کتاب نخستین مرد

کتاب نخستین مرد نوشته‌ی آلبر کامو با ترجمه‌ی نسرین حیدری اثری است که نشر نگاه آن را منتشر کرده است. این کتاب، اثری نیمه‌تمام از کامو، نویسنده‌ی سرشناس فرانسوی است که پس از مرگ او منتشر شد. نخستین مرد روایتی است از زندگی، خاطرات و جست‌وجوی هویت، که در قالب داستانی زندگی‌نامه‌ای و با نگاهی عمیق به ریشه‌ها و گذشته‌ی نویسنده، به ویژه دوران کودکی و خانواده‌اش، شکل گرفته است. کامو در این اثر به بازخوانی خاطرات و تجربه‌های زیسته‌ی خود در الجزایر می‌پردازد و تلاش می‌کند از خلال روایت زندگی شخصیت اصلی، به پرسش‌هایی درباره‌ی هویت، ریشه‌ها و معنای زندگی پاسخ دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب نخستین مرد

کتاب نخستین مرد اثری از آلبر کامو است که در قالب روایتی زندگی‌نامه‌ای، به بازخوانی خاطرات و تجربه‌های دوران کودکی و نوجوانی شخصیت اصلی، ژاک کورمری، می‌پردازد. این کتاب پس از مرگ کامو و به همت دخترش، کاترین کامو، منتشر شد و به دلیل ناتمام بودن، حال و هوایی خام و صمیمی دارد. ساختار کتاب بر پایه‌ی روایت‌های پیوسته و گاه پراکنده از زندگی ژاک شکل گرفته است؛ از تولد او در خانواده‌ای فقیر در الجزایر تا جست‌وجوی هویت و ریشه‌های خانوادگی‌اش. کامو در این اثر، با نگاهی انتقادی و در عین حال عاطفی، به روابط خانوادگی، فقر، تأثیرات جنگ و نقش مادر و مادربزرگ در شکل‌گیری شخصیت ژاک می‌پردازد. روایت کتاب میان گذشته و حال در حرکت است و از خلال سفر ژاک به فرانسه و دیدار با مزار پدرش، به دغدغه‌های عمیق‌تری درباره‌ی معنای زندگی، مرگ، و پیوندهای انسانی می‌رسد. نخستین مرد اثری است که هم به عنوان بازتابی از زندگی شخصی کامو و هم به عنوان تلاشی برای فهم ریشه‌ها و هویت انسانی، اهمیت یافته است.

خلاصه داستان نخستین مرد

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! نخستین مرد با صحنه‌ای از سفر خانواده‌ای فرانسوی به مزرعه‌ای دورافتاده در الجزایر آغاز می‌شود؛ جایی که مادر ژاک کورمری در آستانه‌ی زایمان است و پدرش برای آوردن دکتر به روستا می‌رود. این تولد، نقطه‌ی شروع روایت زندگی ژاک است؛ کودکی که پدرش را در جنگ از دست می‌دهد و در فقر و سختی، زیر سایه‌ی مادری کم‌حرف و مادربزرگی مقتدر، بزرگ می‌شود. روایت کتاب میان گذشته و حال در رفت‌وآمد است: ژاک در بزرگسالی به فرانسه سفر می‌کند تا مزار پدرش را بیابد و در این جست‌وجو، با احساسات متناقضی از بیگانگی، شفقت و پرسش درباره‌ی هویت خود روبه‌رو می‌شود. بخش‌هایی از کتاب به خاطرات کودکی ژاک در الجزایر اختصاص دارد؛ بازی‌های خیابانی، دوستی‌ها، تجربه‌ی فقر، و تأثیر عمیق مادر و مادربزرگ بر زندگی‌اش. کامو از خلال این روایت‌ها، به دغدغه‌هایی چون معنای زندگی، مرگ، نقش خانواده و جست‌وجوی ریشه‌ها می‌پردازد و تصویری زنده از جامعه‌ی چندفرهنگی الجزایر و تأثیرات جنگ بر سرنوشت انسان‌ها ارائه می‌دهد. نخستین مرد اثری است که همزمان با روایت زندگی فردی، به پرسش‌های فلسفی و انسانی درباره‌ی هویت و تعلق نیز می‌پردازد.

چرا باید کتاب نخستین مرد را بخوانیم؟

نخستین مرد با نگاهی صمیمی و بی‌واسطه به زندگی، فقر، خانواده و جست‌وجوی هویت می‌پردازد و تصویری ملموس از دوران کودکی و نوجوانی در الجزایر ارائه می‌دهد. این کتاب، به‌ویژه به دلیل روایت خام و ناتمامش، فرصتی کم‌نظیر برای آشنایی با جهان‌بینی و دغدغه‌های شخصی کامو فراهم می‌کند. خواننده با مطالعه‌ی این اثر، نه‌تنها با زندگی و خاطرات نویسنده آشنا می‌شود، بلکه با پرسش‌هایی درباره‌ی معنای زندگی، مرگ، ریشه‌ها و پیوندهای انسانی روبه‌رو می‌شود. نخستین مرد همچنین تصویری از جامعه‌ی چندفرهنگی و تأثیرات جنگ بر سرنوشت انسان‌ها را به نمایش می‌گذارد و به اهمیت روابط خانوادگی و نقش مادر و مادربزرگ در شکل‌گیری شخصیت اشاره دارد. این کتاب برای کسانی که به روایت‌های زندگی‌نامه‌ای، تاریخ اجتماعی و دغدغه‌های فلسفی علاقه دارند، تجربه‌ای متفاوت و تأمل‌برانگیز خواهد بود.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن نخستین مرد به کسانی پیشنهاد می‌شود که به روایت‌های زندگی‌نامه‌ای، خاطرات خانوادگی، جست‌وجوی هویت، تاریخ اجتماعی الجزایر و تأثیرات جنگ بر زندگی انسان‌ها علاقه دارند. همچنین برای علاقه‌مندان به آثار آلبر کامو و کسانی که دغدغه‌ی فهم ریشه‌ها و پیوندهای انسانی را دارند، مناسب است.

بخشی از کتاب نخستین مرد

«بر فراز گاری‌ای که در جاده‌ای سنگلاخ پیش می‌رفت، ابرهای بزرگ و ستبر در تاریک‌روشن غروب به سوی شرق می‌شتافتند. این ابرها سه روز پیش بر فراز اقیانوس اطلس انبوه شده بودند، منتظر بادی از غرب مانده و سفر خود را آغاز کرده بودند. ابتدا به‌آرامی و سپس سریع و سریع‌تر، بر فراز آب‌های شب‌تاب پاییزی به‌سوی قاره پرواز کرده بودند. بر قله‌های مراکش از هم گشوده، دوباره چون گله‌هایی بر فلات‌های بلند الجزایر گرد آمده بودند. و اکنون، در نزدیکی‌های مرز تونس، می‌کوشیدند خود را به دریای تیرنی برسانند تا در آن ناپدید شوند. آنها هزاران کیلومتر را بر فراز سرزمینی پیموده بودند که به جزیره‌ای پهناور می‌مانست؛ جزیره‌ای که آب‌های روان در شمال و امواج منجمد شن در جنوب از آن محافظت می‌کردند. ابرها با سرعتی فقط اندکی بیشتر از امپراتوری‌ها و مردمان در گذر هزاران‌ساله از این سرزمین بی‌نام، حرکت می‌کردند. اکنون دیگر از نیروی حرکتشان کاسته می‌شد. برخی ابرها از هم وا می‌رفتند و به قطره‌های درشت و پراکندهٔ باران تبدیل می‌شدند؛ قطره‌هایی که کم‌کم بر سقف برزنتی گاری می‌چکیدند که چهار مسافر را در خود جای داده بود.»