کتاب مجالی برای تمرکز

کتاب مجالی برای تمرکز اثر مایکل هیت که با ترجمه امیرحسین فتوحی به چاپ رسیده، سیستمی برای افزایش بهره‌وری و رسیدن به موفقیت‌های بیشتر با انجام کار کمتر معرفی می‌کند.

 درباره کتاب مجالی برای تمرکز

 بسیاری از ما به دلیل نداشتن تمرکز کاری هزینه‌های زیادی متحمل می‌شویم و وقت و انرژی زیادی از دست می‌دهیم. طبق تحقیقات انجام‏ گرفته در آمریکا، کل زمانی که یک کارمند در طول روز تلف می‏‌کند برابر با ۳ تا ۶ ساعت است. فرض کنید این فرد در طول سال ۲۵۰ روز کار کند (آخر هفته‌‏ها و دو هفته تعطیلی را از ۳۶۵ روز کم کردیم). این یعنی هر سال ۷۵۰ تا ۱۵۰۰ ساعت تلف می‏‌شود. این پدیده هر سال به اقتصاد امریکا یک تریلیون دلار ضرر می‏‌رساند؛ اما این همۀ ماجرا نیست.

به ایده‌‏های متوقف‏ شده، پروژه‏‌های عقب ‏افتاده و ظرفیت‌‏های محقق ‏شدۀ خودتان فکر کنید.  ما در میان پروژه‌‏هایی که قرار است آن‏ها را عملیاتی کنیم و همچنین انبوه دیگری از فعالیت‏‌ها، که برخی از آن‏ها مهم‏‌اند و برخی فقط در ظاهر اهمیت دارند، احساس خستگی، گم‏‌گشتگی و سرکوب‏ شدن داریم.

برخی افراد برای کنترل سرعت سرسام‏‌آور زندگی خود به داروهای مسکن و روان‏گردان متوسل می‏‌شوند. حتی اگر بپذیریم داروهای تقویت اعصاب مفیدند و از نگرانی‏‌های جامعه و خطرات این داروها برای سلامتی انسان صرف‏ نظر کنیم، باید از خودمان بپرسیم این چه دنیایی است که برای خود ساخته‌‏ایم که در آن برای ماندن در رقابت باید با خوردن دارو به اعصاب خود مسلط شویم؟

 نویسنده در این کتاب می‌گوید زندگی ما جز ان چیزهایی که رویشان تمرکز می‌کنیم نیست پس با خواندن این کتاب بیاموزید چگونه روی کارها و امور مهم و اساسی زندگی‌تان مانند سلامتی، روابط و اهداف شخصی‏ تمرکز داشته باشید. بهره وری به معنای انجام ‏دادن کارهای بیشتر نیست، بلکه هدف آن انجام ‏دادن کارهای درست است. بهره وری یعنی اینکه روز خود را بانشاط شروع کنیم و آن را با حس رضایت و موفقیت به پایان برسانیم. این یعنی موفقیت بیشتر با کار کمتر و مایکل هیت در این کتاب نحوۀ رسیدن به این هدف را به شما خواهد گفت.

 خواندن کتاب مجالی برای تمرکز را به چه کسانی یپشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به کتاب‌های موفقیت مخاطبان این کتاب‌اند.

 بخشی از کتاب مجالی برای تمرکز

آن صحنه از فیلم من عاشق لوسی هستم را به یاد می‏‌آورید که در آن لوسی و اتل در کارخانۀ شکلات‏ سازی استخدام شده بودند؟ وظیفۀ آن‏ها این بود که پس از عبور شکلات‌‏ها از روی نوار نقاله آن‏ها را بسته‌‏بندی کنند. مدیر کارخانه آن‏ها را تهدید کرد که اگر یک شکلات از داخل بسته‌‏بندی بیرون بریزد، آن‏ها را اخراج می‏‌کند. شروع کار خوب بود، اما ظرف چند ثانیه سرعت ورود شکلات‏‌ها شدت گرفت. لوسی و اتل مجبور شدند شکلات‌ها را داخل دهان و کلاهشان بگذارند. وقتی یورش شکلات‏ها به پایان رسید، مدیر برای بررسی کار آن‏ها وارد صحنه شد. او متوجه شکلات‏‌هایی که از بسته‌‏بندی جا مانده بود نشد و فکر کرد که آن‏ها کار خود را با موفقیت به پایان رسانده‏‌اند. حال پاداش آن‏ها چه بود؟ مدیر بر سر کسی که مسئول نوار نقاله بود فریاد کشید و گفت: «سرعتش رو ببر بالا!»