کتاب کتابخانه استالین

کتاب کتابخانه استالین نوشتهٔ جفری رابرتز و ترجمهٔ حمید هاشمی کهندانی و ویراستهٔ سارا بحری است. نشر کتاب کوله پشتی این کتاب زندگی‌نامه‌ای را منتشر کرده است؛ ناداستانی درمورد یک دیکتاتور و کتاب‌هایش.

درباره کتاب کتابخانه استالین

کتاب کتابخانه استالین حاوی یک ناداستان از نویسنده‌ای بریتانیایی است که بخشی از زندگی ژوزف استالین را در بر گرفته است. استالین یکی از مطلع‌ترین فرمانروایان مستبد قرن بیستم میلادی بود. جفری رابرتز توضیح داده است که استالین چه کتاب‌هایی می‌خواند، چگونه می‌خواند و از آن‌ها چه آموخت. استالین معتقد بود کلمات می‌توانند انسان را دگرگون کنند و اشتهای بی‌نظیرش برای مطالعه در تمام سال‌های عمر، چراغ راهش بود. این کتاب در قالب زندگی‌نامه و با هدف توصیف اندیشه‌های استالین، تمام ابعاد سیاست و نیز حیات پر فرازونشیب استالین را بررسی کرده است. ژوزف استالین از سن کم به‌شدت به مطالعه علاقه داشت و به همین دلیل در طول عمرش هزاران کتاب متنوع گردآوری کرد که بسیاری از آن‌ها را علامت‌گذاری و حاشیه‌نویسی کرده و افکار، احساسات و باورهای خود را در آن‌ها آشکار کرده است. جفری رابرتز با بررسی دقیق آرشیوهای روسیه، اطلاعاتی گردآوری کرده و بر اساس آن‌ها توضیح داده است که کتابخانۀ استالین چطور شکل گرفت، چطور تکه‌تکه شد و چطور پس از مدتی دوباره احیا شد. کتابخانهٔ این دیکتاتور با بیش از ۲۰۰۰۰ جلد کتاب به زبان‌های مختلف، بینشی عمیق نسبت به شخصیت‌های تأثیرگذار بر او، علایق و حتی جنایات استالین را به ما ارائه می‌دهد. استالین متعصبانه به مکتب کمونیسم معتقد بود و بورژوازی، کولاک‌ها، سرمایه‌داران، امپریالیست‌ها، مرتجعان، ضدانقلابیون و خائنان را دشمن خود می‌دانست و از آن‌ها متنفر بود، اما از عقایدشان بیشتر از خودشان متنفر بود. با کتابخانه استالین بیشتر آشنا شوید.

خواندن کتاب کتابخانه استالین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ناداستان و قالب زندگی‌نامهٔ دیکتاتورها پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جفری رابرتز

جفری رابرتز (متولد ۱۹۵۲ میلادی در جنوب لندن) مورخ بریتانیایی جنگ جهانی دوم است که در دانشگاه کالج کورک کار کرده است. او در تاریخ دیپلماتیک و نظامی شوروی در جنگ جهانی دوم تخصص دارد و استاد تاریخ مدرن در دانشگاه کالج کورک (UCC) در ایرلند و رئیس دانشکدهٔ تاریخ در UCC بوده است. او در مقطع کارشناسی، روابط بین‌الملل را در پلی‌تکنیک استافوردشایر شمالی تحصیل کرد و دانشجوی کارشناسی‌ارشد تحقیقاتی در دانشکدهٔ اقتصاد لندن بود. رابرتز یکی از اعضای انجمن سلطنتی تاریخ است و تاریخ و روابط بین‌الملل را در دانشگاه کالج کورک تدریس کرده است. او مفسر تاریخ و امور جاری، سخنران ثابتی در بریتانیا، ایرلند، روسیه و ایالات متحده و یکی از همکاران سرویس خبری تاریخ بوده است. او در رادیو و تلویزیون ظاهر شده و به‌عنوان مشاور تاریخی مجموعه‌های مستندی مانند Warlords از «سیمون برتون» که در سال ۲۰۰۵ پخش شد، ایفای نقش کرده است. جوایز آکادمیک برنده‌شده توسط جفری رابرتز شامل بورسیهٔ فولبرایت به دانشگاه هاروارد و بورسیهٔ تحقیقات ارشد دولت ایرلند است. کتاب «کتابخانهٔ استالین» نوشتهٔ او است.

بخشی از کتاب کتابخانه استالین

«فصل پنجم: امان از حاشیه‌نویسی‌های استالین!

استالین هر کتابی را به روش متفاوتی می‌خواند، بعضی کتاب‌ها را گزینشی می‌خواند و برخی را کامل مطالعه می‌کرد، برخی را گذرا می‌خواند و برخی را با توجه و اشتیاق، برخی کتاب‌ها را از اول تا آخر می‌خواند و برخی دیگر را فقط نگاهی می‌کرد. گاهی کتابی را در دست می‌گرفت تا بخواند، ولی بعد از خواندن چند صفحه به آن بی‌علاقه می‌شد و از مقدمهٔ کتاب یک‌راست سراغ نتیجهٔ آن می‌رفت. برخی کتاب‌ها را در یک جلسه می‌خواند و برخی دیگر را دم‌دست می‌گذاشت و هر چند وقت یک‌بار مقداری در آن پیش می‌رفت.

بیشتر کتاب‌هایی که از مجموعهٔ استالین مانده‌اند فقط نشان کتابخانهٔ او را دارند و نمی‌توان قاطع گفت استالین چقدر از آنها را خوانده است. اریک ون ری می‌گوید عادت استالین این بود که اگر کتابی را می‌خواند حتماً در آن علامت‌گذاری می‌کرد. اما حتی پرکارترین حاشیه‌نویس‌ها هم در همهٔ کتاب‌هایشان یادداشت نمی‌نویسند. فقط درمورد کتاب‌هایی که هیچ بخش یا صفحه‌ای از آن دست‌نخورده است، می‌توان قاطع گفت که آنها را نخوانده است، آن‌هم با فرض اینکه نسخهٔ دیگری از همان متن را نخوانده باشد.

به‌ندرت پیش می‌آید که خوانندگان در کتاب‌های داستان علامت‌گذاری کنند. فقط معلم‌های ادبیات ممکن است این کار را بکنند. استالین نیز از این قاعده مستثنی نبود. متن‌هایی که او علامت‌گذاری کرده است، تقریباً همه متون غیرداستانی هستند. کلمهٔ روسی «پومتکی» به تمام نشانه‌های نوشتاری و غیرنوشتاری اشاره دارد که در صفحات کتاب‌ها می‌گذارند. نشانه‌هایی که استالین گذاشته است در مواردی بین خطوط و در مواردی روی جلد گذاشته شده‌اند، در مواردی داخل و پشت جلد و در مواردی در حاشیهٔ صفحات. کلمهٔ پومتکی به نوشتن حاشیه بر متن نیز اشاره دارد، اما همان‌طور که اچ. جِی. جکسون گفته است ۸۰ درصد نشانه‌هایی که استالین بر صفحات کتاب‌ها گذاشته است، «نشانهٔ توجه» است.

استالین در صفحات یا زیر پاراگراف‌ها و عباراتی که به آنها علاقه داشته خط کشیده است یا در حاشیهٔ صفحه، خطی عمودی کنار آن بخش گذاشته. در مواردی برای تأکید بیشتر، دو خط موازی ظریف زیر متن کشیده یا بخشی از آن را در کمانک قرار داده است. او برای اینکه فهم خود از متن را ساختاردهی کند، در مواردی نکاتی را که برایش جالب بوده، شماره‌گذاری کرده و این شماره‌ها در مواردی به اعداد بزرگ دورقمی بالغ شده و تا صدها صفحه در یک متن تداوم پیدا کرده است. استالین در مواردی نیز برای بخشی از متن در حاشیه عناوین یا زیرعنوان‌هایی نوشته است. بسیاری از حاشیه‌نویسی‌هایش تکرار کلمات و عباراتی بوده است که در خود متن وجود داشته‌اند.»