کتاب قلعه حیوانات (دوزبانه)

معرفی کتاب قلعه حیوانات (دوزبانه)

کتاب الکترونیکی «قلعهٔ حیوانات» (یک داستان تمثیلی) نوشتهٔ «جورج اورول» و با ترجمهٔ «محمد هاشمی» و «سعید هاشمی» توسط نشر «باران خرد» منتشر شده است. این رمان کوتاه در دستهٔ داستان‌های سیاسی و اجتماعی قرار می‌گیرد و با زبان نمادین، نقدی بر قدرت، انقلاب و فساد ارائه می‌دهد. «قلعهٔ حیوانات» از آثار برجستهٔ قرن بیستم به شمار می‌رود و با روایتی تمثیلی، مفاهیم عمیقی را دربارهٔ جامعه و سیاست مطرح می‌کند. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب قلعه حیوانات (دوزبانه)

«قلعهٔ حیوانات» اثری از «جورج اورول» است که نخستین بار در میانهٔ قرن بیستم منتشر شد و به سرعت جایگاه ویژه‌ای در ادبیات سیاسی و اجتماعی جهان پیدا کرد. این کتاب در قالب داستانی کوتاه و تمثیلی، روایتگر شورش حیوانات یک مزرعه علیه صاحب انسان خود است. نویسنده با بهره‌گیری از شخصیت‌های حیوانی، ساختار قدرت، انقلاب و فساد را به تصویر می‌کشد و به نقد نظام‌های توتالیتر و سرنوشت انقلاب‌ها می‌پردازد. فضای کتاب، مزرعه‌ای است که حیوانات پس از پیروزی بر انسان‌ها، تلاش می‌کنند جامعه‌ای برابر و آزاد بسازند اما به تدریج، قدرت در دست گروهی خاص متمرکز می‌شود و آرمان‌های اولیه فراموش می‌گردد. «قلعهٔ حیوانات» با زبانی نمادین، به بررسی چرخهٔ قدرت، سوءاستفاده از آرمان‌ها و سرنوشت انقلاب‌ها می‌پردازد و همچنان یکی از آثار بحث‌برانگیز و تأثیرگذار در حوزهٔ ادبیات سیاسی باقی مانده است.

خلاصه کتاب قلعه حیوانات (دوزبانه)

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!داستان «قلعهٔ حیوانات» با مزرعه‌ای به نام «مانر فارم» آغاز می‌شود که حیوانات آن تحت سلطهٔ صاحب مزرعه، «آقای جونز»، زندگی سخت و پرمشقتی دارند. خوکی سالخورده به نام «میجر» حیوانات را به شورش علیه انسان‌ها و ساختن جامعه‌ای برابر دعوت می‌کند. پس از مرگ میجر، حیوانات به رهبری خوک‌ها، به ویژه «ناپلئون» و «اسنوبال»، شورش می‌کنند و انسان‌ها را از مزرعه بیرون می‌رانند. آن‌ها نام مزرعه را به «قلعهٔ حیوانات» تغییر می‌دهند و قوانینی برای برابری و آزادی وضع می‌کنند. اما به تدریج، خوک‌ها قدرت را در دست می‌گیرند و با بهره‌گیری از هوش و حیله‌گری، سایر حیوانات را تحت سلطهٔ خود درمی‌آورند. اختلاف میان ناپلئون و اسنوبال بالا می‌گیرد و در نهایت، ناپلئون با کمک سگ‌های تربیت‌شده‌اش، اسنوبال را از مزرعه بیرون می‌کند. قوانین اولیه کم‌کم تغییر می‌کنند و خوک‌ها امتیازات ویژه‌ای برای خود قائل می‌شوند. حیوانات دیگر، به ویژه اسب وفادار «باکسر»، با تلاش و امید به آینده‌ای بهتر کار می‌کنند اما شرایط زندگی‌شان به تدریج بدتر می‌شود. در پایان، مرز میان خوک‌ها و انسان‌ها از بین می‌رود و حیوانات درمی‌یابند که تفاوتی میان ستمگران جدید و قدیم باقی نمانده است.

چرا باید کتاب قلعه حیوانات (دوزبانه) را خواند؟

«قلعهٔ حیوانات» با روایت تمثیلی و شخصیت‌های نمادین، تصویری از چرخهٔ قدرت، فساد و سرنوشت انقلاب‌ها ارائه می‌دهد. این کتاب فرصتی برای اندیشیدن به ماهیت قدرت، آرمان‌گرایی و آسیب‌های اجتماعی فراهم می‌کند و خواننده را با پرسش‌هایی دربارهٔ عدالت، آزادی و مسئولیت جمعی روبه‌رو می‌سازد. مطالعهٔ این اثر، درک عمیق‌تری از تاریخ سیاسی و اجتماعی و سازوکارهای قدرت به دست می‌دهد.

خواندن کتاب قلعه حیوانات (دوزبانه) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به ادبیات سیاسی، اجتماعی و داستان‌های تمثیلی مناسب است. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ شناخت ساختار قدرت، انقلاب‌ها و پیامدهای آن را دارند، یا به دنبال تحلیل انتقادی جوامع انسانی هستند، مطالعهٔ «قلعهٔ حیوانات» پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب قلعه حیوانات (دوزبانه)

«مالک مزرعه مانر، آقای جونز آن‌قدر ازخودبی‌خود بود که شب هنگامی‌که در مرغدانی را قفل می‌کرد فراموش کرد که منفذ بالای در را هم ببندد. تلوتلو می‌خورد و فانوس در دستش تاب می‌خورد. سراسر حیاط را پیمود. کفشش را پشت در از پا به بیرون پرت کرد. آخرین گیلاس نوشیدنی‌اش را از بشکه‌ی داخل آبدارخانه پر کرد و تلوتلوخوران به سمت اتاق‌خوابش که خانم جونز در آنجا خروپف می‌کرد رفت. به‌محض اینکه چراغ اتاق‌خواب خاموش شد، جنب‌وجوش و هیاهویی در مزرعه افتاد. در آن روز چو افتاده بود که میجر پیر خوک نر، برنده جایزه نمایشگاه حیوانات، شب پیش خواب عجیبی دیده و می‌خواهد آن را برای سایر حیوانات بگوید. قرار بر این بود که به‌محض اینکه خطر آقای جونز در میان نباشد، همگی در انبار بزرگ جمع شوند. میجر پیر که همه او را به این نام صدا می‌کردند گرچه به نام زیبای ویلینگ‌دن در نمایشگاه شرکت کرده بود، به حدی در مزرعه مورد احترام و توجه بود که همه حاضر بودند ساعتی از خواب خود را برای شنیدن حرف‌های او بگذارند. در یک سمت طویله بزرگ، در محل مرتفعی که چیزی شبیه سکو داشت، میجر در زیر یک فانوسی که به تیرکی آویزان بود، روی بستری از کاه لمیده بود. او دوازده سال از عمرش می‌رفت و جدیداً هم کمی تنومند شده بود ولی بااین‌حال خوک باعظمتی بود و با توجه به اینکه دو دندان نیشش هیچ‌گاه کنده نشده بود، ظاهری مهربان و با اعتمادبه‌نفس داشت. بعد از مدتی حیوانات به‌تدریج آمدند و هر دسته به شیوه خاص خود در محلی قرار گرفت.»