تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب دوباره بیدارشدن در زمان مناسب

نویسنده:جاشوا فریس

مترجم:پری‌سا جوادی

انتشارات:مهرگان خرد

دسته‌بندی:

امتیاز:

۳.۷از ۳۵ رأیخواندن نظرات

۳٫۷

(۳۵)

خواندن نظرات

معرفی کتاب دوباره بیدارشدن در زمان مناسب

شیطان فریاد زد:«سجده نمی کنم!» او کار وحشتناکی نکرد فقط نمی‌خواست سجده کند. اگر سجده کرده بود او هم یکی دیگر از انبوه فرشتگان می‌بود، بدون هیچ تفاوتی. حتی دین‌داران هم نام او را به سختی به یاد می‌آوردند. من انجیل را خوانده‌ام. هیچ‌وقت این همه حرف از آسمان را نفهمیدم. آسمان در روز اول یا دوم آفرینش آب‌ها را از هم جدا می‌کند. حالا آسمان را داریم و در کنار آن آب‌ها و در کنار آب‌ها احتمالاً باز هم آسمان را خواهیم داشت. البته خیلی هم مطمئن نیستم... «دوباره بیدار شدن در زمان مناسب» اثر نویسنده جوان و نوگرای آمریکایی، جاشوا فریس ( -۱۹۷۴) است که در سال ۲۰۱۴ نامزد جایزه بوکر شد. پیش از این، رمان «بی‌نام» او در ایران منتشر شده‌است. فریس با نخستین اثرش «آنگاه به پایان رسیدم» توانست جایزه «پن» ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۰۷ را که از سوی بنیاد همینگوی اهدا می‌شود، به دست آورد. داستان کتاب جدید او یعنی رمان «دوباره بیدار شدن در زمان مناسب» در مورد مردی به نام «پائول و روکه» است که از مجموعه‌ای از تناقضات بوجود آمده. او دنیا را دوست دارد اما نمی‌داند که چگونه در آن زندگی کند. او دندان‌پزشکی معتاد به سیگار و گوشی آیفون خود و یک غیرمذهبی است در حالی که به‌طور کامل خود را از خدا جدا نمی‌داند. روزی یک نفر خود را در فضای مجازی به جای او جا می‌زند و وحشتی اینترنتی پائول را فرامی‌گیرد. به نام او صفحات توئیر و فیس بوک بوجود می‌آید. چیزی که شاید در ابتدا نقض فجیع زندگی خصوصی او بود به وحشتی ترسناک می‌رسد. کار به جایی می‌رسد که تصور می‌شود پائول در نقش مجازی، از واقعیت آن بهتر بوده‌است. در ادامه برای پائول این مسئله ایجاد می‌شود که چرا هویت او عمیقا دزدیده شده‌است؟ در نگاه کلی، این کتاب قهقهه‌ای ناگهانی و بلند در مورد پوچی‌های دنیای مدرن و سوال‌های بنیادین معنی زندگی، عشق و درستی است. این اثر آن‌چنان جذاب است که همانند مسابقات ناتمام و طولانی استقامت دوچرخه‌سواری فرانسه شما را با خود تا انتها می‌کشاند.

نظرات کاربران

مشاهده همه (۲۱)

N.kzm

۱۳۹۷/۰۱/۰۷

موضوع اصلی داستان(البته طبق دریافت من،که ممکنه دقیق نباشه) حس گمگشتگی شخصیت اصلی و تلاشش برای پیدا کردن یک نقطه ی اتصاله.کتاب ممکنه برای بعضی ملال آور باشه. اما برای کسی که خودش درگیری هایی از نوع درگیری های شخصیت

- بیشتر

Abolfazl

۱۳۹۷/۰۲/۰۶

کتاب خوبی بود بیشتر کتابی هست که بهت میگه هر چیزی مخصوصا فرقه رو باور نکنید (مثل اینکه تازگی ها تو فضای مجازی نوشتن که : روزنامه تایمز چاپ لندن مقاله ای نوشته که شجره نامه ملکه انگلیس بعد از 23

- بیشتر

کیانا

۱۳۹۷/۱۲/۰۸

تا اواسطش بیشتر نتونستم ادامه بدم. اینقدر بی سر و ته بود که اصلا تا اواسط کتاب نفهمیدم موضوع چیه؟خیلی عجیبه.

yousef k

۱۳۹۶/۱۲/۲۲

گول نظرات فیک رو نخورید دوستان ، اول نمونه کتاب رو بخونید

sahar

۱۳۹۷/۰۱/۰۱

کتابیه که خوب و جذاب شروع می‌شه و تا دو سومش ضرب‌آهنگ مناسبی داره، ولی بعد می‌افته به ورطهٔ تکرار و ابهام. کتاب به اون خوبی که شروع شده تموم نمی‌شه، و انگار نویسنده خسته شده و گفته خوب اینم زودتر

- بیشتر

zahra_ar

۱۳۹۶/۱۲/۱۸

من نمونشو خوندم عاشقش شدم اصلا جای سوال باقی نمی مونه که خوبه یا بد! فقط بخونینش.. خاهشا روخوانی نکنین کتاب هارو بفهمین کلمه به کلمشو

somy

۱۳۹۶/۱۲/۱۹

رمان عالی و گیرا با ترجمه بدون نقص

Mohsen

۱۳۹۶/۱۲/۱۹

ترجمه فوق العاده روان خانم جوادی نشان دهنده دقت و احترام به مخاطره از نظر من. از معدود کتابهایی که واقعا حال آدمو خوب می‌کنه. واقعا توصیه می‌کنم به همه اون کسایی که دوست دارن حال خوبی از خوندن یه کتاب

- بیشتر

مریم

۱۳۹۷/۰۳/۲۷

جالب نبود

مهدی ربیعی

۱۳۹۷/۰۱/۰۴

کل کتاب رو مطالعه کردم متاسفانه ارزش خوندن نداره نه داستان درست حسابی ای داره نه هدف درستی به نظر میاد پیام اصلی داستان بجای چیزی که میخواد بهش برسه (و نمی‌رسه) این باشه که تمرکز روی سختی هایی که یهودیا کشیدن بیشتر

- بیشتر

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۷۹)

مردم این همه از پدر و مادرشان به خاطر این‌که گندزده‌اند به زندگی آن‌ها می‌نالند اما متوجه نیستند همین که خودشان بچه‌دار شدند، آن همه قربانی شدن را با کمال میل فراموش می‌کنند و خودشان هم تبدیل به عاملان جنایت و رنج بی‌پایان بچه‌ها می‌شوند.

Saeed Razavi

هیچ‌جای دنیا برای زندگی بهتر از نیویورک نیست. بهترین موزه‌ها، تئاترها، کلوپ‌ها، برنامه‌های سرگرمی، سالن‌های رقص و اجرای موسیقی زنده به‌علاوهٔ بهترین رستوران‌های دنیا همه اینجا هستند. در مقابل شراب‌سازی‌های نیویورک کل امپراطوری رُم مثل یک مرداب خشک و پرت افتاده است. شگفتی‌های اینجا بی‌پایان است. اما هیچ‌کس وقتی برای استفاده از این همه جذابیت ندارد چون همه مشغول این هستند که به هر طریق ممکن از پس زندگی در نیویورک بربیایند و وقتی هم که مشغول نیستند دیگر کسی انرژی‌ای ندارد.

sahar

من یک انسان بودم نه یک عکس پرسنلی. می‌خواستند کل زندگی‌ام را در درآمد سالیانه، علاقه‌مندی‌ها، تجویز دارو و رفتارهای قابل پیش‌بینی دیگر خلاصه کنند. اما این‌که دیگر زندگی یک انسان نبود بلکه زندگی حیوانی بود در قفس.

morteza_ja97

می‌گوید: «آخرین بار کی رفتی کلیسا؟» جواب می‌دهم. می‌گوید: «من هزاران دلیل برای باور به خدا دارم. من خدا رو توی آسمان و زمین و خیابون می‌بینم. واقعاً می‌تونی همین‌طور بنشینی و بگی خدا رو بالا سر جهان احساس نمی‌کنی.» جواب می‌دهم. می‌گوید: «کسی نمی‌تونه بیگ‌بنگ رو احساس کنه. چه لزومی داره همیشه وقتی داریم راجع به خدا حرف می‌زنیم صبحت بیگ‌بنگ رو پیش بکشی.» جواب می‌دهم. می‌گوید: «اما نمی‌شه به خاطر بیگ‌بنگ خوب بود، فقط می‌شه به‌خاطر خدا خوب بود. نمی‌خوای خوب باشی؟» جواب می‌دهم. می‌گوید: «بی‌خیالِ متافیزیک شو جواب منو بده. فکر می‌کنی آدم خوبی هستی؟» می‌گویم: «آره.» چون فکر می‌کنم آدم خوبی هستم.

Saeed Razavi

همیشه دوست داشتم به خدا اعتقاد داشته باشم. این‌طوری چیزی پیدا می‌شد که می‌توانست خیلی مهم باشد، خیلی مهم‌تر از تمام چیزهای دیگر. با اعتقاد به خدا می‌توانستم تسلیم آسایش و راحتی و اطمینان شوم. می‌توانستم نترس و بی‌پروا باشم. ابدیت و جاودانگی از آن من می‌شد. همه و همه می‌توانست برای من باشد؛ صدای فوق‌العادهٔ ارگ بادی کلیسا و الهامات اسقف‌های کلیسای ملی انگلستان. تنها کاری که باید می‌کردم این بود که شک را کنار بگذارم و ایمان بیاورم. اما هربار که به آن نزدیک می‌شدم خودم را از لب مرز صدا می‌زدم. نهیب می‌زدم؛ «بپا! به خودت مسلط باش!» چون جهان بسیار لذت‌بخش بود و دلیلی نداشت که بخواهم این لذت را با اطاعت محض از خدا از خودم بگیرم. همیشه همین افکار و استدلال‌ها و دلایل بدبینانه و لجوجانه‌ام پابرجا بود که متأسفانه همیشه هم تکلیفم را با خدا فوراً یکسره می‌کرد.

ka'mya'b

لغزش و تیره‌بختی از آنجا در دنیا آغاز شد که مردم باور کردند هدف اصلیِ خداوند از آفرینش انسان، ایمانِ موجود انسانی به اوست

Peyman Abdolkarimi

«این‌که اواخر عمر، خدا دست رد به سینهٔ آدم بزنه حتماً خیلی وحشتناکه ولی این‌که تمام عمر حس کنی خدا داره دست رد به سینه‌ات می‌زنه خودِ جهنمه

Abolfazl

به معنای واقعی نمی‌فهمم که چرا آن خدایی که احتمالاً به او باور دارم از من می‌خواهد که قوانین خاصی را پیروی کنم. خدایی که با نان فطیر شاد می‌شود و با شراب عزاداری و مویه می‌کند و احتمالاً وابستگی‌های دنیوی را به‌شدت حقیر می‌شمارد

DaYaNa

چه‌کسی می‌تواند ادعا کند زندگی یک دین‌دار وظیفه‌شناس پایبند به مناسک دینی که راهب‌وار و کاملاً آمادهٔ هر اشاره و تنبیه خداوند گذشته، پر معناتر از آن‌چه امروز من با شب‌های مستی، صبح‌های خماری و فقط خواندن خلاصهٔ انجیل دارم بوده؟ یک شرط‌بندی محتاطانهٔ تمام عیار؛ امکان جاودانگی در مقابل ساعاتِ محدودِ علافی من.

morteza_ja97

لغزش و تیره‌بختی از آنجا در دنیا آغاز شد که مردم باور کردند هدف اصلیِ خداوند از آفرینش انسان، ایمانِ موجود انسانی به اوست.

Marie Rostami