کتاب در قلمرو پادشاهان

کتاب در قلمرو پادشاهان نوشتهٔ کارمن بن لادن و ترجمهٔ علیرضا میراسدالله است. نشر ثالث این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این ناداستان نوشتهٔ عروس ایرانی - سوئیسیِ خانوادهٔ بن‌لادن است.

درباره کتاب در قلمرو پادشاهان

کتاب در قلمرو پادشاهان به‌وسیلهٔ عروس خانوادهٔ بن‌لادن به نام کارمن بن لادن نوشته شده است. این اثر از زندگی او در عربستان سعودی و بودن در کنار چنین خانواده‌ای برای خوانندگان می‌گوید. نویسنده که در فضایی آزاد بزرگ شده و بالیده بود، با ازدواج با «یسلام» در عربستان، وارد دنیای عجیب‌وغریب و بدوی عرب‌ها شد و به‌قول خودش با پاگذاشتن به عربستان، اولین اشتباه زندگی‌اش را مرتکب شد؛ با اینکه کارمن پس از ازدواج به آمریکا بازمی‌گردد، پس از تولد اولین فرزندش با پافشاری یسلام به عربستان برمی‌گردد و زندگی در میان بن‌لادن‌ها را آغاز می‌کند تا در دنیای آن‌ها شاهدی بر تحجر، انحطاط و بی‌ریشگیشان باشد. او در این کتاب از داستان زندگی‌اش با یسلام بن‌لادن، برادر «اسامه» و تأثیراتی که حادثهٔ ۱۱ سپتامبر بر او و خانواده و زندگی‌اش گذاشته است، می‌گوید. آشنایی او با یسلام بن‌لادن، توریست عربستانی در ژنو اتفاق افتاد؛ یک آشنایی که زندگی او را برای همیشه تغییر داد.

خواندن کتاب در قلمرو پادشاهان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران کتاب‌های تاریخی و زندگی‌نامه‌ای پیشنهاد می‌کنیم.

بخش‌هایی از کتاب در قلمرو پادشاهان

«اولین بار که یسلام را ملاقات کردم، تصور نمی‌کردم که او زندگی‌ام را تا ابد تغییر خواهد داد. فصل بهار بود و توریست‌های عرب در همه جای ژنو در رفت و آمد بودند. من و خواهرم تصمیم داشتیم تابستان را به ملاقات مادربزرگم در ایران برویم و مدتی پیش او بمانیم. در پی این تصمیم، مادرم یکی از طبقات خانه‌اش را به خانواده‌ای سعودی اجاره داد و برای قطعی شدن قرارداد، مردی جوان که سر تا پا سیاه پوشیده بود، به خانه ما آمد. من به او نگاهی انداختم و او مؤدبانه لبخند زد.

پیش از فرارسیدن تابستان، پای مادربزرگم شکست و بنابراین سفر ما به ایران منتفی شد. اما برای فسخ قرارداد دیر شده بود، بنابراین من و خواهرم آپارتمانی در لوزان اجاره کردیم و طبقه پایین را برای مستأجرین سعودی آماده نمودیم.

مادر یسلام مثل مادر من ایرانی بود؛ زنی با صدای نرم و پایین، صورتی شیرین و دلنشین و موهایی تیره. او لباس بلندی به تن می‌کرد و روسری ساده‌ای به سر داشت. ما فارسی حرف می‌زدیم. برادران کوچکتر یسلام، یعنی ابراهیم و خلیل، لباس سنتی به تن داشتند و کفش‌های لژدار می‌پوشیدند. فوزیه، خواهر کوچکشان، شکل اروپایی‌ها بود؛ تی‌شرت تنگی به تن داشت، موهای بلندش را روی شانه می‌ریخت و عینک دودی می‌زد.