حسین پناهی

حسین پناهی دژکوه در ۶ شهریور ۱۳۳۵ به دنیا آمد و در ۱۴ مرداد ۱۳۸۳ درگذشت. او بازیگر، کارگردان تئاتر، نویسنده و شاعری اهل ایران بود. در سال ۱۳۶۹ برندهٔ دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشنوارهٔ فیلم فجر شد. کتاب‌هایی مانند «من و نازی»، «ستاره»، «چیزی شبیه زندگی»، «دو مرغابی در مه»، «گلدان و آفتاب»، «پیامبر بی‌کتاب» و «دل شیر» و همچنین سه اثر با شعر و صدای خودش با عناوین «سلام خداحافظ»، «ستاره‌ها» و «راه با رفیق» را منتشر کرد. او که به طلبه‌ای که شاعر و بازیگر شد مشهور است، در سال ۱۳۶۱ با تئاتر وارد عرصهٔ بازیگری شد و همزمان فیلم‌نامه‌نویسی و کارگردانی را نیز شروع کرد. در سال ۱۳۵۸ با بازی در تعدادی تئاتر تلویزیونی وارد عرصهٔ تلویزیون شد و کارش در این حوزه را با بازی در مجموعه‌های «نهضت سوادآموزی» و «محلهٔ برو بیا» ادامه داد. در سال ۱۳۶۴ به استخدام سازمان صداوسیما درآمد. با پخش نمایش «دو مرغابی در مه» از تلویزیون که علاوه‌بر نوشتن و کارگردانیْ خودش نیز در آن بازی می‌کرد، خوش درخشید و با پخش نمایش‌های تلویزیونی دیگرش طرف توجه مخاطبان خاص قرار گرفت. نمایش‌های «دو مرغابی در مه» و «یک گل و بهار» که حسین پناهی آن‌ها را نوشته و کارگردانی کرده بود، بنا به درخواست مردم به دفعات از تلویزیون پخش شد. در دههٔ ۱۳۶۰ و اوایل دههٔ ۱۳۷۰، او یکی از نوآورترین نویسندگان و کارگردانان تلویزیون بود. در اواخر دههٔ ۱۳۷۰ بازنویسی فیلم‌نامهٔ «مریم مقدس» را در کنار کارگردان مجموعه و «حسین نوری» بر عهده گرفت. به‌دلیل فیزیک کودکانه و شکننده، نحوهٔ خاص سخن‌گفتن، سادگی و خلوصی که از رفتارش می‌بارید و طنز تلخش بازیگر نقش‌های خاص بود، اما بیشتر شاعر بود و این شاعرانگی در ذره‌ذرهٔ جانش نفوذ داشت. نخستین مجموعه شعر او با نام «من و نازی» در ۱۳۷۶ منتشر شد. کتاب «جهان زیر سیگاری من است» حاوی مصاحبه‌ها و گفته‌های حسین پناهی است.