کتاب اندیشه اجتماعی غرب جدید (جلد سوم، ترقی و توسعه)

کتاب الکترونیکی «اندیشهٔ اجتماعی غرب جدید (جلد سوم، ترقی و توسعه)» نوشتهٔ محمدرضا قائمی‌نیک و سیدسعید موسوی ثمرین اثری پژوهشی است که نشر مرکز کوثر آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی ریشه‌ها، تحولات و پیامدهای مفاهیم ترقی و توسعه در اندیشهٔ اجتماعی غرب می‌پردازد و جایگاه این مفاهیم را در تاریخ اندیشه و تحولات اجتماعی غرب واکاوی می‌کند. اثر حاضر برای دانشجویان و علاقه‌مندان به علوم اجتماعی، فلسفهٔ تاریخ و مطالعات تمدنی قابل توجه است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب اندیشه اجتماعی غرب جدید (جلد سوم، ترقی و توسعه)

«اندیشهٔ اجتماعی غرب جدید (جلد سوم، ترقی و توسعه)» اثری در حوزهٔ ناداستان و مطالعات اجتماعی است که به تحلیل تاریخی و مفهومی دو واژهٔ کلیدی «ترقی» و «توسعه» در تمدن غرب می‌پردازد. نویسندگان با رویکردی تحلیلی و تاریخی، سیر تحول این مفاهیم را از دوران باستان تا عصر مدرن دنبال کرده‌اند. کتاب ساختاری روایی دارد و هر فصل آن به یکی از مراحل یا جریان‌های مهم در شکل‌گیری و گسترش اندیشهٔ ترقی و توسعه اختصاص یافته است. از اسطوره‌های باستانی و تاریخ‌نگاری یونانی تا رنسانس، روشنگری، فلسفهٔ تاریخ، داروینیسم، جامعه‌شناسی کلاسیک و نظریه‌های نوسازی، همه در این مسیر بررسی شده‌اند. نویسندگان تلاش کرده‌اند ضمن ارائهٔ روایت تاریخی، پیوند میان تحولات نظری و تغییرات عینی در عرصه‌های اقتصاد، سیاست و فرهنگ را نیز نشان دهند. این کتاب بخشی از یک مجموعهٔ چندجلدی است که هر جلد آن به یکی از مفاهیم بنیادین اندیشهٔ اجتماعی غرب می‌پردازد و جلد سوم به طور خاص بر مفهوم ترقی و توسعه تمرکز دارد.

خلاصه کتاب اندیشه اجتماعی غرب جدید (جلد سوم، ترقی و توسعه)

کتاب «اندیشهٔ اجتماعی غرب جدید (جلد سوم، ترقی و توسعه)» به بررسی ریشه‌ها و تحولات مفاهیم ترقی و توسعه در اندیشهٔ غربی می‌پردازد. نویسندگان ابتدا با مرور پیش‌تاریخ مفهوم ترقی، به اسطوره‌ها و روایت‌های باستانی دربارهٔ تاریخ و سرنوشت انسان اشاره کرده‌اند و نشان داده‌اند که در تمدن‌های پیشایونانی، تاریخ بیشتر جنبهٔ اسطوره‌ای و یزدان‌سالار داشته است. با ورود به یونان، تاریخ‌نگاری به افعال انسانی معطوف می‌شود، اما هنوز نگاه به تاریخ، ایستا و تکرارشونده باقی می‌ماند. در ادامه، کتاب به تأثیر مسیحیت بر اندیشهٔ تاریخی می‌پردازد؛ جایی که برای نخستین‌بار مفهوم آینده و سیر یکپارچهٔ تاریخ مطرح می‌شود. اما نقطهٔ عطف اصلی، رنسانس و عصر روشنگری است که در آن، انسان و عقل بشری به مرکز توجه می‌آیند و ایدهٔ ترقی و پیشرفت به‌عنوان یک اصل بنیادین در اندیشهٔ غربی تثبیت می‌شود. فیلسوفانی مانند ولتر، کندرسه و هگل، هر یک به‌گونه‌ای به تبیین طرح کلی تاریخ و نقش انسان در پیشرفت آن پرداخته‌اند. کتاب سپس به قرن نوزدهم و ظهور داروینیسم و جامعه‌شناسی کلاسیک می‌رسد؛ جایی که نظریه‌های تکامل طبیعی و اجتماعی، مفهوم ترقی را به عرصهٔ علوم تجربی و اجتماعی وارد می‌کنند. نویسندگان نشان می‌دهند که چگونه اندیشهٔ ترقی از یک ایدهٔ فلسفی به نظریه‌های علمی و اجتماعی بدل می‌شود و در قالب نظریه‌های نوسازی و توسعه، به سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی اجتماعی راه می‌یابد. در بخش‌های پایانی، کتاب به نقد و بررسی نظریه‌های توسعه، جهانی‌شدن و رویکردهای انتقادی نسبت به آن‌ها می‌پردازد و نشان می‌دهد که مفهوم توسعه، نه‌تنها یک ایدهٔ خنثی و بی‌طرف نیست، بلکه حامل پیش‌فرض‌ها و پیامدهای نظری و عملی خاصی است که باید مورد بازاندیشی قرار گیرد.

چرا باید کتاب اندیشه اجتماعی غرب جدید (جلد سوم، ترقی و توسعه) را بخوانیم؟

این کتاب با تمرکز بر ریشه‌ها و تحولات مفاهیم ترقی و توسعه، فرصتی برای فهم عمیق‌تر زمینه‌های فکری و تاریخی این مفاهیم در تمدن غرب فراهم می‌کند. خواننده با مطالعهٔ این اثر می‌تواند دریابد که بسیاری از اصطلاحات و دغدغه‌های رایج در حوزهٔ سیاست، اقتصاد و فرهنگ، ریشه در تاریخ اندیشهٔ غرب دارند و بدون شناخت این پیش‌زمینه‌ها، امکان فهم دقیق و انتقادی آن‌ها وجود ندارد. همچنین کتاب با روایت تاریخی و تحلیلی خود، به مخاطب کمک می‌کند تا نسبت به مفاهیم توسعه و پیشرفت، نگاهی سنجیده‌تر و آگاهانه‌تر داشته باشد و از ساده‌انگاری و برداشت‌های سطحی پرهیز کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران علوم اجتماعی، فلسفه، تاریخ و مطالعات تمدنی مناسب است. همچنین کسانی که دغدغهٔ فهم ریشه‌های مفاهیم توسعه و پیشرفت را دارند یا در حوزهٔ سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی اجتماعی فعالیت می‌کنند، می‌توانند از مطالب این اثر بهره‌مند شوند.

بخشی از کتاب اندیشه اجتماعی غرب جدید (جلد سوم، ترقی و توسعه)

«نسبت فضای مسلط علمی و تجربی حیات و زیستن کنونی ما با مجموعه مباحث و برنامه‌هایی با عنوان توسعه، توسعه‌نیافتگی، وابستگی، جهان سوم، رشد اقتصادی، توسعه پایدار، نوسازی و به‌تازگی جهانی شدن و نظایر آن‌ها، که همگی در ذیل گفتمانی به نام توسعه می‌گنجند، به طریقی مشابه آنچه در باب نسبت انسان و فرهنگ گفته می‌شود، نسبت ظرف آب و ماهی مستغرق در آن است. جهان مدرنی که در آن زندگی می‌کنیم، به لحاظ اجتماعی، سیاسی و فلسفی، متکی بر مفهوم توسعه است و اجتناب و گریز از آن، مترادف با نداشتن درکی از خود و جهان پیرامون تلقی می‌شود. انسان، دولت یا ملتی که به توسعه، پیشرفت، و به بیانی دقیق‌تر ترقی اعتقاد نداشته باشند، گویی دست‌کم قلمرویی عینی در این جهان را تصاحب نکرده‌اند. کافی است از خود بپرسیم واقعاً جهانی بدون توسعه ممکن است؟ آیا جهانی که متکی بر توسعه نباشد، جهانی تصورشدنی است؟ آیا دولت‌ها، سیاست‌ها یا برنامه‌ها، بدون توجه به مقوله توسعه امکان بقا و دوام و از آن مهم‌تر: اقناع روحی، روانی و فیزیکی مردمان خود را دارند؟»