کتاب مکتب فارابی

کتاب «مکتب فارابی» به بررسی یکی از جذاب‌ترین و پویاترین ادوار تاریخ اندیشه در اسلام سده‌های میانه می‌پردازد. این دوره اواخر قرن نهم تا اوایل قرن یازدهم را دربر می‌‌گیرد. نویسنده در این کتاب اندیشه‌های پنج متفکر برجسته این دوره، یعنی خود فارابی، یحیی بن عدی، ابوسلیمان سجستانی، ابن یوسف عامری و ابوحیان توحیدی را بررسی می‌کند.

این کتاب می‌خواهد نشان دهد که فارابی فیلسوف بزرگ اسلامی، مکتب فکری متمایزی را ارائه کرده که فیلسوفان دیگر در بسط و دنبال کردن بعضی از خطوط فکری آن کوشیده‌اند. این مکتب فکری که ریچارد ایان تتون آن را مکتب فارابی نامیده برخلاف تاثیرش از اندیشه افلاطون و ارسطو و فلوطین و عقلانیت یونانی از آن فراتر است. نویسنده در این کتاب افکار حواریون این مکتب را با ارجاع به بنیادی‌ترین پرسش‌های مطرح شده درباره نظریه شناخت یا اپیستمولوژی بررسی کرده است.

این کتاب قصد دارد تداوم یک اندیشه را با توجه ویژه به ابعاد اخلاقی معرفت در عصری بی‌ثبات برجسته کند و خلائی که در ادبیات این موضوع وجود دارد را پر کند.