با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب با چراغ و آینه در جستجوی ریشه های تحول شعر معاصر

نویسنده:محمدرضا شفیعی کدکنی

انتشارات:انتشارات سخن

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۱از ۱۴ رأیخواندن نظرات

۴٫۱

(۱۴)

خواندن نظرات

معرفی کتاب با چراغ و آینه در جستجوی ریشه های تحول شعر معاصر

«با چراغ و آینه» اثر دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، شاعر و پژوهشگر معاصر فصل به فصل ما را با ریشه‌های تحول شعر معاصر در ایران از جنبه‌های زبانی، هنری و موسیقایی آشنا می‌کند.

او در این اثر نشان می دهد که چگونه در آغاز این قرن، ایرج و بهار و پروین از شعرهای لافون‌تن فرانسوی و کریلف روسی الهام گرفتند و در نسل بعد، نیما یوشیج با تاثیرپذیری از شاعران رمانتیک اروپایی و نمادگرایان، عامل تحول بنیادی در بافت، فضا و موسیقی شعر معاصر ایران شد.

معرفی نویسنده

محمدرضا شفیعی کدکنی

محمدرضا شفیعی کدکنی در ۱۹ مهر سال ۱۳۱۸ هـ.ش در روستای کدکن – که امروزه شهری است در نزدیکی نیشابور و از توابع تربت حیدریه‌- در خانواده‌ای عالم که کشاورزی پیشه‌ کرده بودند، به دنیا آمد.

نظرات کاربران

مشاهده همه (۸)

leili

۱۳۹۸/۰۶/۱۰

چقدر عالی. بقیه کتاب های دکتر شفیعی هم لطفا بذارید. مثل صور خیال در سعر فارسی و موسیقی شعر،

mhdaghigh

۱۳۹۸/۰۶/۱۱

خوشحالم که انتشارات سخن یعنی خوب و معتبر هم به نشر الکترونیک پیوست فقط به امید اینکه کتابهایی مثل تتبعات اثر مونتنی یا تصوف وسور آلیسم اثر آدونیس و... هم در این لیست موجود باشند.

moonajaat

۱۳۹۸/۰۹/۰۱

خیلی خیلی کتاب مفید و پر اطلاعاتیه همون جور که در توضیحات نوشته شده ریشه ی تغییرات و شکل گرفتن سبک های جدید شعری و مضامین رو بیان می کنه .

Mahdi

۱۴۰۰/۰۱/۰۶

درود بر یگانه دوران، جناب شفیعی کدکنی. خواندن این اثر در کنار جاودانه جناب شمس لنگرودی برای شناخت بهتر تاریخ، ادب و جامعه معاصر مفید است. یکی از نکات قابل توجه کتاب، سیر تکامل آن در طول زمان است.

yashargh89

۱۳۹۹/۱۰/۰۹

خب من که از طرفداران پر و پا قرص انتشارات سخن هستم. در ابتدا باید عذر خواهی کنم که در انتهای کتاب استاد فرزانه و خورشید تابناک این روزهای ادبیات پارسی جناب شفیعی این موضوع رو بیان می‌کنم. خواستم خواهش کنم

- بیشتر

کاربر ۲۳۷۱۸۴۳

۱۴۰۰/۰۲/۲۰

چرا کتابای استاد شفیعیو برداشتید از طاقچه بی‌نهایت؟ :(

۱۳۹۹/۱۰/۲۲

طاقچه بی‌نهایت و یک کتاب بسیار ارزشمند.... چقدر عالی

عینکی خوش قلب

۱۳۹۸/۰۹/۰۳

همه چی خیلی خوبه

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۷)

امّا تا قضیه اومانیسم حل نشود، میان اسلام و دمکراسی آشتی برقرار نخواهد شد؛ گیرم «شورا» و «مصلحت» و «عدالت» و ده‌ها کلمه «عاطفی» و کشدار دیگر را به میدان بیاورند؛ این‌گونه کلمات خود اموری از نوع آزادی و دمکراسی به‌شمارند که فهم آنها بستگی دارد به این که «بلندگو» و «هفت‌تیر» در دستِ چه کسی باشد؛ تنها او خواهد بود که معنی عدالت و مصلحت و شورا را تفسیر خواهد کرد و لا غیر.

Hosein

در حدِّ فاصلِ چشم‌انداز سید اشرف که قدری عامیانه می‌نماید و نگاهِ عشقی که قدری فرنگی‌مآبانه است و ایدآلیستی، پهنه وسیعی از مفهوم وطن وجود دارد که نماینده برجسته آن ملک‌الشعراء بهار است. در تلقی بهار از وطن، ژرف‌ترین و استوارترین مفهوم وطن خود را نشان می‌دهد. بهار بزرگترین شاعری است که بعد از فردوسی به ایران و مسائل ایران اندیشیده است و در این اندیشه، پُشتوانه عظیمی از شناختِ تاریخی و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی، حضور دارد. جای دیگر یادآور شده‌ام که از رودخانه شعر بهار اگر دو ماهی درشت بخواهیم صید کنیم یکی «وطن» است و دیگری «آزادی» و طبیعی است که این دو مفهوم، از یکدیگر جدایی‌ناپذیرند. بنابراین دیوان بهار، نمایشگاه بزرگ این‌گونه نگاه به‌وطن است و از نخستین شعرهای جوانی او در خراسان از قبیلِ ای خطه ایران مهین، ای وطنِ من ای گشته به مهرِ تو عجین جان و تنِ من که در ۱۲۸۹ هجری شمسی آن را سروده است آغاز می‌شود و به‌آخرین شاهکارهای پایان عمر او از قبیل قصیده بی‌همتای «لزنیه» (= به‌یادِ وطن) خاتمه می‌یابد

هومن

«ریای روشنفکرمآبانه» از ریای دینی بسی خطرناک‌تر است. بسیاری از مدّعیانِ روشنفکری در کشورِ ما به آنچه می‌گویند عقیده ندارند؛ حتی، با اطمینان، می‌توان گفت که دانه‌های درشتِ عالم روشنفکری ما، در کمالِ شهرت، که گاه خود را «فیلسوف» می‌دانند مترجم ناقص حرف‌های دیگران‌اند و غالبآ آن حرف‌ها را به عنوانِ حرف‌های خودشان عرضه می‌دارند ولی در تهِ دل کوچک‌ترین وابستگی و پیوندی با آن اندیشه‌ها نمی‌توانند داشته باشند. حتی از فهمِ درستِ حرف‌هایی که ترجمه می‌کنند عاجزند، به همین دلیل، نوشته‌ها و حرف‌های بسیاری از آنها اگر تحلیل معناشناسیک شود، پُر است از تناقض‌های آشکارِ منطقی و گاه یکصد و هشتاد درجه تغییرِ مواضع دادن از رئالیسم سوسیالیستی به سوی پُست‌مدرنیسم. بسیاری از آنها بیش از آنکه مصداقِ روشنفکر باشند، مَجلای اَتَمِّ اِسنوب اند.

j h e

شعری که هم‌اکنون از تذکره عرفات نقل می‌کنیم یکی از مواردِ نادری است که آثارِ این خشم و بغضِ تاریخی زنِ ایرانی را برای آیندگان حفظ کرده است. شاعره‌ای که این شعر را خطاب به همسرِ ستمکارِ خود سروده است منیژه قاینی خراسانی نام داشته و در اواخر قرن دهم و اوایل قرن یازدهم می‌زیسته است؛ صاحب فرزندانی هم بوده است که بعضی از آنها در هند زندگی می‌کرده‌اند و تقی‌الدین اوحدی بلیانی (۹۷۳-۱۰۴۰) یکی از ایشان را دیده بوده است و می‌گوید: «پسرِ او بالفعل در هند است.» در هنگامِ غضب و نزاع به شوهرِ خود خوانده است: طلاق از تو گیرم تو را درکنم به کوری چشمت دو شوهر کنم: یکی اَمرَدِتازه نوجوان دویم ظالمی، تُرکمانی عَوان؛ به آن نوجوان عیش و عشرت کنم به آن تُرکمانت حوالت کنم

هومن

اعتراف به این حقیقت شرافتمندانه‌تر است تا سکوت که ناصرالدین شاه با همه خودکامگی‌ها پادشاهی فرهنگ‌دوست و هنرشناس بوده است و خود اهل ادب و مطالعه. تا روزی چهارپنج ساعت کتاب نمی‌خوانده، آرام نمی‌گرفته است. میلی که به کسب اطلاع از نقشه جهان و به‌ویژه رسمِ نقشه‌های جغرافیایی و خواندن روزنامه‌های عصر، یعنی روزنامه‌های فرنگی داشته و تشویقی که در تأسیس دارالترجمه می‌کرده باید حق‌گزاری شود. ترجمه‌هایی که در عصرِ او به فرمان او فراهم آمده، نسبت به شرایط تاریخی ایران و محیطِ عصر، کارهای بسیار ارزنده‌ای بوده است که در تحولِ فرهنگی زمانه تأثیراتِ خود را داشته و نادیده گرفتنِ آن کوشش‌ها ستمی است بر حقیقت.

هومن

از روزگار نوجوانی من، همیشه به‌ما و شاید هم نسلِ قبل از ما، چنین تلقین شده است که منتظر این باشیم که حزب محافظه‌کار در انگلستان روی کار خواهد آمد یا حزب کارگر، در آمریکا دمکرات‌ها برنده خواهند شد یا جمهوری‌خواهان و آنگاه منتظر بمانیم که سیاست آن حزب درباره «خاور میانه» و «خلیج فارس» چه خواهد بود و درباره نظام حکومتی ایران چه تصمیمی خواهد گرفت. از اندیشه‌های نادر و استثنایی در این باب، باید چشم‌پوشی کرد و آن فکری را تعقیب کرد که به‌قول قدما، «اَعَمِّ اغلب» است. حق این است که در این پنجاه و چند ساله بعد از سقوطِ رضاشاه، و شاید هم اندکی بعد از روی کار آمدن او، به‌تدریج این اندیشه مثلِ موریانه حیثیتِ تاریخی ما را از درون تباه کرده است؛ ولی اقرار نکردن به‌وجودِ این بیماری روانی اجتماعی، مسلمآ به بهبود آن نخواهد انجامید. در نسل مشروطیت با هرعیب و نقصی که داشته است، این روحیه بسیار کمتر است و حتی در قیاس با عصر ما، اصلا چنین چیزی در آن دیده نمی‌شود.

هومن

ادوار شعر فارسی؛ از مشروطیت تا سقوط سلطنت

محمدرضا شفیعی کدکنی

رستاخیز کلمات

محمدرضا شفیعی کدکنی

زبان شعر در نثر صوفیه

محمدرضا شفیعی کدکنی

این کیمیای هستی؛ جلد سوم

محمدرضا شفیعی کدکنی

حالات و مقامات م. امید

محمدرضا شفیعی کدکنی

این کیمیای هستی؛ جلد دوم