با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب در پایتخت فراموشی

نویسنده:محمدحسین جعفریان

انتشارات:انتشارات سوره مهر

دسته‌بندی:

امتیاز

۳.۹از ۲۸ رأیخواندن نظرات

۳٫۹

(۲۸)

خواندن نظرات

معرفی کتاب در پایتخت فراموشی

کتاب «در پایتخت فراموشی» خاطرات محمدحسین جعفریان است که در اولین سالگرد احمدشاه مسعود به همراه بهروز افخمی و تعدادی از مقامات افغانی در کشور افغانستان حاضر بوده است. جعفریان در مقدمه این کتاب نوشته است: پیامد ترور مسعود،‌حادثه ۱۱ سپتامبر رخ داد و پس از آن آمریکا به افغانستان حمله کرد آمریکا و هم پیمانانش تومار طالبان را در هم پیچیدند و در کنفرانس بن مقرر شد حامد کرزای رئیس جمهور افغانستان شود. در شهریور ماه ۱۳۸۱ دولت افغانستان و بنیاد تازه‌تاسیس احمدشاه مسعود نخستین سالگرد شهادت او را در مراسمی باشکوه گرامی داشتند؛ در جایی که تنها چند ماه از استقرار حکومتی جدید در کابل می‌گذشت و این مراسم در سالهای بعد هم ادامه یافت.

نظرات کاربران

محمدمهدی سمیعی فرد

۱۳۹۹/۰۱/۰۴

عاشق افغانستان زبان و فرهنگشان هستم و با خواندن این کتاب دوست داشتم بیشتر آن را بشناسم گرچه کتاب خوبی است ولی بیشتر حول یک بزرگداشت تمرکز شده است و من را سیراب نکرد!

ب. قاسمی

۱۳۹۹/۰۴/۱۲

به جانستان کابلستان امیرخانی نمیرسید. نویسنده چرا اینقد از خودش تعریف کرده بود؟!!! کلا شرح استقبال ملت افغان بود از نویسنده... خیلی کم به افعانستان و فرهنگ و مردمش پرداخته بود

Maryam Kazemi

۱۳۹۹/۰۴/۳۰

۴۰ درصد کتاب تعریف های نویسنده از خودشه ۴۰ درصد دیگه شرح تعریف افغان ها از نویسنده کتابه 😐 ۲۰ درصد هم شرح سفرش برای شرکت در سالگرد شهادت احمد شاه مسعود ب افغانستان پرداخته و در کل چیز خیلی خاصی

- بیشتر

mhghafoori

۱۳۹۴/۰۳/۱۴

کتاب را تا نصفه به زور خاندم، به نظرم آقای جعفریان با این همه تجربه ای ک در مورد افغانستان دارند یک سرگذشتی از حودشان می نوشتند خیلی بهتر بود از شرح یک همایش چند روزه با حضور افخمی.

رشيدحيدري

۱۳۹۴/۰۲/۲۴

ممنون.عالی بود

وحید

۱۳۹۴/۰۱/۲۷

من نثر ایشون رو بسیار دوست دارم...

راهله غفاری

۱۴۰۱/۱۱/۱۴

کتاب سفرنامه بود ولی جوری نوشته شده بود که خواننده رو تشویق میکرد بیشتر درباره احمد شاه مسعود مطلب بخونه در مجموع کتاب قشنگی بود

علیرضا

۱۴۰۱/۰۶/۲۹

نگاهم را به افغانستان بسیار تغییر داد

جلیلی

۱۴۰۰/۰۶/۰۹

سلام ، کتاب بیشتر در مورد تعریف و تمجید نویسنده از خود و دیگران از ایشان بابت ساخت یک فیلم و شعری که سروده اند و کمتر مطلب مفیدی در اختیار خواننده قرار میده.

zahra mostofi

۱۳۹۹/۰۳/۰۷

نوشته ای صادقانه ، قابل باور و دوست داشتنی از کشور و مردم افغانستان در جریان یک سفر برای بزرگداست احمد شاه مسعود. فکر می کنم دلیلش علاقه وافر نویسنده به افغانستان است.

بریده‌هایی از کتاب

دکتر «عبدالسمیع حامد» شاعر خوش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ذوق افغان چه زیبا وصف آن قربانیان و آن جنگها و این رهبران را در یک دوبیتی زیبا آورده است: دو عسگر (= سرباز) مانده در بین دو سنگر دو رهبر خفته در روی دو بستر دو رهبر پشت میز صلح و خندان دو بیرق بر سر گور دو عسگر

ghased ruzan abri

چند جوان محجوب که مهارتهای فیلمسازی را در تهران و اغلب با مساعدت «نادر طالب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زاده» آموخته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند، حال اینجا خود سرگرم کار تولیدند و از شبکه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های مختلف در ایران و افغانستان سفارش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیرند. امکاناتی اندک دارند و همتی بزرگ. می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گویند: محسن مخملباف هم با دخترش، سمیرا در کابل بوده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند و به آنها نیز سری زده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند. بنا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود من و بهروز افخمی نیز تا آنجا که کاری از ما ساخته است، کمکشان کنیم. در دل یاد نادر طالب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زاده را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنم و به پشتکار و دوراندیشی آرام و به دور از هیاهوی او آفرین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گویم. بذرهای هنری او حالا کیلومترها دورتر از «باغ فردوس» تجریش، در یکی از محلات فقیرنشین کابل، جوانه زده است. زنده باشی نادر!

صدف

یکی از مشکلات جمهوری اسلامی ایران با بزرگواران افغانی، رنگین بودن سیاست ما در قبال آنها بوده است، بدین معنی که بدبختانه طی سالهای متوالی، مسؤولان بزرگوار امور افغانستان در ایران، هزار و یک نوع استراتژی در قبال گروههای افغانی داشته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند و لذا آنها حتی تا امروز سر در گم مانده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند که تهران بالاخره دوست آنهاست یا دشمنشان! هرگز هم به ما از در اعتماد ننگریسته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند. حق هم دارند!

ۅصـــــاݪ

میهماندار افغانی هواپیما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آید و از ما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد صندلی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها را ترک کرده و به سالن عمومی هواپیما برویم. علت را که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پرسیم خیلی صادقانه و بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تکلف می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید: ـ این قسمت از برای میهمانان است. از برای کسانی است که کمتر (= مقداری) شخصیت دارند... و من غش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنم از خنده. به بهروز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گویم بلند شو بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شخصیت

علیرضا

در سفری که با «رضا برجی» به افغانستان رفته بودم، راهنمای ما به هرکس که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواست ما را معرفی کند می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گفت: ـ ای دوتا مرتکه از اران (=ایران) آمدن. ژورنالیست (=خبرنگار) استند!

علیرضا

چه آرزوهایی که زیر این آسمان تکه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تکه و مدفون شدند.

مصطفی سیدزاده

باز هم با صمیمیت و احترام با من مواجه شود و به دیگران معرفی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ام کرد؛ جعفریان صاحب، اندیوال (=رفیق) آمر صاحب و جانباز افغانستان است. پای از ای‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یا (=ایشان) در مُلک (=مملکت) ما شهید (=مجروح) شده است.

علیرضا

ما دو باره شهر خوده جور می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنیم. همه افغانها از سرتاسر جهان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آیند و کابله آباد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند! و من بلند می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گویم؛ انشاءالله! در حالی که در دل به این حرف خودم و او چندان امیدی ندارم. از جنگهای در راه، از تعصبات، از طالبان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترسم.

مصطفی سیدزاده

قهوه استانبول نیکو می سوزد