کتاب فریادهای خاموش (جلد دوم)

کتاب فریادهای خاموش (جلد دوم) نوشته‌ی عماد افروغ اثری در قالب روزنگاشت و خاطرات است که توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است. این کتاب، دومین جلد از مجموعه‌ای است که نویسنده در آن به ثبت و بازتاب دغدغه‌ها، تأملات، وقایع روزمره و تجربه‌های شخصی و اجتماعی خود می‌پردازد. ساختار کتاب بر پایه یادداشت‌های روزانه شکل گرفته و موضوعات متنوعی از مسائل فلسفی، اجتماعی، فرهنگی، اخلاقی و حتی سیاسی را در بر می‌گیرد. عماد افروغ، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه، در این اثر با نگاهی انتقادی و تحلیلی، به بیان احساسات، نگرش‌ها و برداشت‌های خود از رویدادهای پیرامون و مسائل بنیادین زندگی می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب فریادهای خاموش (جلد دوم)

کتاب فریادهای خاموش (جلد دوم) نوشته‌ی عماد افروغ، مجموعه‌ای از یادداشت‌های روزانه و تأملات شخصی نویسنده در بازه‌ای از زندگی اوست. این کتاب در ژانر خاطرات و روزنگاشت قرار می‌گیرد و با رویکردی فلسفی و اجتماعی، به مسائل فردی و جمعی می‌پردازد. افروغ در این اثر، نه‌تنها به وقایع روزمره و تجربه‌های شخصی خود اشاره کرده، بلکه با نگاهی تحلیلی، به موضوعات کلان‌تری مانند فلسفه، اخلاق، سیاست، فرهنگ و آموزش نیز پرداخته است. ساختار کتاب به گونه‌ای است که هر یادداشت یا روزنگاشت، بازتابی از دغدغه‌های ذهنی و عاطفی نویسنده در مواجهه با جهان پیرامون است. در کنار روایت‌های شخصی، بخش‌هایی از کتاب به نقد و بررسی اندیشه‌های فیلسوفان غربی و اسلامی، تحلیل وضعیت اجتماعی و فرهنگی ایران، و حتی بازتاب تجربه‌های سفر و حضور در نشست‌های علمی و فرهنگی اختصاص یافته است. این کتاب، تصویری چندلایه از ذهن و زیست نویسنده ارائه می‌دهد و خواننده را با فرازونشیب‌های فکری و احساسی او همراه می‌کند.

خلاصه کتاب فریادهای خاموش (جلد دوم)

کتاب فریادهای خاموش (جلد دوم) مجموعه‌ای از یادداشت‌های روزانه عماد افروغ است که در آن، نویسنده با زبانی صمیمی و تحلیلی، به بیان دغدغه‌ها، تجربه‌ها و تأملات خود می‌پردازد. محور اصلی کتاب، تنهایی، خلوت‌گزینی و مواجهه فرد با مسائل بنیادین زندگی است. افروغ در این یادداشت‌ها، از تجربه‌های شخصی و خانوادگی تا حضور در کلاس‌های دانشگاهی، نشست‌های علمی، سفرهای داخلی و خارجی و حتی گفت‌وگوهای روزمره با اطرافیان را روایت کرده است. او در خلال این روایت‌ها، به موضوعاتی چون نسبت فرد و جامعه، اخلاق و سیاست، نقش دین و معنویت در زندگی، نقد ساختارهای قدرت، اهمیت آموزش و پژوهش، و چالش‌های فرهنگی و اجتماعی ایران معاصر می‌پردازد. در بخش‌هایی از کتاب، نویسنده به نقد اندیشه‌های فیلسوفان غربی و اسلامی مانند کانت، ملاصدرا، نیچه، هایدگر و مارکس می‌پردازد و تلاش می‌کند مفاهیم فلسفی را با مسائل روزمره و زیسته خود پیوند بزند. همچنین، تجربه‌های سفر به کشورهای دیگر و حضور در نشست‌های بین‌المللی، فرصتی برای تأمل درباره تفاوت‌های فرهنگی، دینی و اجتماعی فراهم می‌کند. افروغ در این یادداشت‌ها، بارها به اهمیت امید، صبر، قناعت و اتکای به خداوند اشاره کرده و تلاش دارد معنای زندگی و مسئولیت فردی و اجتماعی را بازتعریف کند. در مجموع، کتاب فریادهای خاموش (جلد دوم) بازتابی از جست‌وجوی معنای زندگی، نقد ساختارهای اجتماعی و سیاسی، و تلاشی برای حفظ اصالت فردی و اخلاقی در مواجهه با چالش‌های روزگار است.

چرا باید کتاب فریادهای خاموش (جلد دوم) را بخوانیم؟

این کتاب با ترکیب روایت‌های شخصی و تحلیل‌های فلسفی و اجتماعی، فرصتی برای آشنایی با دغدغه‌های یک اندیشمند معاصر فراهم می‌کند. ویژگی شاخص آن، پیوند میان تجربه‌های زیسته و تأملات نظری است؛ به‌گونه‌ای که خواننده می‌تواند هم با فضای ذهنی نویسنده همراه شود و هم با مسائل کلان جامعه و فرهنگ ایران مواجه گردد. فریادهای خاموش (جلد دوم) نه‌تنها بازتابی از زندگی فردی نویسنده است، بلکه بستری برای اندیشیدن به موضوعاتی چون معنویت، اخلاق، سیاست، آموزش و هویت ایرانی فراهم می‌آورد. این کتاب برای کسانی که به دنبال نگاهی انتقادی و تحلیلی به مسائل روزمره و بنیادین هستند، تجربه‌ای متفاوت و تأمل‌برانگیز خواهد بود.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان به فلسفه، جامعه‌شناسی، مطالعات فرهنگی و کسانی که دغدغه مسائل اخلاقی، معنوی و اجتماعی دارند پیشنهاد می‌شود. همچنین برای دانشجویان و پژوهشگران علوم انسانی و افرادی که به دنبال تجربه‌های زیسته و تأملات یک اندیشمند معاصر هستند، مناسب است.

بخشی از کتاب فریادهای خاموش (جلد دوم)

«در این سال‌ها یاد گرفتم که تحت هر شرایطی حضور نداشته باشم. یاد گرفتم که باید صبور بود. یاد گرفتم که عزتم را به‌راحتی به تاراج نگذارم. یاد گرفتم که چگونه باید گوشه‌ی عزلت اختیار کرد. یاد گرفتم که نظاره‌گر اوضاع باشم و هرازچندگاهی هشداری بدهم. یاد گرفتم که بخوانم و بیندیشم و بنویسم و به سهم خود ادای دین کنم. یاد گرفتم که به ریشه‌یابی دردها و رنج‌ها بپردازم. یاد گرفتم که از لابه‌لای سختی‌ها و فشارها و انسدادها به حد میسور فریاد بزنم. اما؛ به‌راستی امکان من در این سال‌ها برای این مقاومت‌ها چه بود؟ اگر این امکان و قابلیت را نفهمم ادامه مسیر مشکل خواهد بود. خوب که می‌اندیشم، امکان من قابلیت خدادادی من، قناعت من و از همه بالاتر حضور یک خدای عزیز، حکیم، کریم، الهام‌بخش و همراه بود. تا خدا هست شاد باید بود. تا خدا هست، به تعبیر سهراب سپهری، «زندگی باید کرد». تا خدا هست باید اندیشید. تا خدا هست باید قله‌نشین بود. تا خدا هست باید شناور بود. خدا را نه یک غایت، که باید یک همراه همیشگی دانست. خدا را برای خودش و عظمتش و یاری‌اش و مونس و غمخوار بودنش می‌خواهم نه به خاطر پاداش‌ها و غایات و سرانجام کارهایش؛ هرچند در خدایی که من می‌شناسم همه آن‌ها هست.»