کتاب مامان و من و مامان

کتاب مامان و من و مامان نوشته‌ی مایا آنجلو با ترجمه‌ی یگانه وصالی، اثری در ژانر زندگینامه است که توسط انتشارات مروارید منتشر شده است. این کتاب روایتی صمیمی و صادقانه از زندگی نویسنده و رابطه‌ی پیچیده و پرفرازونشیب او با مادرش، ویویان بکستر، ارائه می‌دهد. آنجلو در این اثر، با نگاهی بی‌پرده به گذشته‌ی خود، از دوران کودکی تا بزرگسالی، به بررسی تأثیرات مادر و مادربزرگش بر شکل‌گیری شخصیت و هویت خود می‌پردازد. روایت کتاب، علاوه‌بر بازتاب تجربه‌های شخصی، تصویری از جامعه‌ی آمریکا در دوره‌ای خاص و چالش‌های زنان سیاه‌پوست را نیز به تصویر می‌کشد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب مامان و من و مامان

مامان و من و مامان، نوشته‌ی مایا آنجلو، اثری در دسته‌ی زندگینامه و خاطره‌نویسی است که با تمرکز بر رابطه‌ی مادر و دختر، به روایت زندگی نویسنده از کودکی تا نوجوانی و جوانی می‌پردازد. آنجلو در این کتاب، با زبانی صریح و بی‌واسطه، تجربه‌های تلخ و شیرین خود را در کنار مادرش، ویویان بکستر، بازگو کرده است. ساختار کتاب به‌صورت روایی و خطی است و هر فصل به بخشی از زندگی نویسنده و تعاملاتش با مادر و دیگر اعضای خانواده اختصاص دارد. کتاب، علاوه‌بر روایت شخصی، به مسائل اجتماعی و فرهنگی زمانه‌ی نویسنده نیز اشاره دارد و تصویری از جامعه‌ی سیاه‌پوستان آمریکا و چالش‌های زنان در آن دوران ارائه می‌دهد. مایا آنجلو با پرداختن به موضوعاتی چون جدایی والدین، مهاجرت، فقر، تبعیض نژادی و تلاش برای استقلال، داستانی چندلایه و انسانی خلق کرده است که همزمان هم روایتگر یک زندگی خاص و هم بازتاب‌دهنده‌ی دغدغه‌های جمعی است.

خلاصه کتاب مامان و من و مامان

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! مامان و من و مامان با روایت کودکی مایا آنجلو آغاز می‌شود؛ زمانی که والدینش از هم جدا می‌شوند و او و برادرش، بی‌لی، برای زندگی نزد مادربزرگ پدری به آرکانزاس فرستاده می‌شوند. سال‌های ابتدایی زندگی مایا در کنار مادربزرگ و عمو ویلی می‌گذرد؛ جایی که با عشق و مراقبت بزرگ می‌شود اما همواره جای خالی مادر را حس می‌کند. پس از مدتی، به‌دلیل شرایط اجتماعی و خطراتی که برای نوجوانان سیاه‌پوست وجود دارد، مایا و برادرش به کالیفرنیا نزد مادرشان بازمی‌گردند. مواجهه‌ی دوباره با مادر، برای مایا سرشار از احساسات متناقض است؛ از سردی و بیگانگی تا تدریجاً شکل‌گیری پیوندی عمیق و احترام‌آمیز. در این مسیر، مایا با چالش‌هایی چون تطبیق با زندگی شهری، پذیرش مادرخوانده و پدرخوانده، تجربه‌ی کار، استقلال‌طلبی و حتی بارداری نوجوانی روبه‌رو می‌شود. رابطه‌ی او با مادرش، از فاصله و سوءتفاهم به درک متقابل و حمایت بی‌قیدوشرط می‌رسد. کتاب، با روایت صادقانه‌ی فرازونشیب‌های این رابطه، تصویری از رشد فردی و قدرت عشق و بخشش در خانواده ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب مامان و من و مامان را بخوانیم؟

مامان و من و مامان اثری است که با صداقت و جزئی‌نگری، تجربه‌های زیسته‌ی یک زن سیاه‌پوست را در بستر خانواده و جامعه‌ی آمریکا روایت می‌کند. این کتاب، نه‌تنها به رابطه‌ی مادر و دختر می‌پردازد، بلکه به موضوعاتی چون هویت، استقلال، تاب‌آوری و گذر از بحران‌های شخصی و اجتماعی نیز توجه دارد. خواندن این کتاب فرصتی برای آشنایی با نگاه متفاوت به مادرانگی، بخشش و رشد فردی فراهم می‌کند و نشان می‌دهد چگونه روابط خانوادگی می‌توانند منبع قدرت و الهام باشند. روایت آنجلو، با لحنی بی‌پرده و انسانی، امکان همدلی با تجربه‌هایی را فراهم می‌کند که شاید در ظاهر دور اما در عمق، جهانی و مشترک‌اند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان زندگینامه، خاطره‌نویسی، مطالعات زنان، مسائل نژادی و اجتماعی، و کسانی که به دنبال روایت‌هایی درباره‌ی روابط خانوادگی و رشد فردی هستند، پیشنهاد می‌شود. همچنین برای کسانی که دغدغه‌ی هویت، بخشش و تاب‌آوری دارند، این اثر می‌تواند الهام‌بخش باشد.

بخشی از کتاب مامان و من و مامان

«مادرم که زیبایی چشمگیری داشت، پدرم را که سرباز خوش‌قیافه‌ای بود سال ۱۹۲۴ ملاقات می‌کند. بِی‌لی جانسون با درجهٔ افسری و لهجهٔ فرانسوی قلابی از جنگ جهانی اول برگشته بود. نمی‌توانستند از هم بگذرند. آن‌ها وقتی عاشق همدیگر شدند که برادرهای ویویان تهدیدکنان، او را دوره کرده بودند و اطرافش می‌پلکیدند. او نه‌فقط در جنگ، اهل جنوب هم بود، جایی که هر مرد سیاهی خیلی زود یاد می‌گرفت اگر جلوی تهدیدها قد علم نکند، اصلاً مرد نیست. پسرهای بکستر نمی‌توانستند بِی‌لی جانسون را بترسانند، به‌خصوص بعد از این‌که ویویان به آن‌ها گفت تمامش کنند، صاف بایستند و بزنند به چاک! پدر و مادر ویویان از این‌که او تصمیم گرفته بود با مردی جنوبی ازدواج کند که نه دکتر بود و نه وکیل، اصلاً خوشحال نبودند. بی‌لی گفته بود متخصص تغذیه است. خانوادهٔ بکستر هم گفتند یعنی یک کاکاسیاه آشپز است. ویویان و بی‌لی جوّ پرخاشگرانهٔ خانوادهٔ بکستر را ترک کردند و رفتند کالیفرنیا، جایی که بِی‌لی کوچولو به دنیا آمد. من هم دو سال بعدش به دنیا آمدم. پدر و مادرم خیلی زود به این نتیجه رسیدند که دیگر بیشتر از این نمی‌توانند با هم بمانند. آن‌ها درست مثل بنزین و کبریت بودند. حتی سر این‌که چطور از هم جدا شوند هم دعوا راه می‌انداختند. هیچ‌کدام‌شان هم نمی‌خواستند سرپرستی دوتا بچهٔ نوپا را به عهده بگیرند. بالاخره از هم جدا شدند و من و بی‌لی را فرستادند آرکانزاس پیش مادربزرگ پدری‌ام.»