با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب لبخند سعدی

نویسنده:اسماعیل امینی

انتشارات:انتشارات سوره مهر

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۴از ۷ رأیخواندن نظرات

۴٫۴

(۷)

خواندن نظرات

معرفی کتاب لبخند سعدی

«لبخند سعدی» پژوهشی به قلم اسماعیل امینی درباره طنزآوری در غزل‌های این شاعر و سخن‌سرای بزرگ ایرانی است: «برای سخن گفتن از طنزآوری سعدی، سر آن ندارم که منابع نظری طنز را ورق بزنم و تعریف‌های گوناگون طنز را بازنویسی کنم و از میان انبوهی سخن در باب طنز، یکی را بر دیگری ترجیح دهم. که یک‌بار در مقدمه کتاب «خندمین ترافسانه» در بررسی جلوه‌های طنز در مثنوی معنوی به اقتضای شیوه پژوهش دانشگاهی از آن مسیر رفتم و به جایی نرسیدم و در نهایت دریافتم که مطالعه متن و تأمل در ظرایف سخن بزرگانی چون عطار و سنایی و مولانا و سعدی و عبید بهترین راه نماست.»

نظرات کاربران

مشاهده همه (۳)

حسام

۱۴۰۳/۰۸/۱۸

عالی ۵ ستاره

محمد بهمنش

۱۳۹۹/۰۶/۲۳

خلیییییییییییییییییی عاااااااااااااااالییییییییی بود

ارین

۱۳۹۷/۰۶/۱۰

خیلی بد

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۱۹)

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

«از دشمنان برند شکایت به دوستان چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

دعایی گر نمی‌گویی به دشنامی عزیزم کن که گر تلخست شیرینست از آن لب هرچه فرمایی

از دشمنان برند شکایت به دوستان چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم

آقای میم

ای که گفتی دل بشوی از مهر یار مهربان من دل از مهرش نمی‌شویم تو دست از من بشوی

سعدی در همه احوال، نگاهی شاد و فرحناک به جهان دارد، و با آن‌که نسبت به وضع اسفبار انسان در جهان آگاه است اما دلخوشی‌ها و شادمانی‌های ساده و در دسترس را دستاویزی قرار می‌دهد برای گریز از رنج هستی و لبخند زدن به تلخی‌ها، این است که همه کسانی را که دنیا و بازیچه‌هایش را باور کرده‌اند چندان که بی‌رحمی و تنگ‌نظری و عیب‌جویی و حسادت و ریا و بخل و رذایل دیگر را پیشه ساخته‌اند دستمایه استهزاء و تمسخر قرار می‌دهد و با خندیدن و خنداندن بر آنها، ناگواری زندگی را به کام آزادگان و رندان گوارا می‌سازد.

«من ندانستم از اول که تو بی‌مهر و وفایی عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

آقای میم

ای که انکار کنی عالم درویشان را تو ندانی که چه سودا و سر است ایشان را گنج آزادگی و کنج قناعت ملکی‌ست که به شمشیر میسر نشود سلطان را طلب منصب فانی نکند صاحب عقل عاقل آن است که اندیشه کند پایان را آن به در می‌رود از باغ به دلتنگی و داغ و این به بازوی فرح می‌شکند زندان را

در طالع من نیست که نزدیک تو باشم می‌گویمت از دور دعا گر برسانند

آقای میم