تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب پرواز با آتش

نویسنده:زهره علی‌عسگری

انتشارات:انتشارات جنات فکه

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۹از ۱۵ رأیخواندن نظرات

۴٫۹

(۱۵)

خواندن نظرات

معرفی کتاب پرواز با آتش

کتاب پرواز با آتش نوشته زهره علی‌عسگری است این کتاب به زندگی امیرسرتیپ محمد عتیقه‌چی خلبان و جانباز دفاع مقدس می پردازد. این کتاب حاصل بیش از ۱۴۰ ساعت مصاحبه است. کتابِ پرواز با آتش خاطرات شفاهی این خلبان از نثر روایتی موجز و بی‌تکلف است که نتیجه‌ی بیان خود راوی است و نویسنده به آن وفادار مانده است.

درباره کتاب پرواز با آتش

کتاب، روایتگر روزها و شب‌های پر تب و تاب یک خلبان و خانواده‌اش است. خلبانی که در رژیم قبل در پاکستان آموزش دیده، به ایران برگشته، مدارج پیشرفت را طی کرده و با پیروزی انقلاب، مسیری که در ارتش شاهنشاهی برای امثال او ترسیم می‌شده برایش به پایان رسیده، با این حال از زیر بار مسئولیت تاریخیِ دفاع از خاک وطن اسلامی در لحظات سرنوشت‌ساز یک جنگ نابرابر شانه خالی نکرده.

کتاب از اعزام به پاکستان شروع می‌شود و شامل لحظه‌های ناب حضور در پایگاه‌های ریسالپور، ماری‌پور و کراچی و آشنایی با فرهنگ مردم پاکستان از نزدیک است. لحظه‌هایی که قطعا برای دانشجویان خلبانی که هم‌زمان به آمریکا اعزام شده‌ بودند‌ وجود نداشته است. خلبان عتیقه‌چی از روزهای حضور در ایرانِ قبل از انقلاب و برخورد با مهره‌های رژیم وقت، از شخص محمدرضا، تیمسار خاتمی، تیمسار جهانبانی و سپهبد ربیعی گرفته تا شهدایی چون عباس بابایی، علیرضا یاسینی، عباس دوران و دیگر سربازان جانباز ایران زمین در ارتش انقلابی خاطراتی دارد که تا به حال در جایی نخوانده‌اید.

خواندن کتاب پرواز با آتش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به تاریخ شفاهی ایران پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب پرواز با آتش

در زمان کوتاهی، آتش موتور آن‌قدر زیاد شد که شعله‌هایش از اندازۀ هواپیما هم بزرگ‌تر بود. انگار یک گلولۀ آتش روی هوا پرواز می‌کرد... حالا در مسیر... هواپیما مثل یک اسب سرکش، بالا و پایین می‌پرید و قابل کنترل نبود و من را از کَت و کول انداخته بود... کل منطقه دست عراقی‌ها بود و آن‌ها از این جبهۀ سرتاسری به سمت ما که یک گلوله آتش در حال پرواز بودیم، تیراندازی می‌کردند و هم‌زمان فیلم‌ هم می‌گرفتند. فیلمی که بارها از تلویزیون عراق پخش شد و نشان می‌داد که هواپیما، هم می‌سوخت و هم تکه‌تکه می‌شد و هر تکه به سمتی می‌رفت... یک تکان عجیبی خوردیم و انگار چیز بزرگی از ما کنده شد و رفت و هواپیما بدون کنترل، موج خورد و برگشت... موتورِ ذوب‌شده، از هواپیما جدا شد و در هوا رفت... در همین موقع، هواپیما تکان دیگری خورد و به یکباره سقوطش شروع شد. بال از بغل کنده شد و هواپیما با دماغ کله کرد به سمت زمین و مثل فرفره می‌چرخید به چپ و راست و معلق می‌زد و می‌رفت پایین.

نظرات کاربران

مشاهده همه (۹)

phoenix

۱۳۹۹/۰۹/۰۴

خاطرات با جزئیات دقیق از سوابق رزمی و همچنین زندگی یکی از بهترین خلبانان فانتوم ایران. کتاب زیبا، تاثیر گذار و شیرینی است خصوصا برای دوست داران این سبک ادبی.

MehdiN

۱۴۰۲/۰۲/۰۶

چقدر جای تاسف داره آدمی با اینهمه دانش و تجربه میدانی بعد از بازنشستگی کارش به گلفروشی بکشه در حالیکه امثال ایشان در همه جای دنیا بعنوان قهرمان ملی شناخته شده و از تجربیاتشون بیشترین استفاده را خواهند کرد . من

- بیشتر

Habib

۱۴۰۰/۰۳/۲۴

چقدر خوبه که خاطرات این بزرگواران ثبت بشه چون این یک قسمت ازتاریخ سرزمین ماست و دراین جانفشانیهایی که امثال جناب عتیقه چی انجام دادن درسهای بزرگی برای ما وآیندگان این کشور نهفته هست. من همواره دست بوس این قهرمانا

- بیشتر

فکه (بهرام درخشان)

۱۴۰۳/۰۴/۳۰

خاطرات خلبان شکاری آن هم در زمان جنگ واقعا جذاب و خواندنی است و خیلی هم روان نگارش شده

کاربر ۴۰۸۹۰۰۲

۱۴۰۲/۰۸/۲۷

سلام. من خیلی از کتب دفاع مقدس را خوانده ام. این کتاب چند ویژگی مهم داره اول:روانی متن دوم:صادقانه بودن روایات، (یه تعداد از اتفاقات را از خاطرات از اشخاص دیگه تطبیق دادم). سوم: اصطلاحات در مورد پرواز و مسائل جنگی مرتبط را

- بیشتر

امید

۱۴۰۱/۰۹/۱۳

متن کتاب بسیار عالی بود .اتفاقات جنگ را به گونه ای بیان کرده بود که کاملا قابل درک بود و عملیات های گوناگون را به زیبایی ترسیم کردند و از خواندن کتاب خسته نمیشید. خواندن کتاب رو پیشنهاد میکنم،عالیه!

sara

۱۴۰۳/۰۶/۱۵

درود و احتــرامـ فراوان به همه خلبانان شجاع ارتش بویژه امیـــر خلبان محمد عتیقه چی فرزند شجاع و با غیرت میهنم ایران با خواندن این کتاب، خواننده لحظه به لحظه اتفاقات را کاملا درک کرده و با حزییات فراوان روبرو می شود. سپاس

- بیشتر

نجوا

۱۴۰۱/۱۲/۱۸

خاطراتشون رو خیلی قشنگ تعریف کردن و خوب یادشون مونده وقتی میخونی انگار خودت اونجایی خدایا عاقبت هممون رو ختم به خیر بگردان

حمید

۱۳۹۹/۱۲/۱۸

کتاب خوب و تاثیرگذاریه و ارزش خوندن داره. مسئله دیگه اینکه برام تازگی داشت که یه خلبان تحصیلکرده و خارج رفته موقعی که در خاک عراق یک بقعه بنام امامزاده میدیده سر فانتوم را تکان میده که ادای احترام به امامزاده

- بیشتر

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۵۵)

من در جنگ، پنج هواپیمای عراقی زده‌ام. یک میگ ۲۱ و چهار میگ ۲۳ ولی خدا می‌داند که از کشتن دشمن ناراحت می‌شدم.

آرش

بهانه‌ای از دبیرستان فرار می‌کردیم. آگهی‌های فوت را که روی در و دیوار می‌چسباندند جمع می‌کردیم و به ناظم مدرسه نشان می‌دادیم که این‌ها کس و کار ما هستند. یک روز ناظم مدرسه ما را صدا کرد و گفت: فقط به من بگین که شما چند تا فامیلِ زندۀ دیگه دارین که من آمارشون رو داشته باشم؟

مرئوف خدا

شاید حدس می‌زدند که ایران برای تلافی از بغداد شروع کند و چند پالایشگاه مثل کرکوک و موصل را هم بزند ولی این که یک‌دفعه صد و چهل فروند تمام پایگاه‌ها و مراکزشان را بزنند در فکرشان نمی‌گنجید. درست است که وضعیت ما درهم و برهم بود ولی عراقی‌ها هم گیج بودند.

مرئوف خدا

، از یک گروهبان که در محل‌مان بود، مجله‌های نیروی‌هوایی را می‌گرفتم و اف ۸۶ را می‌شناختم. نمی‌دانم آن گروهبان در نیروی‌هوایی چه‌کاره بود ولی آدم چاخانی بود. هرموقع می‌گفتیم: چه خبر؟ می‌گفت: امروز رفتم یه سر به شاه زدم. می‌گفت: یه روز دیدم بچه‌اش داره بازی می‌کنه. یه سکۀ یه تومنی درآوردم، هرکاری کردم نگرفت. بعد شاه رسید و گفت که دست عمو رو رد نکن. یا می‌گفت: رفتم کاخ، با شاه نشستیم روی چمن‌ها. گفتم: اعلی‌حضرت بذارید صندلی بیارم. گفت: نه، همین‌جا درویشی می‌شینیم. بر اساس حرف‌های او ما فکر می‌کردیم که هرکس نظامی باشد، هرموقع دلش خواست می‌تواند شاه را ببیند!

آرش

بچه‌ها که از اسارت می‌آمدند، ما با اشتیاق به دیدن‌شان می‌رفتیم. یکی از بچه‌های آزاده‌ای که شرمنده‌اش هستم، سرگرد خسرو غفاری است. من و خسرو سالیان سال با هم دوست بودیم. در بندرعباس و تهران در یک پایگاه بودیم و رفت و آمد خانوادگی داشتیم. سال ۶۳ که از همدان به بندرعباس منتقل شدم، خسرو به جای من فرمانده گردان آن‌جا شد و بدتر از من، همۀ پروازها را خودش برمی‌داشت. این‌قدر پرواز کرد تا اسیر شد. روزی که فهمیدم آمده، خیلی دلم می‌خواست ببینمش ولی بعد از بازنشستگی پول کافی نداشتم که برایش یک سبد گل بگیرم. هنوز هم نمی‌داند که علت نرفتنم بی‌پولی بود، نه بی‌معرفتی.

آرش

وضع مالی یک خلبان در زمان شاه خیلی خوب بود. شاه خودش به ما گفته بود که من از حلقوم مردم می‌کشم بیرون و می‌گذارم دهن شما. قبل از انقلاب من هفده هزار تومن در ماه حقوق می‌گرفتم که مبلغ زیادی بود. تا سال ۶۷ و پایان جنگ، حقوق من فقط هزار تومن بیش‌تر شد. وقتی هم که بازنشسته شدم، حق پروازم قطع شد و حقوق من به شش هزار تومن رسید، در حالی که آن موقع مستأجر بودیم و ماهی پانزده هزار تومن اجاره خانه می‌دادیم. حالا من مانده بودم با اجاره و خورد و خوراک و بقیه خرج‌ها. در این شرایط، خانمم با من خیلی همراهی می‌کرد.

آرش

برای خلبانی، کف پا نباید صاف باشد چون ترمز هواپیما پایی است، اگر دو تا ترمز هم‌زمان گرفته نشوند، هواپیما می‌پیچد و از باند بیرون می‌رود.

مرئوف خدا

آقای حقیقت بسیار آدم بداخلاقی بود. سنش از کاووسی بیش‌تر بود و بسیار بدعنق. قد بلندی داشت و سیاه‌چهره بود. هیچ‌کس دلش نمی‌خواست با او پرواز کند چون وسط زمین و آسمان، هواپیما را ول می‌کرد و شروع می‌کرد دانشجو را زدن!

مرئوف خدا

نیروی صاف و ساده و خالص بسیجی بوده و در نوجوانی به شکل داوطلب به جبهه رفته. او می‌گوید: اوایل جنگ یک تفنگ گرفتم ولی بلد نبودم خوب تیراندازی کنم. یک‌بار ستون در مسیری نشست تا نیروها استراحت کنند. من به دیوار تکیه داده بودم که دیدم یک مار از بغل درخت، سرش را آورده بالا و من را نگاه می‌کند. ترسیدم. تفنگم را برداشتم و ماشه را چکاندم و تیر خورد به گلوی مار و کشته شد. آن‌جا بود که من تیراندازی یاد گرفتم.

مرئوف خدا

این آقا می‌گفت در جبهه، حقوقی نداشته و گاهی اسکناس‌های پنجاه تومنی، بیست تومنی و ده تومنی را توی سینی می‌چیدند و جلوی‌شان می‌گرفتند. یکی صلوات می‌فرستاده، یکی می‌گفته ما بخشیدیم به رزمنده‌ها و یکی هم مثلاً یک پنجاه تومنی برمی‌داشته. سینی دور می‌زده و می‌رفته، شاید از آن همه آدم سه، چهار نفر برمی‌داشتند و ما تازه به هم می‌گفتیم: یارو رو نگاه کن، چقدر پولکیه!

مرئوف خدا

کتیبه ای بر آسمان

میرعمادالدین فیاضی

آسمان مال من بود؛ خاطرات سرهنگ خلبان صمدعلی‌ بالازاده

ساسان ناطق

حماسه‌های ماندگار پایگاه یکم رزمی هوانیروز

بهرام مرادی

تکاوران نیروی دریایی در خرمشهر: خاطرات ناخدا یکم هوشنگ صمدی فرمانده گردان تکاوران در خرمشهر