کتاب چرم ساغری

کتاب چرم ساغری نوشتهٔ اونوره دو بالزاک و ترجمهٔ محمود اعتمادزاده (م. ا. به آذین) است. انتشارات ناهید این رمان مشهور فرانسوی را منتشر کرده است.

درباره کتاب چرم ساغری

کتاب چرم ساغری حاوی یک رمان فرانسوی است که در سال ۱۸۳۱ میلادی نوشته شده است. داستان چیست؟ در اوایل قرن ۱۹ میلادی و در پاریس، مرد جوانی یک قطعهٔ جادویی از چرم را پیدا می‌کند که تمام خواسته‌های او را برآورده می‌کند؛ با این وجود برای هر آرزوی اعطاشده، بخشی از انرژی بدنی او کم و مصرف می‌شود. پیش از اتمام کتاب، اونوره دو بالزاک با انتشار یک مجموعه مقالات و قطعات داستانی در چندین مجلهٔ پاریسی، هیجان را در این مورد ایجاد کرد. اگرچه او پنج ماه از تحویل نسخهٔ خطی عقب افتاده بود، موفق شد علاقهٔ کافی برای مطالعهٔ این رمان را ایجاد کند. این رمان بلافاصله پس از انتشار آن به فروش رفت و چاپ دوم که شامل مجموعه‌ای از ۱۲ داستان فلسفی دیگر بود، یک ماه بعد منتشر شد. این رمان از عناصر خارق‌العاده‌ای بهره می‌برد، اما تمرکز اصلی آن نمایش زیاده‌خواهی ماتریالیسم بورژوایی است. توجه بالزاک به جزئیات برای توصیف خانهٔ قمار، یک فروشگاه عتیقه‌فروشی، یک ضیافت سلطنتی و سایر مناطق محلی موردتوجه قرار گرفته است؛ کتاب او همچنین شامل جزئیاتی از زندگی خودش به‌عنوان یک نویسندهٔ مبارز است. موضوع اصلی رمان «چرم ساغری» را تضاد بین میل و طول عمر دانسته‌اند. پوست جادویی، نمایانگر نیروی زندگی مالک است. در این رمان، شاید بیش از هر اثر دیگر بالزاک، روح بدبینیِ نویسنده منعكس شده است. بسیاری از مسائلی كه بدان اشاره شده است، برای زمان حاضر تازگی دارد و می‌تواند آموزنده باشد.

خواندن کتاب چرم ساغری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی قرن ۱۹ فرانسه و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره انوره دوبالزاک

انوره دو بالزاک در سال ۱۷۹۹ به دنیا آمد و در سال ۱۸۵۰ درگذشت. او نویسنده و نمایشنامه‌نویسی فرانسوی است. بالزاک به‌واسطهٔ شرح بی‌پرده و دقیق از جامعهٔ فرانسه، به‌عنوان یکی از بنیان‌گذاران رئالیسم در ادبیات مدرن اروپایی شناخته می‌شود. شخصیت‌های داستان‌های بالزاک پیچیده و چندبعدی هستند و اشیای بی‌جان، به‌خوبی با شخصیت‌های انسانی همراه و آمیخته می‌شوند؛ به‌گونه‌ای که پاریس به‌عنوان یک شهر، ویژگی‌های انسانی می‌یابد. بالزاک بر روی بسیاری از نویسندگان هم‌عصر خود مانند «امیل زولا» و «چارلز دیکنز» تأثیر گذاشت. او در دوران کودکی اهل مطالعه و پرشور بود؛ ازاین‌رو در ساختار بستهٔ مدارس آن زمانِ فرانسه نمی‌گنجید. دوران کودکی سختی را گذراند؛ زیرا روش‌های تربیتی خاص و البته آزاردهنده‌ای در آن زمان رایج بود که با سخت‌گیری اجرا می‌شد. ارادهٔ اخلاقی و نگرش خاص درونی او مشکلاتی را در موفقیت او در زندگی و کسب‌وکار ایجاد کرد. زمانی که از مدرسه فارغ‌التحصیل شد در یک دفتر حقوقی مشغول به کار شد، اما اتفاق‌های غیرانسانی و روند کسالت‌بار آن موجب شد بالزاک از این کار کناره‌گیری کند. بالزاک دربارهٔ تجربهٔ کار در دفتر حقوقی‌اش گفته بود که این شغل، یک آدم معمولی با روند زندگی عادی و یکنواخت می‌سازد و او تحمل این زندگی را ندارد؛ بالزاک همچنین مشاغلی همچون نشر، چاپ، نقد ادبی، تجارت و... را امتحان کرد، اما در همهٔ آن‌ها شکست خورد. آنچه او در کتاب «کمدی انسانی» می‌نویسد، انعکاسی از دشواری‌های زندگی شخصی او در همین دوران‌ها است. «کمدی انسانی» مجموعه‌ای نزدیک به ۹۰ داستان کوتاه و رمان‌های او است که در کنار هم می‌کوشند تصویری همه‌سویه از جامعهٔ انسانی را به نمایش بگذارد. پس از چند اثر نمایشی ناموفق و چند رمان اولیه، رمان «چرم ساغری» در سال ۱۸۳۱ و «اوژنی گرانده» در سال ۱۸۳۳، رمان‌های پرفروش بالزاک به شمار می‌روند. پس از این، موفقیت بیشتری برای رمان‌های بعدی بالزاک به دست آمد. «بابا گوریو» و «زنبق‌دره» از دیگر آثار مشهور و شناخته‌شدهٔ بالزاک برای پارسی‌زبان‌ها هستند. رمان «آرزوهای بربادرفته» نیز یکی دیگر از آثار این نویسندهٔ فرانسوی است. انوره دوبالزاک عادت کاری عجیبی داشت. او بیشتر، شب‌های طولانی به نوشتن می‌پرداخت و این روش زندگی، روی تندرستی او اثر گذاشت. سرانجام او در ۵۱سالگی و درحالی‌که تنها ۵ ماه از تنها ازدواج دیرهنگامش می‌گذشت، در پاریس درگذشت.

بخشی از کتاب چرم ساغری

«اقرار می‌کنم که نزدیک بود خود را به‌پای او بیندازم و اعلام کنم که من یک راهزن بدنام، و از این هم بدتر، یک شخص دروغگو بودم! ولی خجالت مانع من شد. پیش رفتم که او را ببوسم، ولی او آهسته مرا از خود دور کرد. به من گفت:

ــ بچه‌جان، دیگر تو مرد هستی، آنچه من می‌کنم، کار ساده و بجایی است که نباید به‌خاطر آن از من تشکر بکنی ــ پس از آن با لحنی نرم اما بسیار موقر ادامه داد: ــ اگر حق دارم که انتظار سپاسگزاری از شما داشته باشم، از این جهت است که جوانی شما را از بدبختی‌هایی که در پاریس همه جوانان طعمه آن می‌گردند حفظ کرده‌ام. از این به بعد ما دو دوست خواهیم بود. یک سال دیگر شما دکتر حقوق خواهید شد. شما، گرچه با تحمل ناملایمات و محرومیت‌هایی چند، معلومات جامع و عشق به کار فراگرفتید و این چیزی است که برای کسانی که می‌باید به امور مهم بپردازند بسیار لازم است. رافائل، سعی کنید مرا بشناسید. من نمی‌خواهم از شما یک وکیل دعاوی یا یک صاحب محضر درست کنم، بلکه می‌خواهم سیاستمداری باشید که باعث افتخار خانواده فقیر ما بشوید... سپس با یک اشاره اسرارآمیز مرا مرخص کرد و افزود: تا فردا، خداحافظ!»