کتاب نگرشی کلی به نظام اسلامی

کتاب نگرشی کلی به نظام اسلامی نوشته ولی‌الله نقی‌پورفر است. کتاب نگرشی کلی به نظام اسلامی را انتشارات معارف منتشر کرده است سعی دارد با نگاهی دقیق نظام حکومت اسلامی را شرح دهد.

درباره کتاب نگرشی کلی به نظام اسلامی

کتاب نگرشی کلی به نظام اسلامی، به سفارش معاونتِ امورِ مجلسِ ریاست‌جمهوری در سال ۹۱-۹۲ انجام شده است و حاصلِ بخشی از پژوهش و تدریسِ مباحثِ مدیریتِ اسلامیِ نویسنده در مقطع دکترای مدیریت، از سال ۱۳۷۱ تاکنون در دانشگاه‌های تهران، تربیت مدرس، شهید بهشتی، علامه طباطبایی، دفاعِ ملی و... است.

مباحث، راهبردی و درجهتِ سیاست‌گذاری‌های کلانِ نظام اسلامی است. این مباحث، به بخش بزرگی از آسیب‌های نظام‌های اجتماعیِ حکومتی می‌پردازد و راهکارهای خروج از آن را برمبنای منابع اسلامی ارائه می‌کند. روش تحقیق در این پروژه، روش اجتهادِ قرآنیِ حکومت‌محور است. دربارهٔ این روش در فصل دوازدهم «سلامت نظام قضایی» اشاره شده است. منابعِ استفاده‌شده، بیشتر، قرآن‌کریم و روایات معتبر وارده از پیامبراکرم (ص) و اهل‌بیت (ع) و تفسیرهای معتبر است.

خواندن کتاب نگرشی کلی به نظام اسلامی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام دانشجویان و علاقه‌مندان به علوم سیاسی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب نگرشی کلی به نظام اسلامی

«هدایت» ضدّ اضلال و در لغت به‌معنیِ «راهنمایی با نشان و دلیل و با نوعی لطف و ظرافت و نرمش است که با پیشتازی و جلوداری و ارائهٔ الگویِ عملیِ راهبر» توأم است: «الْهِدَایةُ دلالة بلطف؛ و منه... هَوَادِی الوحش. أی: متقدّماتها الهادیة لغیرها».

ازآنجاکه هدایت ضدّ اضلال (گمراه‌کردن) است، در مفهومش «صدق و حقیقت» نهفته است. پس، هدایت صبغهٔ الاهی دارد و به خدا منتسب است. لذا، از امثال فرعون، باوجودِ ادعای هدایتگری‌اش، نفی شده است: «قُلْ إِنَّ هُدَی اللّهِ هُوَ الْهُدَی»؛ «قُلْ إِنَّ الْهُدَی هُدَی اللّهِ»؛ «قَالَ فِرْعَوْنُ مَا أُرِیکمْ إِلَّا مَا أَرَی وَمَا أَهْدِیکمْ إِلَّا سَبِیلَ الرَّشَادِ»؛ «وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَمَا هَدَی».

هدایت با «هدیّه» هم‌ریشه است. گویی هدایت نوعی هدیهٔ صادقانهٔ معنوی است که به مخاطب عرضه می‌شود و بالعکس. «الهَدی» به قربانیِ حج اطلاق می‌شود. گویی «قربانی» نیز، هدیه‌ای صادقانه است که بندهٔ خدا به درگاه خالقِ بی‌نیاز، برای ابراز فرمان‌بُرداری و اخلاص در بندگی عرضه می‌کند: «وَلاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَکمْ حَتَّی یبْلُغَ الْهَدْی مَحِلَّهُ». لذا، روحِ عملِ قربانی، برای خداست و گوشت این قربانی برای فقرا مصرف می‌شود: «لَن ینَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَکن ینَالُهُ التَّقْوَی مِنکمْ»؛ «فَکلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِیرَ»؛ «فَکلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ». پس، در مفهوم «هدایت» نکات زیر نهفته است: راهنمایی، بصیرت‌بخشی، صدق و حقیقت، مدارا و عطوفت، پیشتازی و ارائهٔ الگو و جهت‌گیری الاهی.

هدایت با گمراهی و انحراف از صراطِ مستقیمِ عقل و فطرت و کتاب و سنت، تقلید کورکورانه، کذب و بطلان، خشونت و درشتی، قول بدون عمل و خودخواهی منافات دارد.

. رهبریِ ولایی

«ولایت» از ریشهٔ «ولی» به‌معنی قُرب است و در اصلِ معنیِ لغوی، به‌دلیلِ دوطرفه‌بودن، به‌معنیِ قُربِ متقابل، است: «أن یحْصُلَ شیئان فصاعدا حصولا لیس بینهما ما لیس منهما».

حقیقتِ معنیِ ولایت، به فتح «واو» و کسر «واو» به‌معنی سلطه و حاکمیت و سرپرستی است و به‌معنی دوست و نصرت و... نیز می‌آید. پس، ولایت به‌معنی «تدبیر امور دیگران و سرپرستیِ مصالحِ معاش و معاد آنان، توأم با عشق و محبت» است: «الولایة» به‌معنی «تدبیر امور الغیر و القیام بکفایة جریان حیاته و معاشه» است.