دانلود و خرید کتاب پنجره‌ی بزرگ

پنجره بزرگ جلد سوم از داستان‌های مجموعه ماجراهای ناگوار، نوشته لمونی اسنیکت است. این داستان درباره سه خواهر و برادر است که مجبورند در خانه کسی زندگی کنند که برای تصاحب ثروت خانوادگی‌شان نقشه می‌کشد.

درباره مجموعه داستان‌های ماجراهای ناگوار

داستان مجموعه‌ ماجراهای ناگوار از این قرار است که ویولت، کلاوس و سانی بودلر سه خواهر و برادر هستند که زندگی‌شان با شنیدن خبر مرگ پدر و مادرشان ناگهان تغییر می‌کند. آنها بعد از مرگ والدین‌شان، باید در خانه‌ کُنت اُلاف (یکی از اقوام دور) زندگی کنند. کنت الاف برای ثروت خانوادگی آن‌ها نقشه‌هایی دارد که این نقشه‌ها و اقدامات بچه‌ها داستان‌های این مجموعه‌ ۱۳ جلدی را می‌سازد.

ماجراهای ناگوار تا کنون به ۴۱ زبان مختلف ترجمه شده و در مجموع ۵۵ میلیون نسخه از آن به فروش رفته است. این اثر جوایز مختلفی را نیز از آن خود کرده است. جایزه‌ ادبی کتاب کودک کلورادو، جایزه کتابخوان‌های نوجوان نوادا و جایزه‌ نن از آن جمله‌اند.

خواندن مجموعه داستان ماجراهای ناگوار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این مجموعه داستان جذاب را به بچه‌هایی که دوست دارند داستانی ماجراجویانه و هیجان انگیز بخوانند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب پنجره بزرگ

لاوس، بچه وسطی بودلرها، که فکر می‌کرد اگر به آن آب‌نبات‌ها فقط لب بزند، زبانش فوری ورم می‌کند و دیگر نمی‌تواند حرف بزند، لبخندزنان به آقای پو گفت: «خیلی لطف کردید، آقای پو.» کلاوس عینکش را از روی چشم‌هایش برداشت و با خودش فکر کرد که کاش آقای پو به جای آب‌نبات نعنایی، یک کتاب یا روزنامه برایش آورده بود. کلاوس دیوانهٔ کتاب بود و روز تولد هشت سالگیش، زمانی که متوجه شده بود به آب‌نبات نعنایی حساسیت دارد، تمام کتاب‌های والدینشان را که به حساسیت‌ها مربوط می‌شدند خوانده بود. او آن‌قدر در این باره کتاب خوانده بود که چهار سال بعد حتی می‌توانست اسم تمام ترکیبات شیمیایی را که به آنها حساسیت داشت و باعث می‌شدند زبانش ورم کند از حفظ نام ببرد.

سانی جیغ کشید: «توی!»

کوچک‌ترین بچه بودلرها خیلی کوچولو بود و مثل خیلی از بچه‌های کوچولوی دیگر، اغلب کلماتی را به زبان می‌آورد که فهمیدن معنی آنها خیلی مشکل بود. احتمالاً منظور او از کلمه «توی!» این بود که «من هیچ‌وقت آب‌نبات‌نعنایی نخورده‌ام، چون حدس می‌زنم که مثل خواهر و برادرم به آن حساسیت داشته باشم.» اما باز هم نمی‌شد مطمئن بود که منظورش همین بوده است یا نه. شاید هم منظورش این بود که «کاش می‌توانستم یک آب‌نبات نعنایی را گاز بزنم، چون از گاز گرفتن با چهار دندان تیزم خوشم می‌آید، اما نمی‌خواهم خودم را به خطر بیندازم و درگیر عوارض حساسیتی بشوم.»