تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب ساعت های پنهان

نویسنده:دلفین‌ دو ویگان

مترجم:عفت عباسیان

انتشارات:نشر پایا

دسته‌بندی:

امتیاز:بدون نظر

معرفی کتاب ساعت های پنهان

دولفین دو ویگان، نویسنده پاریسی و متولد ۱۹۶۶ است. او تاکنون هفت رمان نوشته است. اولین رمانش «روزهای بدون گرسنگی» مربوط به زندگی شخصی خودش است. در سال ۲۰۰۵ رمان کوتاه «پسران زیبا» را نوشت و در سال ۲۰۰۶ رمان «یک شب از ماه دسامبر» او جایزه ادبی سنت ولنتیاین را از آن خود کرد.

در سال ۲۰۰۷ رمان «نو و من» را با مضمونی جدید منتشر کرد و جایزۀ کتاب‌فروشان را در سال ۲۰۰۸ به دست آورد. این رمان در بیست‌وشش کشور ترجمه و در سال ۲۰۱۰ هم فیلمی از آن به کارگردانی زابو بریتمن ساخته شده است.

«ساعت‌های پنهان» در سال ۲۰۰۹ منتشر شد و یک‌سال بعد جایزه خوانندگان «کورس» را به دست آورد.

«ساعت‌های پنهان» پنجمین رمان دو ویگان است که در بیش از پانزده کشور جهان ترجمه و منتشر شده است و در سال ۲۰۱۲ فیلیپ هارل، فیلمی از روی این کتاب ساخته است. دو ویگان هم‌اکنون جزء داوران جایزۀ ادبی «فرانسوا ساگان» است.

دو ویگان در این داستان با ظرافت و دقتی چشمگیر، اندوه و تنهایی انسانی را در پاریس شلوغ و طاقت‌فرسای امروز به نمایش می‌گذارد.

ماتیلد که ناامید از آینده است برای تسکین خود پیش یک پیشگو می‌رود و پیشگو به او می‌گوید که زندگی‌اش تا بیستم ماه می دگرگون خواهد شد. ماتیلد این موضوع را یک وقت گذرانی تعبیر کرده و حتی به خاطر هدر دادن ۱۵۰ یورو از پولش نارحت هم شده است. اما امروز بیستم ماه می است :

«شاید امروز اتفاقی پیش بیاید؛ اتفاقی مبهم؛ اتفاقی که شاید روند زندگی‌اش را تغییر دهد؛ اتفاقی بزرگ و پیش‌بینی‌شده، درست مثل عملیات نجات در وسط دریا و دور از ساحل.

امروز بیستم می است، و او به آخر خط رسیده است؛ به آخرین حد از تحملش؛ به آخرین درجه‌ای که یک بشر می‌تواند تحمل کند. و این در نظم جهان نوشته شده است. در آسمان بی‌کران، در ستاره‌ها و سیاره‌ها و نیز در بالا و پایین رفتن اعداد. آری. نوشته شده که شاید او امروز به آنجا برسد؛ به مکانی بی‌بازگشت...باید اتفاقی روی دهد؛ اتفاقی خاص، برای خارج شدن از این وضعیت؛ برای پایان دادن به آن»

دوویگان در این اثر با ظرافت و واقع‌بینی، زندگی شهرنشینی امروز را به ما نشان دهد. حوادث این زندگی ممکن است هر کدام از ما را ناگهان آنچنان غافل‌گیر کند که دیگر هیچ امیدی برایمان باقی نماند، از درون ویران شویم و تک‌تک آرزوها و باورهایمان به‌یک‌باره از بین برود، آن‌گاه از صمیم قلب آرزو کنیم کسی را بیابیم تا شاید سنگ صبورمان باشد و برایمان دلسوزی کند. اما باید همیشه به یاد داشته باشیم که در زندگی همواره روزنه‌های بسیار کوچکی از امید وجود دارد که ما به‌راحتی از کنارشان رد می‌شویم. درواقع قهرمانان این کتاب از زندگی خود جهنمی ساخته‌اند فقط به این سبب که به چنین اصلی باور ندارند و دو ویگان، در مقام یک نویسنده، به خوبی توانسته است این وجه از زندگی را به تصویر بکشد.

نظری برای کتاب ثبت نشده است

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۱۰)

ماتیلد گاهی به مردی فکر می‌کند که روزی از او بپرسد: «می‌توانی مرا دوست بداری؟ با تمام خستگی‌ها، شکنندگی‌ها و قابلیت‌هایی که در زندگی دارم». مردی که احیاناً با سرگیجه، ترس و شادی آشنا باشد. مردی که از اشک‌های پشت لبخندش و از لبخند میان اشک‌هایش ترسی نداشته باشد. مردی که همه چیز را بداند و درک کند.

نازنین بنایی

این روز برای او مثل یک امید مبهم بود، امیدی معلق در فضایی خالی.

نازنین بنایی

زندگی او چه شباهتی به زندگی شخصیت‌های داستان‌های پاورقی روزنامه‌ها دارد؛ شخصیت‌هایی که در سال‌های دهۀ هشتاد آن همه مؤفقیت کسب کرده بودند؛ آن پزشکان شجاع و سرزنده‌ای که دل شب را می‌شکافتند، روی پیاده‌روها پارک می‌کردند و پله‌ها را چهار تا یکی بالا می‌رفتند! او را با این قهرمانان چه کار؟! دستانش در گند و کثافت است و کثافت از سر و رویش بالا می‌رود. هیچ چراغ چشمک‌زنی در زندگی‌اش وجود ندارد. زندگی‌اش تشکیل شده از شصت درصد التهاب گوش و حلق و بینی و چهل درصد تنهایی. زندگی‌اش چیزی جز این نیست: منظره‌ای چشم‌نواز از وسعت شکست و بدبختی!

نازنین بنایی

شاید امروز اتفاقی پیش بیاید؛ اتفاقی مبهم؛ اتفاقی که شاید روند زندگی‌اش را تغییر دهد؛ اتفاقی بزرگ و پیش‌بینی‌شده، درست مثل عملیات نجات در وسط دریا و دور از ساحل. امروز بیستم می است، و او به آخر خط رسیده است؛ به آخرین حد از تحملش؛ به آخرین درجه‌ای که یک بشر می‌تواند تحمل کند. و این در نظم جهان نوشته شده است. در آسمان بی‌کران، در ستاره‌ها و سیاره‌ها و نیز در بالا و پایین رفتن اعداد. آری. نوشته شده که شاید او امروز به آنجا برسد؛ به مکانی بی‌بازگشت؛ به آنجا که هیچ بشری نمی‌تواند در گذر زمان تغییر ایجاد کند، به آنجا که هیچ چیز تهدیدکننده‌ای روی نخواهد داد؛ به آنجا که همه چیز پذیرفته شده‌است. باید اتفاقی روی دهد؛ اتفاقی خاص، برای خارج شدن از این وضعیت؛ برای پایان دادن به آن.

نازنین بنایی

در خیال خود حتی به این اندیشید که مردی را در واگن کافه ملاقات کرده است؛ مردی که شاید به او بگوید: «خانم شما نمی‌توانید اینگونه ادامه دهید. دستتان را به من بدهید! بازوی من را بگیرید! راه را برگردید! ساکتان را زمین بگذارید! سرپا نایستید! پشت این میز بنشینید! همه چیز تمام شد، لازم نیست که دیگر به این راه ادامه دهید. چنین زندگی‌ای ممکن نیست. اینگونه خود را نابود می‌کنید. من همیشه در کنار شما خواهم ماند». بله. یک مرد یا یک زن، که البته جنسیتش برای او خیلی هم مهم نبود. کسی که بفهمد او دیگر توان رفتن ندارد، و هر روزی که سپری می‌شود، بیشتر به خودش لطمه می‌زند و ته‌مانده‌های جسم و روحش را مصرف می‌کند؛ کسی که گونه‌ها یا موهایش را نوازش کند و آهسته زیر گوشش بگوید: «چگونه این همه سال تاب آورده‌ای؟!»

نازنین بنایی

هر روزی که از راه می‌رسد برای او لحظات دلهره و هراس است، و این بدترین شکل ممکن است. بدنش را روی تخت دراز می‌کند و آنچه را که در انتظارش است مرور می‌کند.

نازنین بنایی

جسمش توان جبران قوای ازدست‌رفتۀ خود را ندارد، گویی کم‌کم از انرژی تهی و به یک جسم بی‌جان تبدیل می‌شود. لامپ را روشن و با کف دستانش ملافه‌ها را مرتب می‌کند. روتختی را به چهار گوشۀ تخت می‌کشد. به نظرش می‌آید که حرکاتش آهسته و ناشیانه است. انگار برای اینکه کارهایش در مکان و زمان درستی انجام شود، باید از قبل بسیار فکر کند.

نازنین بنایی

آدم‌های ناامید هیچ وقت با هم روبه‌رو نمی‌شوند، مگر در فیلم‌ها. در زندگی واقعی آنها از کنار هم رد می‌شوند. یا با هم تماس پیدا می‌کنند یا به شدت با هم برخورد می‌کنند. اغلب اوقات مثل پل‌های هم‌نام دو آهنربا، از یکدیگر دور می‌شوند. ماتیلد مدت‌هاست که این موضوع را می‌داند.

نازنین بنایی

جسم او تبدیل به یک زمین خاکی نامعلوم و یک منطقۀ متروکه شده که بااین‌حال به بی‌نظمی اطراف پیوند خورده است. جسم او تحت‌فشار است و هر آن، آمادۀ انفجار. او از سرنوشت خود خسته است. از وقاحت و بی‌شرمی و نیز از روابط بی‌اساس و اشتباه خویش به تنگ آمده است. از رفتارهای ساختگی و از تصورات واهی خویش خسته است. برای او، زندگی یک دروغ گوش‌خراش است.

نازنین بنایی

imaanbaashtimonfared

دقیقه نود آزمون (بهداشت جامعه)

مرجان پورندیم

خوشه‌های تمشک

علی صلاحی نژاد

لیلی و مجنون در ادبیات عربی و فارسی

محمد غنیمی هلال

ولگردهای ابدی

سارا پورحسنی

مدرسه افسانه ای؛ جایی برای خوب ها و بدها (جلد دوم، دنیای بدون شاهزاده)

سومان چینانی