دانلود و خرید کتاب بررسی چهره‌ی دیو و پری در افسانه‌‌های مازندران فاطمه شمسی
تصویر جلد کتاب بررسی چهره‌ی دیو و پری در افسانه‌‌های مازندران

کتاب بررسی چهره‌ی دیو و پری در افسانه‌‌های مازندران

معرفی کتاب بررسی چهره‌ی دیو و پری در افسانه‌‌های مازندران

«بررسی چهره‌ی دیو و پری در افسانه‌های مازندران» نام پژوهشی است در حوزه ادبیات، ایران‌شناسی و اساطیر ایران به قلم فاطمه شمسی که برآن است تا در افسانه‌های عامیانۀ مازندران رگه‌های اسطوره‌ای را در دو پدیدۀ «دیو» و «پری» بازنگری و بررسی کند. مازندران از دیرباز جایگاه اقوامی کهن با باورها، آیین‌ها، و رسوم غنی بوده‌است. در طول تاریخ همواره مازنی‌ها بر آن بوده‌اند که این باورها را از دسترس اقوام بیگانه و حکومت‌های مرکزی حفظ کنند. در این میان، دیو و پری جایگاهی ویژه در افسانه‌های ایران، به‌خصوص در افسانه‌های مازندران دارند. نویسندۀ این کتاب که خود مازندرانی است، این پژوهش را ادای دینی به سرزمین مادری خود می‌داند. در کتاب پیش رو، در فصول مختلف، نخست سعی شده‌است درکی اسطوره‌شناختی از افسانه‌ها ارائه شود. سپس، در دو فصل مجزا به بررسی چهرۀ دیو و پری و بیرون کشیدن لایه‌های کهن و اسطوره‌ای مربوط بدان در افسانه‌های مازندران پرداخته شده‌است. در فصل آخر نیز با دیدگاهی تطبیقی، به مقایسۀ چند افسانۀ مازندرانی و همتایان ارمنی آن و نیز مقایسۀ یک افسانۀ کهن رومی و نمونۀ کاملا مشابه آن در افسانه‌های مازندران پرداخته‌ شده‌است.
کاربر ۹۸۱۶۵۳
۱۴۰۲/۱۱/۲۴

خیلی کتاب خوب و مفیدی بود ولی ایکاش برای دونستن تلفظ ها بعضی جاها علامت گذاری‌ میشدیا اینکه در اول یا اخر کتاب یک راهنمای لغات میداشت😅

همان طور که در مباحث پیشین آوردیم، واژۀ دیو در اوستا به صورت Daēva-، در فارسی باستان Daiva‌، در پهلوی به صورت Dēv، و در فارسی دیو آمده است و معادل سانسکریت آن دِوَ Devá- از ریشۀ هند و اروپایی به معنی «فروغ و روشنایی» است که در لاتین به صورت دِئوس و در یونان باستان زئوس (نام خدای خدایان) آمده است. این واژه نزد مردمان هند و اروپایی به معنی خدای روشنی و با آسمان در ارتباط است. در زبان‌های هند و اروپایی، در فرانسوی با واژۀ Dieu و در انگلیسی با واژۀ Divine هم‌خانواده است؛ اولی به معنی «خدا» و دومی به معنایی «خدایی». واژۀ دیو نزد همۀ اقوام هند و اروپایی ـ به استثنای ایرانیان ـ معنی خدا را حفظ کرده است. البته، در زبان ارمنی نیز شاهد این تغییر هستیم. به زبان ارمنی آسمان نورانی و نورِ آسمانی در طی روز یک واژۀ واحد داشته است ـ البته با تغییراتی در حروف؛ یعنی Tiu (tiv) به معنی «خدا، روز، نورِ آسمانی در طی روز» و Di (K) به معنی «خدا، آسمان»،
bookwormnoushin
مازندران از معدود سرزمین‌هایی است که با وجود پیشینه‌ای کهن در پرده‌ای از ابهام فرورفته است. این نام در جهان اساطیر و همچنین در دنیای واقعی جایگاهی ممتاز و ویژه را به خود اختصاص داده است. به نظر می‌رسد تاریخ و فرهنگ مازندران و حتی نام آن، همانند جغرافیای طبیعی سرسختش، محافظه‌کار و مه‌آلود به نظر می‌رسد و در انبوه نظریات متفاوت پنهان شده است. مردم مازندران، بنا به شواهد تاریخی، دیرتر از مردم دیگر بخش‌های ایران به دین زرتشتی گرویدند. نامۀ تنسر از مهم‌ترین منابع تاریخی و دینی در این زمینه است که طبق آن می‌توان به شماری از واقعیات اجتماعی، سیاسی، و دینی ناگفته در آن زمان و این خطه پی برد. همچنین، بر اساس گواهی گای لسترنج، شرق‌شناس بریتانیایی، مازندران آخرین قسمت از ایران بوده است که به کیش مسلمانی درآمد و تا نیمۀ دوم قرن دوم هجری روی سکه‌هایی که در این منطقه ضرب می‌شد خط پهلوی نقش بود.
bookwormnoushin
کلمۀ مازندران بر منطقۀ اراضی پست ساحلی، که از دلتای سفیدرود تا جنوب خاوری بحر خزر امتداد دارد، اطلاق می‌گردید. سپس، این کلمه یعنی مازندران بر تمام نواحی کوهستانی و ساحلی اطلاق گردید و امروز دیگر اسم تبرستان استعمال نمی‌شود. (همان: ۳۹۴)
bookwormnoushin
پری در رمزپردازی‌های اسطوره‌ایِ آب در اساطیر ایران و یونان و بین‌النهرین نقشی مستمر و آشکار دارد. در اساطیر بین‌النهرین «انسان دریایی» یا «ماهی ـ انسان»، که آن را کولولو می‌نامیدند، همان پری دریایی است که بالاتنه، سر، و بازویش انسان، و پایین پیکرش ماهی است و رابطه‌ای نزدیک با الهۀ آب (اِئا) و نقشی محافظتی ـ جادویی دارد. انسان دریایی در آثار برجامانده از دورۀ هخامنشیان و سلوکیان هم دیده می‌شود (ابراهیمی ۱۳۸۳: ۶۱۸). در اساطیر ارمنی هوشکا پاریک، پری‌های دریاییْ نیمی ماهی و نیمی زن هستند. آن‌ها را دختران دریا می‌دانند و فرض بر این است که این موجودات در ویرانه‌ها زندگی می‌کنند. بر اساس باورهای بومی، پاریک روح نیک مؤنث است و اغلب در هیئت زن ظاهر می‌شود. آن‌ها را پری‌های دریایی می‌دانند که معمولاً در مکان‌های زیبای طبیعت می‌رقصیدند
bookwormnoushin
حضور مار، چه واقعی و چه خیالی، همواره با زندگانی که مار صورت جامع و فعالِ آن محسوب می‌شود، مربوط است. از این رو، در بعضی تمدن‌ها، یک لغت برای مار و حیات وجود دارد. رنه گنون خاطرنشان می‌کند که در لغت عرب به مار «حیه» می‌گویند و به زندگی «حیات» و «الحی»، به معنای زندگانی‌بخش، اصل و مبدأ زندگی، و کسی است که جان می‌بخشد. (دوبوکور ۱۳۹۱: ۵۱) در اساطیر افریقا، مار نمادی از سلطنت است. مصریان بر این باور بودند که ازدواج با مار ـ خدا برای آن است که خدا بتواند وظیفۀ مهم خود را در رشد گیاهان و محصول و دام انجام دهد؛ زیرا در فصولی که بسیار مرطوب یا خشک است یا محصول خوب نیست، به مار روی می‌آورند. (فریزر
bookwormnoushin

حجم

۲۷۲٫۱ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۶

تعداد صفحه‌ها

۲۵۶ صفحه

حجم

۲۷۲٫۱ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۶

تعداد صفحه‌ها

۲۵۶ صفحه

قیمت:
۷۶,۰۰۰
۳۸,۰۰۰
۵۰%
تومان