🎡 تولد ۱۱ سالگی طاقچه: گردونه را بچرخان، جایزه ببر، کتاب بخوان!🎡

کتاب سینما به روایت اسلاوی ژیژک

نویسنده:اسلاوی ژیژک

مترجم:سعید نوری

انتشارات:انتشارات روزبهان

دسته‌بندی:

امتیاز

۴.۰از ۵ رأیخواندن نظرات

۴٫۰

(۵)

خواندن نظرات

معرفی کتاب سینما به روایت اسلاوی ژیژک

فیلسوف، نظریه‌پرداز، جامعه‌شناس و سیاست‌مدار اسلوونیایی، اسلاوی ژیژک در این کتاب که برای علاقه‌مندان به سینما و نقد فیلم بسیار جذاب و کاربردی است به بررسی و تحلیل روان‌شناسانه چندین فیلم پرداخته است. هدف ژیژک از نگارش این کتاب نخست آموزش نقد روانکاوانه از طریق نمونه‌های متنوع بوده است. این مثال‌ها با تصاویری همراه شده که روشنگر متن باشند. امکان مقایسهٔ مفهومی و معنایی آثار فیلم‌سازانی که گاه از نظر فرهنگی با یکدیگر بسیار فاصله دارند بر جذابیت این بررسی افزوده‌است. ژیژک در این کتاب برخوردی کاملا تحلیلی با فیلم‌ها دارد که بعضاً مضمون مرکزی فیلم نیستند و خوانش منتقد روانکاو از این صحنه‌ها هستند. جذابیت این نوع بررسی روانکاوانه این است که به شناسایی نوعی از کشف مضامین پنهان موجود در فیلم‌ها هم منجر می‌شود که ممکن است حتی خود فیلم‌ساز از آن مطلع نباشد. این امر به ذهن تماشاگر برای درک تصاویری که پس از این از یک فیلم‌ساز مؤلف خواهددید عمق و وسعت بیشتری می‌بخشد. نام برخی از فیلم‌هایی که ژیژک در این کتاب بررسی کرده از این قرار است: مفتون، ماتریکس، چشمان باز بسته، سولاریس، دیکتاتور بزرگ، بیگانه، روانی، استالکر، پرندگان و روشنایی‌های شهر.

نظرات کاربران

نیلوفر

۱۴۰۱/۰۱/۱۳

خیلی کتاب خوبی است برای افراد علاقه مند به تحلیل فیلم آموزنده و جذاب هست

بریده‌هایی از کتاب

گر چیزی بیش‌ازحد وحشت‌زا، خشن یا حتی بیش‌ازحد لذت‌بخش باشد که نظام واقعیت ما را در هم بکوبد، باید آن را به داستان تبدیل کنیم.

مسلم عباسپور

در صحنه‌ای قهرمان و راهنمای او روبه‌روی هم نشسته‌اند. راهنما با باز کردن هر دست و نشان دادن قرصی رنگی می‌گوید: " این آخرین شانس توست. بعد از این، بازگشتی درکار نیست. اگر قرص آبی‌رنگ رو برداری داستان تمام می‌شه. تو رختخوابت از خواب بلند می‌شی و هرچی رو که خواستی باور می‌کنی. اگر قرص قرمز رو برداری، تو سرزمین عجایب می‌مونی و من به تو نشون میدم حفرهٔ خرگوش تا چه عمقی پایین می‌ره." اما انتخاب میان قرص آبی و قرمز درواقع انتخاب میان پندار و واقعیت نیست. البته ماتریکس، دستگاهی برای داستان‌های ساختگی است اما این داستان‌های ساختگی‌اند که ساختار واقعیت ما را تشکیل می‌دهند. اگر از واقعیت‌مان داستان‌های ساختگی نمادینی بیرون بکشیم که آن را سامان‌دهی می‌کنند، خود واقعیت ازدست‌می‌رود.

مسلم عباسپور

تنها احساسی که انسان را فریب نمی‌دهد اضطراب است. سایر عواطف جعلی‌اند.

niloufar.dh

برای فهم جزءبه‌جزء دنیای امروز، به سینما نیازمندیم. فقط در سینما می‌توانیم این بُعد آزاردهندهٔ زندگی را بپذیریم که در واقعیت، قدرت مواجهه با آن را نداریم. اگر به‌دنبال چیزی هستید که از واقعیتِ موجود واقعی‌تر باشد، به داستان‌های سینمایی نگاه کنید….

niloufar.dh

فیلم جن‌گیر فقط دربارهٔ آسیب‌شناسی جن‌زدگی نیست، درسی که باید بیاموزیم و فیلم‌ها تلاش می‌کنند از آن بپرهیزند، این است که ما خود، موجودات بیگانه‌ای هستیم. منِ خویشتن، نمایندهٔ روانِ ما، خود یک نیروی بیگانه است که تن را بی‌قرار و هم‌زمان مهار می‌کند.

کاربر حسن ملائی شاعر

درسی که باید بیاموزیم و فیلم‌ها تلاش می‌کنند از آن بپرهیزند، این است که ما خود، موجودات بیگانه‌ای هستیم. منِ خویشتن، نمایندهٔ روانِ ما، خود یک نیروی بیگانه است که تن را بی‌قرار و هم‌زمان مهار می‌کند.

niloufar.dh

آنچه با صدا دریافت می‌کنیم، درونیّت، عمق، جرم، احساس گناه، به‌عبارت‌دیگر جهانِ عقدهٔ اودیپ است. مسئلهٔ فیلم دیکتاتور بزرگ، صرفاً مسئلهٔ سیاسی نیست، که مثلاً چگونه از شرِّ تمامیت‌خواهی، وسوسهٔ غریب قدرت خلاص‌شویم، بلکه مسئلهٔ رسمی‌تری نیز مطرح‌است: چگونه از شر این بُعد وحشت‌انگیز صدا خلاص شویم؟ یا چون نمی‌توانیم به‌سادگی از شر آن خلاص‌شویم، چگونه آن را اهلی‌کنیم؟

niloufar.dh

شاید آخرین بخش بدن که مناسب نقش خودگردان شیء جزئی است، مشت یا همان دست باشد. دست دکتر استرنج‌لاو که بی‌اختیار بالا می‌آید و گلوی خود او را می‌گیرد تمام نکتهٔ فیلم است.

niloufar.dh

برای پیشگیری از مواجهه با قفلِ بی‌کلید زندگی واقعی به رؤیا پناه می‌بریم.

niloufar.dh

برای بازگشت از سینما به آنچه زندگی واقعی نامیده می‌شود، آخرین درس روانکاوی، این است که عین همین تجربه در زندگی واقعی ما به کار گرفته‌می‌شود که عواطفِ این چنینی، گول‌زننده‌اند. هیچ‌یک از عواطف، به‌طور مشخصی جعلی نیستند چون همان‌گونه که فروید آن‌ها را نامگذاری می‌کند تنها احساسی که انسان را فریب نمی‌دهد اضطراب است. سایر عواطف جعلی‌اند.

Nima

فلسفه استنلی کوبریک؛ جنگ، عشق، تکنولوژی

اسدالله غلامعلی

آنچه سینما هست!

دادلی اندرو

ترجیح می‌دهم که نه (بارتلبی محرّر و سه جستار فلسفی)

هرمان ملویل

عشق در سینما؛ هیروشیما عشق من