کتاب تالستوی، فروید، الیاس

کتاب الکترونیکی تالستوی، فروید، الیاس نوشتۀ مسعود قدیم فلاح و سینا حسینی در انتشارات علمی و فرهنگی چاپ شده است. این کتاب جلد نخست از مجموعه‌ای پژوهشی است که به بررسی ریشه‌شناسی فلسفی و جامعه‌شناسی آثار لف تالستوی، نویسندۀ پرآوازۀ روس، اختصاص دارد. کتاب به نقد فضای پژوهشی دانشگاهی، ضرورت پژوهش‌های تألیفی دربارۀ تالستوی و شناخت واقعی‌تر از این نویسنده می‌پردازد.

درباره کتاب تالستوی، فروید، الیاس

کتاب تالستوی، فروید، الیاس اثری پژوهشی است که با محوریت نقد و بررسی آثار و اندیشه‌های لف تالستوی نوشته شده است. نویسندگان کتاب به این باور رسیده‌اند که بسیاری از شناخت‌های موجود از تالستوی به کلیشه‌های نادرست و سوءتفاهمات رایج محدود است و نیازمند بازنگری و تحلیل عمیق‌تری هستیم. این اثر از مجموعه‌ای بزرگ‌تر به نام «عصر طلایی» است که به هفت نویسندۀ مشهور روس اختصاص دارد و تلاش می‌کند آثار این نویسندگان را از دو منظر بررسی کند: ریشه‌شناسی فلسفی آثارشان و جامعه‌شناسی ادبیات.

کتاب حاضر، در مقدمه‌ای نسبتاً مفصل، به اهمیت پژوهش در فضای علمی می‌پردازد و اشاره می‌کند که غلبۀ فرهنگ ترجمه و بی‌اعتمادی به تألیفات بومی، مانع رشد پژوهش‌های مستقل در ایران شده است. نویسندگان با ارجاع به آثار ژان‌پل سارتر، اهمیت ایجاد فضای اندیشه‌ورزی را برجسته می‌کنند و هدف خود را «دعوت به تفکر» معرفی می‌کنند. آن‌ها تلاش کرده‌اند بدون تحمیل نظرات شخصی، خوانندگان را به مطالعه و تحلیل آثار تالستوی ترغیب کنند.

این کتاب ضمن بیان اهمیت تأثیر ادبیات روسیه بر اندیشه‌های ایرانی، ضرورت درک عمیق‌تر از آراء و افکار نویسندگانی چون تالستوی را شرح می‌دهد. همچنین، در هر فصل به منابع مرتبط اشاره شده است تا امکان بررسی بیشتر برای علاقه‌مندان فراهم شود.

کتاب تالستوی، فروید، الیاس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب مناسب پژوهشگران و علاقه‌مندان به ادبیات روس، فلسفه، و جامعه‌شناسی ادبیات است. همچنین برای کسانی که به پژوهش‌های تألیفی و بازنگری در مفاهیم ادبیات جهانی علاقه دارند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب تالستوی، فروید، الیاس

«می‌توان گفت نخستین مواجهۀ تالستوی با مفهوم «مرگ» در ایام کودکی‌اش با وقوع مرگ مادربزرگش صورت می‌پذیرد. او تا پیش از این هرگز مرگ را به‌عنوان مفهومی مستقل درک نکرده است یا از درک آن با توجه به کم‌سن‌وسال بودنش عاجز بوده است و این‌بار خود را کاملاً رودرروی آن می‌بیند. تالستوی در روز مرگ مادربزرگ به‌واسطۀ توصیۀ بزرگان که هدفشان غافل کردن او از اتفاقات درون خانه است مشغول سورتمه‌بازی می‌شود و به‌قول خودش هنوز «حقیقت» را درنیافته است؛ همان‌گونه که تا این سن از این حقیقت، یعنی مرگ، ناآگاه است. در اثنای غفلت تمام، به‌ناگاه متوجه از بین رفتن نظم معمول خانه و تجمع افراد سیاه‌پوش در برابر پنجرۀ اتاق مادربزرگش می‌شود و با دیدن تابوت فرد مرده سرانجام از حقیقت درونِ خانه مطلع و با «مرگ» روبه‌رو می‌شود (تالستوی، ۱۳۸۸:۲۷۷).

شاید بتوان این لحظه از زندگی کودکی تالستوی را ــ که بعدها از بزرگ‌ترین نویسندگان روس و حتی جهان می‌شود ــ از مهم‌ترین لحظات زندگی‌اش برشمرد؛ لحظه‌ای که مرگ به‌مثابۀ امری واقعی و عینی پدیدار می‌شود. در این لحظه، مواجهه نه صرفاً با مرگ به‌عنوان امری خاص بلکه با «واقعیت» به‌عنوان امری کلی شکل می‌گیرد. لف نیکلایویچِ کودک که در مرگ‌های پیشین صرفاً می‌خواهد ترحم جلب کند و فقط ادای نوع ناراحتی و عزاداری را درمی‌آورد و نمی‌داند چه اتفاقی افتاده این‌بار واقعیت را درمی‌یابد. درواقع او در مرگ‌های قبل اگر هم ناراحت می‌شود، علتش خودِ مرگ نیست و مفهوم مرگ ناراحتش نمی‌کند، بلکه صرفاً یک فقدان و فاصله است که کودکان را آزار می‌دهد، همان فقدانی که حتی اگر حاصل از سفر باشد، کودک را می‌آزارد. تالستوی تا پیش از این از مفهوم مرگ تلقی مشخصی نداشته و تنها براساس مشاهدات کودکانه‌اش از دیگران و چگونگی رفتارشان در این مواقع احساساتی ساختگی یا بی‌ربط به مفهوم مرگ را بروز می‌دهد و از اهمیت ماهیت مرگ ناآگاه است. تا اینکه در جریان مرگ مادربزرگ خود لحظۀ مهم، پرتاب شدن در ورطۀ واقعیت، فرا می‌رسد.»