کتاب آوای شب

«آوای شب» رمانی از نویسنده معروف این روزهای جهان داستان، جوجو مویز است. جوجو مویز را در ایران با رمان‌های عاشقانه «من پیش‌ از تو»، «من پس از تو» و «دختری که رهایش کردی» می‌شناسند. مویز در داستان‌هایش بیشتر به دغدغه‌های زن امروزی غربی به‌ویژه عشق می‌پردازد و با نثر روان و محتوای جذاب کتاب‌هایش توانسه مخاطبان بی‌شماری در سراسر جهان داشته باشد. «آوای شب» که اولین‌بار در سال ۲۰۰۸ منتشر شد، روایتی است از زندگی و خوشی‌ها و ناخوشی‌هایش، تلنگری بر آدمی تا بر هیچ نعمتی غره نشود و آن را ابدی ننگرد و در خوشی‌ها قدر لحظاتش را بداند و برای بهتر زندگی‌کردن چاره بیندیشد چرا که خالق، آدمی را به‌سبب قوه تفکر و تعقل نسبت‌به سایر مخلوقات برتری داد. مت مک کارتی همراه با همسرش لارا همسایه‌ای مریض دارند که مدتها از او مراقب کرده‌اند، آنها هرکاری اعم از غذاپختن، شستن لباس و ظروف و کارهای روزانه دیگر و مهم‌تر از همه کنارآمدن با زبان تند و گزنده او کرده‌اند اما تنها به این امید که او قبل از مرگ، خانه‌اش را به آنها بدهد چون هیچ خویشاوندی ندارد. اما به زودی متوجه می‌شوند که خانه قرار است به یکی از خویشاوندان مرد به اسم ایزابل برسد، زنی با دو بچه که به‌تازگی همسرش را از دست داده است. در این میان، مت خیال ندارد دست از رویای خود بکشد و برای رسیدن به هدفش شروع به کشیدن نقشه می‌کند، نقشه‌ای که عواقبش زندگی همه را دگرگون خواهد کرد: «هر دو ساعت یک‌بار، قطاری از دهکده به لندن می‌رفت و برمی‌گشت و ایزابل حساب کرده بود اگر قطار سروقت حرکت کند، قبل از برگشتن بچه‌ها از مدرسه، به خانه می‌رسد. وقتی مرد روبه‌رویش روزنامه و دو کوله پشتی‌اش را کنارش گذاشت و با زبانی خشن و گویش اهالی اروپای شمالی با او صحبت کرد، نشست و مطیعانه تسلیم شد. صدای یکنواخت کسل‌کننده چرخ‌ها روی ریل باعث شد تا ذهنش آرامش بگیرد. به یاد مری افتاد که به صرف قهوه آن روز صبح ملاقاتش کرده بود و از سختی رفت و برگشت بچه‌ها دلش سوخته و با خوش‌رویی گفته بود: «فقط خدا رو شکر کن که بچه‌ها توی لندن مدرسه نمی‌رن. من نصف عمرم رو توی ماشین می‌گذرونم.»»