کتاب فلسفه سیاسی

کتاب فلسفه سیاسی نوشتهٔ لیو اشتراوس و ترجمهٔ فرهنگ رجایی است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را منتشر کرده است. این کتاب از مجموعهٔ «مجموعهٔ اندیشه و اندیشه‌ورزان» و حاوی مقالاتی منتخب در باب فلسفهٔ سیاسی است.

درباره کتاب فلسفه سیاسی

فلسفهٔ سیاسی در پی کشف حقیقت سیاست است. کتاب فلسفه سیاسی (?What is political philosophy) نمونه‌ای مهم و از فلسفهٔ سیاسی ارائه می‌دهد. لیو اشتراوس نه تنها در گفتارهای این مجموعه مقولات مهمی در باب فلسفهٔ سیاسی ارائه می‌کند، بلکه در رهیافت و روش بحث خود نیز الگویی از فلسفه سیاسی به خواننده ارائه می‌دهد. این مجموعه گلچینی است از مقالات مهم اشتراوس که در دوره‌های متفاوت زندگی علمی او چاپ شده است. مترجم، آن‌ها را در دو دسته و دو بخش تنظیم کرده است. در بخش اول، چند مقاله از اشتراوس، که مسائل مهم و مقولات ابدی فلسفهٔ سیاسی را ارائه می‌کند، انتخاب و ترجمه شده است. در بخش دوم، دو نمونه از تحلیل فلاسفهٔ سیاسی - یکی از قدما و یکی از متجددان - ارائه شده است. تا در واقع نمونه‌ای از تحلیل فلاسفهٔ سیاسی با رهیافت فلسفهٔ سیاسی باشد. در بخش سوم، فهرستی از اثار اشتراوس ارائه می‌شود تا محقق علاقه‌مند به مطالعهٔ بیشتر آثار اشتراوس را راهگشا باشد.

خواندن کتاب فلسفه سیاسی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب فلسفهٔ سیاسی و علاقه‌مندان به آثار لئو اشتراوس پیشنهاد می‌کنیم.

درباره لئو اشتراوس

لئو اشتراوس (Leo Strauss)‏ زادهٔ ۲۰ سپتامبر ۱۸۹۹ در کیرشن آلمان است. او نظریه‌پرداز و مورخِ فلسفهٔ سیاسی آلمانی - آمریکایی بود. نام او در آلمانی اشتراوس و در انگلیسی آن استراوس تلفظ می‌شود. از او به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین نظریه‌پردازان فلسفهٔ سیاسی قرن بیستم یاد می‌شود. او روشی منحصربهفرد و پیچیده در تفسیر آثار و اعتقادات نویسندگان بزرگ داشت. انتقاداتی که او به مدرنیته بوارد کرد باعث شد تا مکتب فکری‌اش مخالفان بسیاری پیدا کند. بیشتر آثار اشتراوس به تفسیر متون قدیمی تاریخ فلسفه، به‌ویژه آثار افلاطون و ارسطو اختصاص دارد. او در ۱۸ اکتبر ۱۹۷۳ در آناپولیس آمریکا از دنیا رفت.

درباره فرهنگ رجایی

فرهنگ رجایی در سال ۱۳۳۱ به دنیا آمد. او پژوهشگر علوم سياسی در حوزۀ تخصصی نظريه‌های سياسی و روابط بين‌الملل و استادتمام (پروفسور) در دانشگاه کارلتون در کانادا بوده است. پس از تکميل دوران مقدماتی و دبيرستان در اراک، دورۀ کارشناسی را در دانشکدۀ حقوق و علوم سياسی دانشگاه تهران به اتمام رساند. تحصيلات کارشناسی‌ارشد و دکتری خود را در آمريکا به آخِر رساند و بعد نزديک به يک دهه در ايران تحقيق و تدريس کرد. او به عضويت هيئت‌علمی دانشگاه کارلتون درآمد. به‌دليل علاقه به رابطۀ فرهنگ و سياست، هم در دانشکدۀ علوم سياسی تدريس کرده و هم در «دانشکدۀ انسانيات» که برنامۀ خاصی بر اساس «کتب ماندگار يا کلاسيک» دارد. از دروس جالب او در دانشگاه کارلتون «تمدن تجدد» است. به تدريس با روش گفت‌وگو با اذهان خلاق و زحمتکش اعتقاد دارد. او در دانشگاه‌های شهيد بهشتی، تهران، امام صادق (ع) و تربيت مدرس در ايران و دانشگاه‌های ويرجينيا و ايالتی شانیِ اوهايو در آمريکا، هامبولت در آلمان و آکسفورد در انگلستان تدريس‌ و تحقيق کرده ‌است. او قطعات متعددی از موسيقی ايرانی را که در آستانۀ انقلاب مشروطيت در تهران توسط نمايندۀ شرکت «هيز ماستر وويس» ضبط شده بود، در انگلستان به دست آورد و به ايران آورد. اين قطعات را با مشورت و انتخاب روان‌شاد «داريوش صفوت» (۱۳۰۷ - ۱۳۹۲) و همراه با جزوه‌ای تحقيقاتی دربارۀ موسيقی رديفی ايران و ضبط آن تحت‌عنوان «گنج سوخته» توسط انتشارات احياء کتاب برای علاقه‌مندان نشر داد (۱۳۸۱).

دغدغۀ اصلي رجايی مطالعۀ وضع بشر يا به‌‌وجهی‌که او مسئوليت را در درجۀ اول متوجه شخص می‌داند، چگونگی انسانی عمل‌کردن و «انسان‌ورزی» است. ازآنجاکه هويت و سه بُعد آن، يعنی تعريف و فهم خويش، «ديگری» و کل زيست‌جهان آدمی را تأثيرگذارترين متغير در انسان‌ورزی مي‌داند، تقريباً تمام آثارش همان‌طور که عنوان‌ها‌ی آن‌ها نشان ‌می‌دهد، به ‌مقولۀ ‌هويت و ‌جنبه‌های فکری، دنيایی و مادی حيات ‌آدمی به‌ويژه‌ عبرت‌گرفتن از تمدن‌ها اختصاص دارد. آثار مهم او (ترجمه و تألیف) عبارت‌اند از «ارزش‌ها و جهان‌بينی در اسلام؛ امام خمينی دربارۀ انسان، دولت و سياست بين‌الملل»، «فهم نظريه‌های سياسی»، «قدرت؛ فر انسانی يا شر شيطانی»، «تحول انديشۀ سياسی در شرق باستان»، «معرکۀ جهان‌بينی‌ها: در خردورزی سياسی و هويت ما ايرانيان»، «انديشۀ سياسی معاصر در جهان عرب؛ از قرارداد پارساروويتز تا قرارداد غزه - اريحا»، «پديدۀ جهانی‌شدن: وضعيت بشری و تمدن اطلاعاتی»، «اسلام‌گرایی و تجددگرایی؛ تحول گفتمان در ايران»، «نظريه‌پردازی ‌هنجارمند: گفتار و کردار کنت ‌تامپسن»، «زندگی فضيلت‌مند در عصر سکولار»، «مُشکِلِۀ هويت ايرانيان امروز: ايفای نقش در عصر يک تمدن و چند فرهنگ»، «بازيگری در باغ هويت ايرانی؛ سرنمونی حافظ»، «انديشه و انديشه‌ورزی» و «حضو و امر سياسی؛ در انسان‌ورزی».

بخشی از کتاب فلسفه سیاسی

«تعلیم و تربیت لیبرالی نوع خاصی از سوادآموزی است: نوعی خاص از تربیت در آثار ادبی و از طریق آثار ادبی. لزومی ندارد برای دفاع از سواد و آثار ادبی پرونده‌ای تشکیل بدهیم؛ همهٔ رأی‌دهندگان می‌دانند که پیروزی و شکست دموکراسی وابسته به سواد است. برای اینکه عمق این نیاز را دریابیم، می‌باید دموکراسی جدید را بفهمیم. دموکراسی جدید چیست؟ یک بار گفته شده که دموکراسی نظامی است که پیروزی و شکست آن به فضیلت مدیون است. دموکراسی نظامی است که همه یا اکثر اعضای بالغ آن افرادی فضیلتمند هستند. از آنجا که به نظر می‌رسد فضیلت به حکمت نیاز داشته باشد، دموکراسی نظامی است که همه یا اکثر اعضای بالغ آن فضیلتمند و عاقل هستند، یا جامعه‌ای است که همه یا اکثر اعضای آن عقل و خرد خود را تا درجهٔ بالایی توسعه داده‌اند، منظور یک جامعهٔ عاقلانه. و در یک کلام، دموکراسی به معنای حکومت اشرافیتی است که خود را به یک اشرافیت همه‌شمول بسط داده است. قبل از بروز دموکراسی‌های جدید، برخی تردید داشتند که اصولاً دموکراسی به وجهی که توصیف شد، اصولاً عملی و امکان‌پذیر است یا خیر. همان‌طور که یکی از دو بزرگ‌ترین ذهن‌ها در میان نظریه‌پردازان دموکراسی می‌گوید: «اگر مردمانی بودند که از خدایان بودند، جامعهٔ خود را به طور دموکراتیک اداره می‌کردند. اما حکومتی که تا به این درجه از کمال رسیده باشد برای زندگی نوع بشر مناسب نیست». این بیان، که بسیار مختصر است، به یک بلندگوی قوی و پرقدرت تبدیل شده است.»