کتاب اعمال انسانی

معرفی کتاب اعمال انسانی

کتاب الکترونیکی «اعمال انسانی» (از مجموعه چشم و چراغ؛ ۱۹۷، ادبیات کره؛ ۱) نوشتهٔ «هان کانگ» و با ترجمهٔ «سارا مقدم‌ثابت» توسط انتشارات نگاه منتشر شده است. این رمان در دستهٔ ادبیات مدرن جهان قرار می‌گیرد و به وقایع تلخ و تاثیرگذار قیام گوانگجو در کرهٔ جنوبی می‌پردازد. روایت کتاب از دل تجربه‌های شخصی و جمعی شخصیت‌ها، خشونت، فقدان و جست‌وجوی معنا در بطن تاریخ معاصر را به تصویر می‌کشد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب اعمال انسانی

«اعمال انسانی» اثری است که در بستر یکی از مهم‌ترین و خونین‌ترین رخدادهای سیاسی کرهٔ جنوبی، یعنی قیام گوانگجو در سال ۱۹۸۰، شکل گرفته است. این رمان با نگاهی چندلایه و از زاویه‌دید شخصیت‌های مختلف، به روایت سرکوب، مقاومت و پیامدهای روانی و اجتماعی این واقعه می‌پردازد. نویسنده، «هان کانگ»، که خود اهل گوانگجو است، با بهره‌گیری از تجربه‌های زیسته و خاطرات جمعی، داستان را از دل اجساد و سوگواری‌ها آغاز می‌کند و به جای تمرکز بر قهرمانی‌های کلیشه‌ای، به زخم‌های پنهان و آشکار بازماندگان و خانواده‌های قربانیان می‌پردازد. روایت کتاب، همزمان با بازتاب مسائل طبقاتی، جنسیتی و منطقه‌ای، به بررسی معنای انسانیت و مرزهای آن در شرایط بحرانی می‌پردازد. «اعمال انسانی» نه فقط بازخوانی یک فاجعهٔ تاریخی، بلکه تلاشی برای فهم و بازنمایی رنج، همدلی و پرسش از مسئولیت فردی و جمعی در برابر خشونت است. این رمان در سال‌هایی نوشته شده که هنوز بسیاری از زخم‌های آن واقعه در حافظهٔ جمعی کرهٔ جنوبی تازه مانده‌اند و حتی آمار دقیق قربانیان همچنان محل بحث است.

خلاصه کتاب اعمال انسانی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان «اعمال انسانی» با روایت پسری نوجوان به نام «دونگ‌هو» آغاز می‌شود که در میانهٔ قیام گوانگجو، مسئولیت شناسایی و رسیدگی به اجساد قربانیان را بر عهده می‌گیرد. او و گروهی از داوطلبان، در سالن ورزشی شهر، اجساد ناشناس را برای شناسایی و تدفین آماده می‌کنند و در این میان، با واقعیت تلخ مرگ دوستان و آشنایان خود روبه‌رو می‌شوند. روایت کتاب از زاویه‌دید شخصیت‌های مختلف، از جمله دوستان دونگ‌هو، خانواده‌ها، یک ویراستار و یک زندانی، پیش می‌رود و هر فصل، بخشی از زخم‌های جسمی و روانی بازماندگان را آشکار می‌کند. داستان با توصیف بی‌پردهٔ خشونت ارتش، شکنجه، سرکوب و تلاش برای فراموشی یا به یاد آوردن گذشته، به پیش می‌رود. در لایه‌های عمیق‌تر، کتاب به پرسش‌هایی دربارهٔ معنای انسان بودن، مسئولیت فردی در برابر جمع، و امکان بخشش یا فراموشی می‌پردازد. پایان‌بندی رمان، با وجود تلخی و فقدان، بر تداوم خاطره و مقاومت در برابر فراموشی تأکید دارد، بی‌آنکه پاسخی قطعی برای رنج و اندوه ارائه دهد.

چرا باید کتاب اعمال انسانی را خواند؟

این رمان با روایتی چندصدایی و ساختاری غیرخطی، تجربهٔ زیستهٔ قربانیان و بازماندگان یک فاجعهٔ تاریخی را به تصویر می‌کشد. «اعمال انسانی» به جای بازنمایی صرف خشونت، به لایه‌های پنهان رنج، سوگواری و تلاش برای معنا بخشیدن به فقدان می‌پردازد. خواندن این کتاب فرصتی است برای مواجهه با پرسش‌های بنیادین دربارهٔ انسانیت، همدلی و مسئولیت اجتماعی در شرایط بحرانی. همچنین، اثر با پرداختن به تاریخ معاصر کرهٔ جنوبی، دریچه‌ای به فهم بهتر تحولات سیاسی و اجتماعی این کشور می‌گشاید.

خواندن کتاب اعمال انسانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های تاریخی، ادبیات معاصر جهان، و کسانی که دغدغهٔ بررسی خشونت، حافظهٔ جمعی و پیامدهای روانی و اجتماعی فجایع سیاسی را دارند، مناسب است. همچنین برای پژوهشگران علوم انسانی و کسانی که به ادبیات مقاومت و روایت‌های چندصدایی علاقه‌مندند، اثری ارزشمند به شمار می‌آید.

بخشی از کتاب اعمال انسانی

«با خود زمزمه می‌کنی: «انگار باران می‌آید؛ اگر واقعاً باران ببارد، چه کار می‌کنیم؟» چشمانت را باز می‌کنی تا فقط شکاف باریک نوری وارد شود و به درختان چنار جلوی دفتر استانداری نگاه کنی. انگار بین آن شاخه‌ها باد می‌پیچد. انگار قطرات باران معلق در هوا نفس خود را قبل از سقوط حبس کرده‌اند، در آستانهٔ لرزیدن و درخشیدن مانند جواهرند. وقتی چشم‌هایت را کامل باز می‌کنی، خطوط درختان تار است. به‌زودی به عینک نیاز پیدا می‌کنی. این فکر با صدای شادی و تشویقی که از سمت فواره می‌آید، از ذهنت می‌گذرد: «شاید دیگر نیازی به عینک نداشته باشی.» «اگر می‌دانی برایت خوب است، به خانه برگرد، همین الان.» سرت را تکان می‌دهی و سعی می‌کنی خاطرهٔ عصبانیت در صدای برادرت را از ذهنت پاک کنی. از بلندگوهای جلوی فواره، صدای واضح و شفاف زن جوانی می‌آید که میکروفون را در دست دارد. نمی‌توانی فواره را از جایی که نشسته‌ای، روی پله‌های منتهی به سالن ورزشی شهرداری، ببینی. باید به سمت راست ساختمان می‌رفتی تا از دور مراسم یادبود را می‌دیدی. درعوض، تصمیم می‌گیری در همان‌جا بمانی و فقط گوش کنی. «برادران و خواهران، عزیزانمان امروز از بیمارستان صلیب سرخ به اینجا آورده می‌شوند.» سپس زن جمعیت جمع‌شده در میدان را به خواندن سرود ملی دعوت می‌کند. صدای او به‌زودی در میان جمعیت گم می‌شود، هزاران صدا روی هم انباشته می‌شوند، برج بلند صدایی که به آسمان می‌رسد. ملودی به اوج می‌رسد و سپس مانند آونگ دوباره پایین می‌آید. زمزمهٔ کم صدای خودتان به‌سختی شنیده می‌شود.»