کتاب ناصرالدین شاه و ایران

کتاب الکترونیکی «ناصرالدین شاه و ایران» نوشتهٔ فابیوس بواتل با ترجمهٔ زینب میرزایی و فاطمه غلامی در انتشارات علمی و فرهنگی چاپ شده است.

درباره کتاب ناصرالدین‌شاه و ایران

کتاب ناصرالدین‌شاه و ایران اثر فابیوس بواتل، گزارشی است تاریخی و فرهنگی که به بررسی ایران دوران قاجار به‌ویژه در زمان ناصرالدین‌شاه می‌پردازد. این کتاب، بخشی از مشاهدات و تجربیات بواتل در ایران است، به‌ویژه زمانی که به عنوان یک مهندس فرانسوی برای ساخت راه‌آهن به ایران دعوت شد. وی با نگاهی دقیق و شیفتگی به فرهنگ ایران، توصیفاتی از وضعیت اجتماعی، اقتصادی، و فرهنگی ایران ارائه کرده است.

ناصرالدین‌شاه که علاقه‌مند به آشنایی با پیشرفت‌های اروپایی و انتقال آن‌ها به ایران بود، در جریان سفرهایش به فرنگ، با افراد برجسته‌ای چون بواتل آشنا شد. بواتل در این اثر علاوه بر گزارش‌های مربوط به پروژه‌های صنعتی، به بررسی تأثیرات این ارتباطات بر فرهنگ و سیاست ایران پرداخته است. مباحث اصلی که در این کتاب بررسی می‌شوند عبارت‌اند از:

شرحی از تلاش‌های ناصرالدین‌شاه برای انتقال پیشرفت‌های صنعتی و مدرن‌سازی ایران.

ارائه اطلاعاتی درباره فرهنگ، آداب‌ورسوم، و شرایط اجتماعی ایران در قرن نوزدهم میلادی.

بررسی تأثیر تعاملات میان ایران و اروپا بر توسعه روابط فرهنگی و فنی.

کتاب ناصرالدین‌شاه و ایران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به تاریخ ایران، مطالعات فرهنگی، و کسانی که به سفرنامه‌ها و گزارش‌های اروپاییان از ایران علاقه‌مندند، مناسب است.

بخشی از کتاب ناصرالدین‌شاه و ایران

«داستان «کشیدن دندان‌های توطئه‌گران، سپس فرو کردن آن‌ها با ضربات چکش در جمجمۀ این بیچاره‌ها و حک نام شاه، سرور قدرتمندشان، به وسیلۀ این میخ‌های وحشتناک» حقیقت ندارد. این خیال‌پردازی‌ای مغرضانه است که با سوءنیت نوشته یا روایت شده است. وانگهی، چگونه می‌توان پذیرفت که یک جلاد، حتی یک جلاد ایرانی، بتواند با ۳۲ دندان نام شاه را که یازده حرف است ترسیم کند؟ همین تفکر ساده داستان را تکذیب می‌کند.

از بین تمام دندان‌هایی که آقای هوگو هنوز در دهان دارد، یکی از آن‌ها را حتماً باید از ریشه درآورد؛ و آن دندان نفرتی است که از تمام حکمرانان دارد، حتی آن‌هایی که مسبب هیچ تبعیدی نیستند. در ضمن، هرچه باشد آقای هوگو به لطف همین تبعید، نشان‌های افتخار شهیدی به دست آورد که بسیاری از اسکاتلندی‌های بیچاره مایل بودند سهمی در آن‌ها داشته باشند.

جدای از آثاری که ما در مورد ایران مطالعه کرده‌ایم، به اندازۀ کافی افرادی می‌شناسیم که سالیان دراز در این کشور زندگی کرده‌اند؛ ما مفتخریم که با تعدادی از مقامات ایرانی رابطه‌ای دوستانه داریم، و اینکه در طول اقامت ناصرالدین‌شاه در پاریس و وین توانستیم به قدر کفایت به وزرای اصلی او نزدیک شویم. بنابراین بدون هیچ ترسی تأیید می‌کنیم که تمام مسائل مطرح‌شده از سوی آقای ریوه خیالات خامی است زاییدۀ ذهن یک شاعر که دوستی واقعی همانند آقای دو ژیراردن نباید بدون بررسی چاپ می‌کرد، به ویژه آنکه موضوع در مورد حکمرانی بود که عنوان میهمان عالی‌رتبۀ فرانسه را داشت.

به طور حتم ناصرالدین‌شاه انسان‌ترین حکمران آسیاست. با نگاهی ساده، بر خلاف رسم و رسوم فرمانروایان شرقی، او با اروپاییان بسیار دوست و خوش‌برخورد است به خصوص با فرانسوی‌ها که افتخار صمیمیت با او را دارند.

حالا که مقالۀ منتشرشده در روزنامۀ فرانسه کاملاً رد شد؛ این موضوع جذاب را که با عناوین مختلف مطرح شد، به حال خود رها نمی‌کنیم مگر آنکه به خوانندگان خود از حکمران ایران و از کشوری که مقتدرانه بر آن حکومت می‌کند تصویری واضح‌تر بدهیم.»