کتاب علم و تمدن در اسلام

کتاب علم و تمدن در اسلام نوشتهٔ سیدحسین نصر و ترجمهٔ احمد آرام است. انتشارات خوارزمی این کتاب را منتشر کرده است. این اثر در باب علوم اسلامی است.

درباره کتاب علم و تمدن در اسلام

کتاب علم و تمدن در اسلام به‌عنوان نخستین اثر جامع و تک‌جلدی به زبان‌های اروپایی که به بررسی تمامی جنبه‌های تاریخ علوم اسلامی می‌پردازد، با رویکردی کلی به این موضوع تألیف شده است. به همین دلیل، از پرداختن به مباحث تخصصی در حواشی و ارائه زیرنویس‌های متعدد خودداری شده است. در نگارش این کتاب، با توجه به محدودیت تعداد صفحات از پیش تعیین شده، گزیده‌ای از فصول مختلف علوم اسلامی انتخاب شده است. چرا که گنجاندن تمامی علوم اسلامی، حتی به صورت فهرست‌وار، در صفحات محدود امکان‌پذیر نبود. در نتیجه، بسیاری از نکات قابل‌بحث که شایستهٔ پرداختن در تاریخ علوم مفصل‌تر هستند، در این کتاب حذف شده‌اند. تلاش نویسنده بر این بوده است که کلیت تاریخ علوم اسلامی، روش علمی مسلمانان و نمونه‌ای از آثار برجسته آنان را به تصویر بکشد و در هر فصل، بحث مختصری از تاریخ علم مورد نظر را ارائه دهد. نسخهٔ اصلی این کتاب ابتدا توسط دانشگاه هاروارد در سال ۱۹۶۸ منتشر شد و سپس در سال ۱۹۷۰ به‌صورت کتاب جیبی توسط انتشارات کتابخانه جدید آمریکایی در نیویورک به چاپ رسید. 

خواندن کتاب علم و تمدن در اسلام را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب علوم اسلامی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره سیدحسین نصر

سیدحسین نصر زادهٔ ۱۹ فروردین ۱۳۱۲ در تهران، فرزند سید ولی‌الله نصر و نبیره شیخ فضل‌الله نوری است. او فیلسوف و متألهٔ سنت‌گرای ایرانی و استاد علوم اسلامی در دانشگاه جرج واشینگتن در ایالات متحدهٔ آمریکا است که مقالات و کتب دانشگاهی بسیاری نوشته است. او در تهران زاده شد و در نوجوانی برای ادامهٔ تحصیل به آمریکا رفت. کارشناسی فیزیک را از مؤسسهٔ فناوری ماساچوست (MIT) گرفت و تحصیلات تکمیلی خود را در دانشگاه هاروارد در رشتهٔ فلسفه و تاریخ دانش گذراند. او بنیان‌گذار انجمن حکمت و فلسفهٔ ایران و صاحب تألیفات و پژوهش‌های بسیاری در حوزهٔ فلسفه است. از جمله آثار او می‌توان به «سه حکیم مسلمان»، «نظر متفکران اسلامی دربارهٔ طبیعت»، «شیعه در اسلام» و «فلسفه در سرزمین نبوت» اشاره کرد.

درباره احمد آرام

احمد آرام در سال ۱۳۳۰ در بوشهر به دنیا آمد. او فعالیت هنری‌اش را از ۱۶سالگی آغاز کرد و در ۱۸سالگی اولین داستانش را در مجله‌­ فردوسی منتشر کرد. این نویسنده فارغ التحصیل رشتهٔ هنرهای نمایشی است؛ همچنین در زمینهٔ تئاتر نیز کار می‌کند. او کار تئاتر را در سال ۱۳۴۹ و با نمایشنامهٔ «سقوط» آغاز کرد و در سال ۱۳۵۰ به تهران مهاجرت کرد. اولین کتاب او در سال ۱۳۷۹ به نام «غریبه‌ای در بخار نمک» در شیراز منتشر شد. این کتاب برندهٔ لوح‌ تقدیر از نخستین‌ دوره‌ٔ جایزهٔ ادبی‌ یلدا در سال ۱۳۸۰ و بهترین‌ مجموعه‌‌داستان‌ سال‌ در سومین‌ دورهٔ جشن‌ فرهنگ‌ فارس‌ (۱۳۸۰) شد.

احمد آرام نویسنده‌ای صاحب‌سبک است که تاکنون موفق به دریافت جوایز ادبی گوناگونی شده است. او به‌دلیل تولدش در بوشهر و زندگی در بوشهر و شیراز، تسلطی قوی بر فرهنگ خطهٔ جنوبی ایران دارد و به‌همین‌واسطه توانسته است شکل‌هایی تازه و نوآورانه از روایت و تصویرسازی را در آثار خود وارد کند. علاوه بر این، او در زمینهٔ تدریس فیزیک و ریاضی نیز فعال بوده. در همان ایام متوجه شد که درس‌های تجربی به‌صورت نظری و بدون فعالیت آزمایشگاهی تدریس می‌شوند. بنابراین برای اینکه این خلأ آموزشی را از میان بردارد و مسیر تحصیل را برای دانش‌آموزان هموارتر کند، کتابی با عنوان «هدیه سال نو؛ مجموعه تجربیات فیزیکی و شیمیایی» منتشر کرد. این کتاب نخستین کتاب آموزشی در کارهای آزمایشگاهی شامل آزمایش‌های فیزیک و شیمی است.

از میان کتاب‌های دیگر او می‌توان به «همین حالا داشتم می‌گفتم» (نشر چشمه)، «سگی در خانه یک آنارشیست دست دوم» (نشر پیدایش)، «خوکچه بادنما» و «بیدار نشدن در ساعت نمی‌دانم چند» (نشر نیماژ) اشاره کرد.

بخشی از کتاب علم و تمدن در اسلام

«اشتغال ذهنی دانشمندان اسلامی تنها با علوم طبیعی و ریاضی و فلسفه و مابعدالطبیعه نبود، بلکه در علوم انسانی و مردم‌شناسی به‌معنی کلی این کلمه نیز پژوهش می‌کردند. مسلمانان انسان را، با در نظر گرفتن محیط اجتماعی و سیاسی او، مورد بحث و مطالعه قرارمی‌دادند؛ پیش از آنکه نسبت به‌انسان حکمی صادر کنند، فعالیتهای گوناگون او را با نظر عینی به‌معرض تحقیق دقیق می‌گذاشتند. مورخانی، همچون طبری و مسعودی، صفحات متعددی مخصوص بحث در اموری کرده‌اند که می‌توان آن را بحث علمی در حالت بشری دانست. و نیز، نویسندگان کتابهای ملل و نحل __ همچون عبداللطیف بغدادی و شهرستانی __ که در واقع مؤسسان علم ادیان مقایسه‌ای بوده‌اند، خود محققانی در سیماهای اساسی حیات بشری که در عبادت و معتقدات دینی جلوه‌گر می‌شود، بشمارمی‌روند. کتابهای متعدد در اخلاق اجتماعی، و همچنین اشعار اخلاقی کسانی چون سعدی شیرازی، انعکاسی از علم طبیعت بشری به‌صورت ادبی بسیار جذابی است که آنها را به‌صورت عنصر جاودانی از زندگی هر مسلمان تربیت‌شده درآورده‌است.

تحقیق در اجتماع بشری و در تاریخ به‌مقیاس وسیعی توسط ابن خلدون به‌کمال خود رسید، که ما پیش از این از طبقه‌بندی او دربارهٔ علم سخن گفتیم. این «فیلسوف تاریخ» نامدار، ظهور و انقراض ملتها و تأثیر متقابل بیابانگردی و شهرنشینی را در یکدیگر، در پرتو عوامل طبیعی و نیز دینی و نژادی و اجتماعی که در همهٔ تمدنهای بشری نقش تعیین‌کننده دارند، مورد بحث و تحقیق قرارداده‌است. ابن خلدون دربارهٔ اوضاع و احوال بشری، بدان سان که از لحاظ تمایلات و کششهای کلی حاکم بر اجتماع انسانهای مورد نظر واقع شود، و نیز دربارهٔ تأثیر این نیروهای سیاسی و اجتماعی بر حیات بشری، به‌تفکر پرداخته است.»