دانلود و خرید کتاب نظریه‌های هنری قرن بیستم

«نظریه‌های هنری قرن بیستم» نوشته جیمز ماتسن تامسون( -۱۹۲۶)، کارشناس هنر مدرن است و به مهم‌ترین نظریه‌های هنری در سده بیستم و صاحب‌نظران اصلی آن می‌پردازد. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «نظریه‌های هنری تا قرن هجدهم عمدتاً پیرو تفکر یونانی و در واکنش به آن شکل گرفته‌اند. اما در قرون هجدهم و نوزدهم، اندیشه‌های نو درباره‌ی هنر به‌شدت گسترش یافت و تولید اندیشه‌های جدید هنری در قرن بیستم از آن نیز فراتر رفت. نظریه‌ی بیان که بر رابطه‌ی بین هنر و احساسات تأکید دارد، ابتدا به‌طور مشخص در اواخر قرن نوزدهم مطرح شد و سپس در نوشته‌های کروچه در دهه‌ی دوم و کالینگوود در دهه‌ی سوم قرن حاضر به اوج شکوفایی رسید. فرمالیسم که بر خود اثر هنری متمرکز است، در اندیشه‌های قرن هجده، خصوصاً نوشته‌های کانت درباره‌ی هنر ریشه دارد، اما می‌توان گفت که اشکال نوین آن در قرن بیستم واکنشی به هنر مدرن بوده‌است. روانکاوی نیز تا حدودی به‌خاطر نوشته‌های قانع‌کننده‌ی ‌فروید و یونگ، طی بیشتر سال‌های این قرن مورد توجه شدید خوانندگان بوده ‌است. نظریه‌های گشتالت درباره‌ی ادراک که نخست در اواخر قرن نوزده ارائه شد، تأثیر مداوم و حتی چشمگیر خود را حفظ کرده‌اند. دیدگاه‌های جامعه‌شناختی که موضوع اصلی آن‌ها، جایگاه هنر در جامعه است، نوعاً از دیدگاه‌های کارل مارکس الهام گرفته‌اند. علم مطالعه‌ی نشانه‌ها در قرن نوزده توسط پیرس بنیان‌گذاری شد، اما رواج گسترده و کاربست هنری آن در دو دهه‌ی چهل و پنجاه این قرن اتفاق افتاد. اگزیستانسیالیسم معاصر نیز ریشه در قرن نوزدهم دارد و دریافت‌های کی‌یر‌کگارد و نیچه را با وام گرفتن تحلیل دقیق و غیرتحویلی تجربه از پدیدارشناسی غنی ساخته‌است. پساساختارگرایی در دهه‌ی شصت با الهام از ساختارگرایی و علم مطالعه‌ی نشانه‌ها پدید آمد و در واقع می‌توان آن را بخشی از روند توسعه‌ی پویایی دانست که سوسور آغازگر آن بود. رویکرد زبان‌شناسی/تحلیلی‌ از اوایل دهه‌ی پنجاه تا دهه‌ی هفتاد بر مباحثات هنری در دانشگاه‌ها و نظریه‌های هنری در جهان انگلیسی زبان حاکم بود و تأثیر آن همچنان نیرومند است».