کتاب تحلیلی بر مرگ مولف رولان بارت

کتاب تحلیلی بر مرگ مولف رولان بارت نوشتهٔ لورا سیمور و ترجمهٔ سهند الهامی و ویراستهٔ مهدی سجودی مقدم است. انتشارات مهراندیش این کتاب را منتشر کرده است. این اثر در باب نقد ادبی است.

درباره کتاب تحلیلی بر مرگ مولف رولان بارت

لورا سیمور در کتاب تحلیلی بر مرگ مولف رولان بارت (An analysis of Roland Barthes's the death of the author) از جستار تأثیرگذار «مرگ مؤلف» نوشتهٔ رولان بارت سخن گفته است. این جستار در سال ۱۹۶۷ منتشر شد و دیدگاه‌های سنتی نقد ادبی را به چالش کشید. تأثیر این جستار فراتر از نظریهٔ ادبی رفته و حوزه‌های دیگر علوم انسانی را نیز تحت تأثیر قرار داد. کتاب حاضر، که مقدمه‌ای بر این جستار است، می‌تواند به صورت مستقل یا به همراه متن اصلی «مرگ مؤلف» مطالعه شود. کتاب ابتدا با معرفی بارت و جستارش، زمینه‌ای برای ورود به بحث فراهم می‌کند. سپس به بررسی عوامل مؤثر در شکل‌گیری این جستار می‌پردازد و محتوای آن را تحلیل می‌کند. در پایان، تأثیرات آن در زمینه‌های مختلف و چشم‌انداز آینده‌اش را بررسی می‌کند. 

رولان بارت در ۱۲ نوامبر ۱۹۱۵ در شربورگ - اکتوویل در نرماندی فرانسه به دنیا آمد. او نویسنده، فیلسوف، نظریه‌پرداز ادبی، منتقد فرهنگی و نشانه‌شناس مشهور فرانسوی بود. از مشهورترین و تأثیرگذارترین مؤلفه‌های آثار او می‌توان از ساختارگرایی و پساساختارگرایی و تحلیل نشانه‌شناسانهٔ متون ادبی و پدیده‌های فرهنگی‌ نام برد. بارت بین سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۰ استاد کرسی نشانه‌شناسی در کلژ دو فرانس بود. پدرش در سال ۱۹۱۸ در جنگ جهانی اول کشته شد و دوران کودکیش را همراه با مادرش در بایون سپری کرد. سال‌های ۱۹۳۵ تا ۱۹۳۹ را در سوربن گذراند و آنجا در رشتهٔ ادبیات کلاسیک تحصیل کرد. او در این مدت به بیماری سل مبتلا بود؛ ازاین‌رو اغلب باید در تنهایی آ از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۸ را صرف تحصیل دستور زبان و زبان‌شناسی و انتشار اولین مقالات، شرکت در یک مطالعهٔ پزشکی و ادامهٔ مبارزه با بیماری خود کرد. او در سال ۱۹۴۱ برای کارش در حوزهٔ تراژدی یونانی موفق به دریافت مدرک دیپلم برتر (معادل پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد) از دانشگاه پاریس شد. آثار او دیدگاه‌های آکادمیک سنتی دربارهٔ نقد ادبی و چهره‌های مشهور ادبیات را به چالش می‌کشید. تفکر متفاوت او منجر به درگیری با استاد مشهور ادبیات سوربن، «ریموند پیکار» شد که به بارت به‌علت عدم‌احترام به ریشه‌های ادبیِ فرانسه حمله می‌کرد. بارت در «نقد و حقیقت» (۱۹۶۶) نقد قدیمی و بورژوایی را به عدم‌توجه به نکات ظریف زبان و ناآگاهی گزینشی نسبت به نظریه‌های چالش‌برانگیز مانند مارکسیسم متهم کرد. در اواخر دههٔ ۱۹۶۰، رولان بارت مشهور شد. او به ایالات متحده و ژاپن سفر کرد و در دانشگاه جان هاپکینز سخنرانی کرد. در طول این مدت، او شناخته‌شده‌ترین اثر خود مقالهٔ «مرگ مؤلف» را نوشت. در ۲۵ فوریهٔ ۱۹۸۰ رولان بارت درحالی‌که در خیابان‌های پاریس برای رسیدن به خانه قدم می‌زد با یک ون خشکشویی تصادف کرد و در ۲۶ مارس بر اثر جراحات واردشده در قفسهٔ سینه‌اش از دنیا رفت.

خواندن کتاب تحلیلی بر مرگ مولف رولان بارت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ نقد ادبی و علاقه‌مندان به مطالعه در باب آرای رولان بارت پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تحلیلی بر مرگ مولف رولان بارت

«آراء اصلی «مرگ مؤلف» رولان بارت چندین مضمون ثانویه را نیز مطرح می‌کنند. یک مضمون برجسته' بحث درمورد تقدم زبان شفاهی یا نوشتاری است؛ یعنی، بحث در این مورد که گفتار مهم‌ترین و کهن‌ترین صورت زبان است یا نوشتار. مضمون کلیدیِ دوم' بحث درمورد جایگاه منتقد است. این دو مضمون یکدیگر را تقویت می‌کنند؛ رد گفتار شخصی به‌نفع زبان نوشتاری با رد پرسوناژِ منتقد توسط بارت مرتبط است.

نگاه «مرگ مؤلف» به کنش گفتار این است که از زبان نوشتاری طرد شده است. به‌صورت کلی درست است که گفتار درنهایت با مؤلف می‌میرد، درحالی‌که آنچه نوشته است باقی می‌ماند و درست است که مشخصه‌های فردی گفتار مؤلف (مثلاً لهجه‌اش) عموماً در نوشتار بازنمایی نمی‌شوند. بااین‌حال، توصیف بارت از تفاوت میان گفتار و نوشتار' جدایی ریشه‌ای‌تری را میان این دو در پی دارد. متنی که نگارنده می‌نگارد و خواننده مصرف می‌کند هیچ ارتباطی با شفاهی‌سازی گفتار ندارد. بارت برای بیان موضعش درون شبکه‌ای از استدلال‌های متراکم فلسفی، بازهم از تصاویر ملموس استفاده می‌کند. او می‌نویسد نگارنده «دستی که از هر آوایی منفک شده» است. (یک) چنین تصاویری اگرچه به‌وضوح و سادگیِ بیان کمک می‌کنند، ممکن است گفته شود تمایز میان شفاهیت و سواد را بیش‌ازحد ساده می‌کنند، چراکه این‌گونه القا می‌کنند که این تمایز صرفاً در سطح مادی، و نه مفهومی، عمل می‌کند. شفاهیت را می‌توان چیزی بیش‌از کنش صحبت کردن دانست. برای مثال، می‌تواند شامل کل سنت‌های شفاهی همچون قصه‌های عامیانه باشد. سواد را می‌توان چیزی بیش‌از صِرف کنش نوشتن با دست دانست؛ آن را می‌توان به انواع مختلفی از متن مرتبط دانست، ازجمله متن‌هایی که رایانه تولید می‌کند، متونی که دستگاه چاپ می‌کند، و متون مکتوبی که در ذهن تصور می‌شوند.»