کتاب آرامش از نوعی دیگر

کتاب آرامش از نوعی دیگر، نوشته تام استوپارد با ترجمه هوشنگ حسامی، جلد هفتم مجموعه تجربه‌های کوتاه است. بیست سال پیش که مجموعه‌ تجربه‌های کوتاه زیر نظر حسن ملکی برای اولین‌بار منتشر شد هدفش کمک به عاشقان مطالعه بود که فرصت کمی داشتند، نشر چشمه مجدد این کتاب‌ها را در اختیار علاقه‌مندان قرار داده است.

درباره کتاب آرامش از نوعی دیگر

 بسیاری از ما در زندگی فرصت خواندن یک رمان طولانی را نداریم، یا امکان حمل کتاب را هر روز تا محل کارمان نداریم و کتاب‌ها نیمه‌کاره می‌مانند. راه چاره پناه بردن به کتاب‌های کم‌حجم و کم‌ورقی است که می‌شود آن‌ها را به‌سادگی خواند. کتاب خواندن در یک نشست. بین دو ایستگاه مترو، بین محل کار تا خانه،در مسیر دانشگاه و ... مجموعه‌ی تجربه‌‌های کوتاه بهترین فرصت است برای خواندن در وقت‌های اندک، برای خواندن در ساعت‌هایی که فکر می‌کنیم هیچ‌کدام از کتاب‌های کتاب‌خانه‌مان را نمی‌توانیم بخوانیم. با مجموعه‌ی تجربه‌های کوتاه شاهکارهای تاریخ ادبیات جهان و تاریخ نمایش جهان در اختیار ما قرار می‌گیرد.

کتاب نمایش‌نامه‌ی آرامش از نوعی دیگرِ تام استوپارد هم هیجان‌انگیز است؛ مردی میان‌سال نیمه‌شب با دو ساک پُر از پول به یک بیمارستان خصوصی می‌رود و یک اتاق اختصاصی می‌خواهد. هیچ بیماری‌ای هم ندارد و همین مایه‌ی شک و تردید دکتر و سرپرستار می‌شود و داستانی هیجان‌انگیز را می‌سازد.

خواندن کتاب‌های مجموعه تجربه‌های کوتاه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر فکر می‌کنید فرصت‌تان برای کتاب خواندن کوتاه است اما عطش‌ خواندن و لذت بردن از دنیای کتاب شما را رها نمی‌کند، این مجموعه برای شما نوشته شده است.

بخشی از کتاب آرامش از نوع دیگر

اتاق خصوصی براون. دل‌پذیر با تخت و اثاث معمول بیمارستانی. یک دیوار تقریباً همه‌اش پنجره است و پرده دارد. براون و پرستار وارد میشوند. براون ساک‌هایش را روی تخت میگذارد. از اتاق خوش‌اش میآید.

براون: قشنگ ئه. از این‌جا خوش‌م میآد.

پرستار: حالا خوب اید؟

براون: اوه. بله. حالا خوب خوب ام. پنجرهٔ تمام‌قد.

پرستار: حمام و دست‌شویی توُ کُریدور ئه.

براون: (از لای پردهٔ پنجره به بیرون مینگرد). منظره‌ش چیئه؟

پرستار: خب، گردش‌گاه و باغ.

براون: باغ. اتاقِ رو به باغ. از این بهتر چی میشه؟

پرستار شروع میکند به بازکردن ساک.

پرستار: وسایل شب‌تون این توُ ئه؟

براون: بله، این‌جا به‌م خیلی خوش میگذره.

پرستار ساکی را باز میکند که پُر از اسکناس است.

پرستار: اوه... معذرت میخوام...

براون: (اصلاً ناراحت نیست.) وقت صبحانه کِی ئه؟

پرستار: ساعت هشت.

براون: ناهار؟