کتاب دری وری

داستان «دری وری» اثر ابراهیم رها (علی میرمیرانی)، طنزنویس موفق ایرانی، درباره پیرمرد ۹۴ ساله‌ای به اسم آقای معیری است که به دو چیزخیلی علاقه دارد، پیاده‌روی و دکترمصدق. معیری از آن آدم‌هایی است که شناسنامه برادر مرده‌اش را صاحب شده است و پس از سال‌ها زندگی در سلامت کامل، وقتی بیمار و بستری میشود این مسئله باعث ایجاد دردسرهایی در بیمارستان برایش می‌شود که بعد از مرگش هم گریبان فرزندانش را می‌گیرد: «کشمکش ادامه یافت و تا خانواده بیایند ثابت کنند که صابر معیری همان اسفندیار معیری است که در دفترچه قید شده، پیرمرد جان‌به‌جان‌آفرین تسلیم کرد و از دار دنیا خلاصی یافت. معیری تا پیش از مرگ معتقد بود (پس از مرگ را نمی‌دانیم) که تاریخ را در این گوشه از دنیا کلاً روی دور تکرار تنظیم کرده‌اند و یکی هی دارد دکمهٔ ریپیت را می‌زند. حالا گاهی اسلوموشن گاهی فست‌موشن؛ اما اصل ماجرا هی دارد تکرار می‌شود. با وجود این چرخهٔ بیمارستان رفتن و برگشتن برای او تکرار نشد. گاهی اما مرگ پایان ماجرا نیست. در واقع دردسر یا نازل نمی‌شود یا اگر نازل شد دیگر بند نمی‌آید و حداکثر باید دنبال شأن نزولش گشت، بر همین مدار این تازه اول ماجرا بود.» رمان روایتی رئالیستی و هیجان‌انگیز و پرتنش دارد و از تکنیک غافلگیری در آن بسیار استفاده شده است. رها درباره‌ی این اثرش گفته است: «رمان دری‌وری رمانی متاخر است که به ماجراهای روز می‌پردازد. کار سیاسی نیست؛ بلکه یک کار اجتماعی است و دهه‌های بیست، سی، چهل، پنجاه، شصت و هفتاد، نمایندگانی در این رمان دارند. در واقع دری‌وری به‌نوعی مناسبات اجتماعی و روابط نمایندگان نسل‌های مختلف را موردبررسی قرار می‌دهد.» زبان این اثر هم شیرین و جذاب است و طوری آدم را درگیر ماجرای پر قیل و قال آقای معیری می‌کند که دلش می‌خواهد جای یکی از شخصیت‌های داستان باشد و بتواند چندتا دری‌وری هم خودش بگوید.