
کتاب خشایارشا
معرفی کتاب خشایارشا
کتاب الکترونیکی خشایارشا نوشتۀ دنیس ایبرمز با ترجمهٔ سارا هاشمی در انتشارات ققنوس چاپ شده است. این کتاب دربارۀ زندگی و رهبری پادشاه هخامنشی، خشایارشا، با تمرکز بر تصمیمگیریها، نبردها و زوال او است.
درباره کتاب خشایارشا
کتاب خشایارشا با پیشگفتاری دربارهٔ مفهوم رهبری آغاز میشود و در ۱۰ فصل و بخشهای تکمیلی چون گاهشمار، کتابشناسی، منابع بیشتر و یادداشتها تدوین شده است. فصول کتاب عبارتاند از: خشایارشا و تاریخ باستان، شاهنشاهی هخامنشی، یونانیان، خشایارشای جوان، تصمیمگیریها، خشایارشا آماده نبرد، نبرد ترموپیل، پیشروی خشایارشا، عقبنشینی خشایارشا و زوال و مرگ
در پیشگفتار، آرتور م. شلزینگر مفهوم رهبری را بهعنوان یک معامله عمومی با تاریخ معرفی میکند؛ او رهبرانی را بررسی میکند که با استفاده از تأثیر خود بر افکار عمومی و تودهها نقشی تعیینکننده در تاریخ داشتهاند. توضیح میدهد که رهبران میتوانند با مجابسازی یا زور، اهدافشان را دنبال کنند و همچنین یادآور میشود که نظامهای دموکراتیک رهبری را با نتایج سنجیده و افراد را بر اساس عملکرد آنها پاسخگو نگه میدارند. در فصول تاریخی، کتاب به بررسی نقش خشایارشا در حکومت هخامنشیان و تعاملش با یونانیان میپردازد. فصول ۶ تا ۹ نقش او در آمادهسازی برای نبرد ترموپیل، آغاز نبرد، پیشروی اولیه و نهایتاً عقبنشینی را ترسیم میکنند. فصل پایانی به فرآیند زوال و مرگ خشایارشا اختصاص دارد؛ بهویژه اینکه چگونه اشتباهات او یا نیروهای اجتماعی و نظامی باعث افول قدرتش شدند. کتابشناسی، گاهشمار و بخشی تحت عنوان «برای مطالعه بیشتر» به علاقهمندان امکان میدهند منابع گستردهتری برای پژوهشهای جامعتر بیابند. یادداشتها دقیقاً ارجاعات تاریخی و تحلیلی را مشخص میکنند.
کتاب خشایارشا را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
این کتاب برای علاقهمندان به تاریخ ایران باستان، مطالعات رهبری تاریخی و تحلیل تطبیقی متون غربی و ایرانی مناسب است.
بخشی از کتاب خشایارشا
«هرودوت دانستههای لازم برای نوشتن تواریخ را از کجا به دست آورد؟ پژوهشهای خود را چگونه انجام داد؟ آخر او، خود، شاهد عینی وقایعی که به رشتهٔ تحریر درآورده است، نبود. او نمیتوانست برای تحقیق به کتابخانه برود، یا کتابهای دیگر را بخواند. در عوض، به سفر میرفت و با کسانی که شاهد این رویدادها بودند، به گفتگو مینشست. او با نوادگان کسانی که در رویدادهای مذکور شرکت داشتند، گفتگو کرد، که به احتمال زیاد یکی از آنها نوهٔ تبعیدشدهٔ زوپوروس، حکمران سابق بابل، بوده است.
این روش تحقیق پرسش بسیار مهمی را برمیانگیزد: نوشتههای هرودوت تا چه حد منبعی معتبر و موثق به شمار میآید؟ بهرغم همهٔ این جستجوها، مدرکی در تأیید ادعای شاهدان در دست نبود و رویدادها روزانه و به ترتیب زمانی ثبت نمیشد. خود هرودوت نیز در مواردی در حقیقتِ این رویدادها تردید داشت و به «واقعیاتی» که به او میگفتند، اعتنا نمیکرد. در مواردی از این دست، او چند روایت معتبر در بارهٔ موضوع یا ماجرایی مشخص به دست میدهد و سپس در بارهٔ روایتی که به اعتقاد او به حقیقت نزدیکتر است، اظهار نظر میکند.
از زمانی که تواریخ نوشته شده است تا روزگار فعلی، بسیاری در صحت نوشتههای هرودوت تردید کردهاند. در واقع، برخی او را به جای «پدر تاریخ»، «پدر دروغ» خواندهاند. با آنکه محققان امروزی تردید کردهاند که آیا او همانقدر که مدعی است، سفر کرده، یا آنکه برخی از منابعش جعلی است، یافتههای جدید باستانشناختی صحت نوشتههای او را تأیید میکند.»
حجم
۲٫۱ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۰
تعداد صفحهها
۱۳۴ صفحه
حجم
۲٫۱ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۰
تعداد صفحهها
۱۳۴ صفحه