتصاد سیاسی، جامعه‌شناسی سیاسی، جامعه‌شناسی تعلیم‌وتربیت، جامعه‌شناسی زبان و.... در هر یک از عناوین فوق مضاف، چارچوب علمی مطرح و مضاف‌الیه موضوع دانش است. بنابراین در جامعه‌شناسی سیاسی، این سیاست است که به عنوان یک پدیده در چارچوب جامعه‌شناسی و با روشهای جامعه‌شناسانه مورد مطالعه قرار می‌گیرد؛ یا در روانشناسی اجتماعی ما با روشهای روان‌شناسانه به مطالعه پدیده‌های اجتماعی اقدام می‌کنیم. به مفهومی که گفته شد، جامعه‌شناسی دین بدین‌معناست که ما پدیده دین و ادیان را در قلمرو جامعه‌شناسی و با روشهای جامعه‌شناسان مورد مطالعه قرار دهیم. 

برای بهتر روشن‌شدن نقش جامعه‌شناسی دین بهتر است کار جامعه‌شناس دین را با فیلسوف دین مقایسه کنیم. جامعه‌شناس دین همانند فیلسوف دین به ما نمی‌گوید در معضلات دینی خود چه کنیم. این دو می‌خواهند حیات دینی ما را تبیین کنند: جامعه‌شناس دین، حیات اجتماعی دینی و فیلسوف دین، حیات فردی و کیهانی دینی ما را تبیین می‌کنند. بدین‌ترتیب جامعه‌شناس دین همانند فیلسوف دین به جوابهایی که مردم در حیطه عملی دینی خود می‌خواهند توجهی ندارد. او وظیفه ندارد مردم را در امور دینی خویش راهنمایی کند. وظیفه او آنست که مردم را با مسائل مورد اختلاف روبه‌رو کند و بگوید که انواع مسیرهای ممکن از کجا شروع و به کجا ختم می‌شوند و توضیح دهد که چه راهی به چه دلیلی انتخاب می‌شود. او همچنین روشن می‌کند که چگونه بازشدن یک در ممکن است به بسته‌شدن سایر درها بینجامد. تنها وظیفه او تبیین است نه موعظه و نصیحت و امر و نهی و ستایش و سرزنش. جامعه‌شناس دین همانند هر عالم دیگری به بررسی و نقد پیش‌فرضهای نهفته در ارزشها و هنجارهای اجتماعی می‌پردازد. همچنین به ارزیابی داده‌های تجربی در این حوزه اقدام می‌کند. کار دیگر جامعه‌شناس عرضه مدل یا الگوهای تبیینی یا ارزیابی و مقایسه آنهاست. انواع الگوهای خویشاوندی، حقوقی، سلسله‌مراتبی، ارگانیک، مکانیستی، تکوینی، مردم‌شناختی و روانشناختی در تحلیل مسائل جامعه‌شناختی به کار گرفته شده‌اند.