کتاب مکتوب

مکتوب اثری از پائولو کوئیلو، نویسنده توانا و مشهور برزیلی است که او را به دلیل آثار پر رمز و رازش و به خصوص کتاب کیمیاگر می‌شناسند. 

مکتوب شامل نوشته‌های کوتاه، و نگرش ها و برداشت‌های کوئيلو از جهان هستی و زندگی است که پائولو آنها را از فرهنگ‌ها و ملل مختلف الهام گرفته است. این نوشته‌ها را کوئيلو در روزنامه فولیا منتشر می‌کرده است. کوئيلو در پاسخ به آنهایی که مکتوب را یک پندنامه‌خوانده‌‌اند می‌گوید: «این کتاب پندنامه نیست بلکه تبادل تجربه است؛ سرانجام، کتاب‌هایی که من آنها را خوانده و یا داستانهایی که در هر حال متعلق به میراث روحانی نسل بشر هستند و مورد استفاده من قرار گرفته اند.»

 کوئيلو درباره محتوای کتاب هم گفته است که قسمت اعظم  آن را مدیون همزیستی یازده ساله با استادش و بهره‌گیری از آموزه‌های او است.

 خواندن کتاب مکتوب را به چه کسانی یپنسهاد می‌کنیم

 اگر مایلید با افکار و برداشت‌های کوئيلو از دیا و زندگی بیشتر آشنا شوید و این نویسنده را بهتر بشناسید، مکتوب را بخوانید.

 درباره پائولو کوئيلو

پائولو کوئيلو در ۲۴ اوت سال ۱۹۴۷ در ریودوژانیرو برزیل به دنیا آمد. مادر او لیژیا خانه‌دار و پدرش مهندس بود. او در دوران نوجوانی آرزویش مبنی بر نویسنده شدن را با خانواده‌اش درمیان گذاشت اما به دلیل مخالفت آن‌ها به مدرسه حقوق رفت. بعد از یک سال مدرسه حقوق را ترک کرد. او مدتی مثل هیپی‌ها زندگی می‌کرد.

پائولو کوئيلو در کتابی به نام هیپی، تجربیات همین دوره از زندگی‌اش را نوشته است. در زندگی پر حادثه‌اش تجربه بستری شدن در یک آسایشگاه روانی، اعتیاد، دستگیری توسط حکومت و ... را دارد. بعد از مدتی که به عنوان ترانه‌سرا مشغول کار بود و درآمد خوبی نیز داشت، دوباره به رویای نویسنده شدن فکر کرد و شروع به نوشتن کتاب‌هایش کرد. او پرفروش‌ترین نویسنده‌ی پرتغالی است که کتاب کیمیاگرش به ۷۰ زبان ترجمه شده و همین باعث ثبت اسم او در کتاب رکوردهای گینس است. او و همسرش در حال حاضر در اروپا و ریودوژانیرو زندگی می‌کنند. از آثار مشهور او می‌توان به ورونیکا تصمیم می‌گیرد بمیرد، الف، زهیر، کنار رودخانه‌ی پیدرا نشستم و گریستم و مکتوب اشاره کرد.

 بخشی از کتاب مکتوب

شبی پیری با مریدانش خلوتی داشت. مراد از مریدان خواست که آتشی بیفروزند تا بتوانند بر گرد آن بنشینند و قدری سخن بگویند.

مراد گفت: «طریقت معنوی همچون آتشی است که در برابر ما می‌سوزد. کسی که می‌خواهد آتشی بیفروزد باید ابتدا دود نامطبوعی که تنفس را بر او دشوار می‌سازد و اشک به چشمانش می‌آورد، تحمل کند. بدین‌گونه است که ایمانش باز سر برمی‌آورد. اما وقتی آتش شعله‌ور شد، دود ناپدید می‌شود و شعله و گرما و نور مطبوعی ایجاد می‌کند.»

یکی از مریدان پرسید: «اگر شخص دیگری آتش را برایمان بیفروزد چطور؟ یا کمکمان کند که از دود اجتناب کنیم؟»

مراد گفت: «کسی که چنین کند، مرشدی واقعی نیست. مرشد واقعی باید بتواند آتش را به هر جایی که بخواهد ببرد یا هر وقت که خواست آن را خاموش کند. و از آن‌جا که به هیچ‌کس آتش افروختن نیاموخته است، ممکن است همه را در تاریکی رها کند.»