کتاب ژولیوس سزار

کتاب ژولیوس سزار نوشتهٔ دان ناردو و ترجمهٔ شهربانو صارمی است. گروه انتشاراتی ققنوس این ناداستان در قالب زندگی‌نامه را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب ژولیوس سزار

کتاب ژولیوس سزار برابر با یک ناداستان در قالب زندگی‌نامه است. این کتاب شما را با یک فرمانده و سیاستمدار رومی آشنا می‌کند. او «ژولیوس سزار» نام دارد. ژولیوس سزار یا قیصر، رهبر نامدار سیاسی و فرماندهٔ نظامی جمهوری روم بود که حدود ۵۰ سال پیش از میلاد حضرت مسیح (ع) بر روم حکمرانی می‌کرد. دان ناردو، نویسنده و پژوهشگر تاریخ در این کتاب، داستان زندگی و چگونگی به قدرت رسیدن قیصر و تمامی اقدامات او در دوران قدرتش را روایت کرده است؛ همچنین توضیح داده است که تأثیر اقدامات سزار بر سرزمین‌های دیگر در آن دوران چه بود. قیصر در ادامهٔ جنگی داخلی که در ۴۹ (پیش از میلاد) به راه انداخت، فرمانروایی روم را به دست گرفت؛ سپس اصلاحات بزرگی را ایجاد کرد، اما کمی بعد خودکامگی را پیش گرفت. این روش جدید حکومتی، دوستان نزدیکش را به خشم آورد و موجب شد «مارکوس یونیوس بروتوس» و گروه دیگری از سناتورها اقدام به قتل سزار کنند.

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به دو گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرد، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر و برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص یا ارائهٔ اطلاعات و به‌دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم هم‌نوعان است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ مبتنی بر واقعیت، از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی است. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌تواند شامل دل‌نوشته‌ها، جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها و نقدهای ادبی باشد.

خواندن کتاب ژولیوس سزار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ناداستان و قالب زندگی‌نامه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره دان ناردو

دان ناردو (Don Nardo) در سال ۱۹۴۷ به دنیا آمد. او پژوهشگر و نویسندهٔ آثار تاریخی است. این نویسنده با «کمپانی ملی شکسپیر» همکاری داشته و در چندین نمایش نیز حضور داشته است؛ همچنین نویسندهٔ کتاب‌های تاریخی به زبان ساده و آسان برای کودکان است. دان ناردو بیش از ۴۰۰ جلد کتاب نوشته و جزو پرکارترین نویسنده‌های حوزهٔ تاریخ در کشور آمریکا است. او که عضو «انجمن تاریخ‌نویسان باستان» است، بر تاریخ سرزمین‌های یونان، روم، مصر، آشور، بابل و ایران اشراف دارد. از جمله کتاب‌های او می‌توان به «عصر پریکلس»، «امپراتوری آشور»، «هند باستان»، «میگل د سروانتس»، «اسطوره‌های یونان و روم» و «امپراتوری ایران» اشاره کرد. فیلم‌نامهٔ «The Bet» یکی از آثار دراماتیک دان ناردو بوده است.

بخشی از کتاب ژولیوس سزار

«سزار پسران پومپئی را نزدیک شهر ماندا واقع در جنوب اسپانیا یافت. باز از نظر تعداد افراد در اقلیت بود. دشمن بین هفتاد تا هشتادهزار سرباز داشت. از این گذشته طرفداران پومپئی از نظر موقعیت استحکاماتی در شرایط خوبی بودند.

سزار چارۀ دیگری ندید جز حملۀ مستقیم. جنگ که در سال ۴۵ قبل از میلاد روی داد طولانی، بی‌امان و خونین بود. پلوتارک می‌نویسد: «سزار و افرادش به دشواری بسیار مقاومت دشمن را در هم شکستند.»(۳۴) در پایان بیش از سی‌هزار کشته از دشمن بر جای ماند. سزار در آخرین جنگ خود فقط حدود هزار تن از دست داد.

با شکست کامل خویشان و متحدان پومپئی جنگ داخلی به پایان رسید. سزار پاییز سال ۴۵ قبل از میلاد به رم بازگشت. عاقبت توانست تمام توان خود را صرف حکومت کند.

سزار با شروع کار، نشان داد چگونه می‌خواهد حکومت کند. طرح‌هایی برای تغییرات چشمگیر سیاسی و اجتماعی داشت و این تغییرات را به مؤثرترین شیوۀ ممکن ارائه می‌کرد. از نظر او سیستم سنتی جمهوری رم کهنه و ناکارآمد شده بود. تعداد مشاغل دولتی بسیار بود، به کندی عمل می‌کرد و نتایج اندکی به بار می‌آورد. او می‌گفت بهتر است تنها یک فرمانروای بسیار قدرتمند در رأس امور باشد. در حالت ایده‌آل بهتر می‌بود آن شخص بی‌طرف و عادل باشد و قلباً علاقه‌مند به مصالح مردم. چنین شخصی می‌توانست با سرعت عمل کند و همه را منتفع گرداند.

سزار معتقد بود فرد مناسب برای این کار خود اوست. به عنوان دلیل، به موفقیت‌های اخیر خود در کاهش بی‌کاری و جرم و جنایت اشاره می‌کرد. حال او در پی تغییرات دیگری بود که به یک اندازه هم فراگیر باشد و هم جسارت‌آمیز. می‌گفت برای افزودن بر میزان بازرگانی و آمد و شد، روم باید چند کانال بزرگ در سراسر امپراتوری بسازد. تعداد برده‌ها کاهش یافته بود و همین موجب می‌شد مشاغل بیش‌تری برای افراد آزاد فراهم شود.

از این گذشته سزار استدلال می‌کرد باید در تقویم روم تجدید نظر شود. همه موافق بودند این تقویم دست و پا گیر و غیردقیق است. او به‌سرعت اصلاحات خود را آغاز کرد. تقویمی که او ابداع کرد هنوز به طور گسترده مورد استفاده است.

***

نقص عمدۀ تقویم سنتی روم، قمری بودن آن بود. سال ۳۵۵ روزۀ این تقویم،۱۰ و یک چهارم روز کوتاه‌تر از سال خورشیدی۳۶۵ و یک چهارم روزه بود. این دو دوره در طول زمان هماهنگ نبودند. به این معنی که یک رویداد سالانه سال به سال عقب‌تر می‌رفت. سزار منجمی یونانی به نام سوسیگنس به خدمت گرفت و او تقویمی قابل اعتمادتر با ۳۶۵ روز تهیه کرد. وی برای محاسبۀ آن یک‌چهارم روز اضافی هر سال، به هر چهار سال یک روز افزود. آن سال، سال کبیسه نامیده می‌شد.

***

افکار و شیوۀ حکومت سزار کاملاً مردمی بود. به‌ویژه بیش‌تر طبقات فرودست نسبت به آن حسن نظر داشتند. آن‌ها راضی بودند در برابر صلح، کار، امنیت و حکومت کارآمد از برخی آزادی‌ها دست بشویند.

رقبای سزار از طبقات بالا بودند. اعضای خانواده‌های اصیل به‌ویژه ناخرسند بودند و به‌راستی بسیاری چیزها را با اصلاحات سزار از دست می‌دادند. آن‌ها مدت‌ها طبقۀ حاکمۀ روم را تشکیل می‌دادند و از عملی شدن وعده‌های او خشمگین بودند.

روحیه مخالفان دیکتاتور در فوریه سال ۴۴ قبل از میلاد بیش از پیش افول کرد و این هنگامی بود که او دست به کار شد تا حد اعلای قدرت ممکنه را به چنگ آورد. سزار حامیان خود را واداشت وی را دیکتاتور «مادام‌العمر» کنند. شایعات خصمانه‌ای به راه افتاد. عده‌ای پیشنهاد کردند سزار خود را پادشاه بنامد و امور را از تخت زرین پادشاهی اداره کند.

گروهی از سناتورهای خشمگین بر این باور بودند وظیفۀ آن‌هاست تا روم را از دیکتاتوری نجات بخشند. رهبری آن‌ها به دست مارکوس بروتوس و گایوس کاسیوس بود. آن‌ها نقشه‌ای طرح کرده بودند تا سزار را پانزدهم مارس در مجلسی که اعضای سنا گرد می‌آمدند به قتل برسانند. رومیان آن تاریخ را پانزدهم ماه نامیدند.»