کتاب واترگیت

کتاب واترگیت نوشتهٔ الکساندر کرودن و ترجمهٔ فاطمه شاداب است و گروه انتشاراتی ققنوس آن را منتشر کرده است. واترگیت داستان قهرمانان خطاکار و تبهکاران جذاب است. آن‌ها طبق برنامه بر اساس شرایط موجود و برحسب تصادف گرد هم آمدند تا یکی از مهم‌ترین حوادث تاریخ آمریکا را رقم بزنند؛ حوادثی که باعث شدند رئیس‌جمهور آمریکا از مقامش استعفا دهد؛ امری که تا این زمان سابقه نداشت. بازیگران پیدا و پنهان متعددی در این نمایش نقش داشتند.

درباره مجموعه چشم‌اندازهایی از تاریخ معاصر جهان

مجموعه‌کتاب‌های «چشم‌اندازهایی از تاریخ معاصر جهان» رویدادهای تاریخی دنیا را از قرن بیستم به بعد با ارائه تحلیل و از دیدگاه‌های مختلف بررسی می‌کنند. کتاب‌های این‌ مجموعه به گفته دست‌اندرکاران تولیدشان، به دانش‌آموزان، دانشجویان و علاقه‌مندان، گزیده‌ای از رویدادهای مهم تاریخ را ارائه می‌کنند که پیش‌تر منتشر شده‌اند اما این‌ بار پوششی بین‌المللی از آن به دست می‌دهند. این‌ کتاب برای طیف وسیعی از مخاطبان طراحی شده‌اند؛ کسانی که می‌خواهند نه‌تنها درباره تاریخ بلکه درباره رویدادهای جاری، سیاست، حکومت، روابط بین‌المللی و جامعه‌شناسی بیشتر بدانند.

«چرنوبیل»، «انقلاب بلشویکی»، «تصفیه‌های گسترده استالینی»، «بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی»، «جنبش دانشجویی دهه ۱۹۶۰»، «جنگ خلیج‌فارس»، «فوکوشیما» و «انقلاب کوبا» هشت‌کتابی هستند که پیش‌تر در قالب این‌ مجموعه ترجمه و منتشر شده‌اند.

درباره کتاب واترگیت

کتاب «واترگیت» نهمین‌ عنوان از مجموعه «چشم‌اندازهایی از تاریخ معاصر جهان» از نشر ققنوس است.

عبارت رسوایی واترگِیت، به‌مجموعه اتفاقاتی اطلاق می‌شود که از سال‌۱۹۷۲ تا ۱۹۷۵ در هتلی به همین نام در واشینگتن، دی.سی. اتفاق افتادند. این‌ ماجراها باعث تقویت احتمال استیضاح ریچارد نیکسون رئیس‌جمهور وقت آمریکا و در نهایت کناره‌گیری او شدند. این‌ کار را ماموران سابق FBI انجام دادند که در جریان مبارزات انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، در هتل مورد اشاره دستگاه‌های شنود کار گذاشتند و این‌ اقدام غیرقانونی‌شان، افشا شد و باعث آبروریزی در دولت نیکسون شد.

بین ورود غیرقانونی به واترگیت و زمانی که نیکسون ناچار شد استعفا دهد، ۲ سال فاصله بود و ۴ ماه دیگر هم طول کشید تا همدستان اصلی او محکوم شوند. وقتی هم جرالد فورد پس از استعفای نیکسون به ریاست‌جمهوری رسید، پیش از آنکه پای نیکسون به دادگاه باز شود، به اسم حفظ مصالح آمریکا، او را مشمول عفو کرد اما منتقدان خواستار محاکمه نیکسون به جرم نقض قانون اساسی بودند. در نتیجه نمایش‌هایی ترتیب داده شد تا تحت نام عدالت، ۲۵ تن به زندان بیافتند.

کتاب «واترگیت» دربارهٔ پیشینه‌ها، خود اتفاق و تحلیل‌های موجود دربارهٔ این‌ واقعه است.

این‌ کتاب هم مانند دیگر عناوین مجموعه «چشم‌اندازهایی از تاریخ معاصر» ۳ بخش دارد که مقالات و دیدگاه‌های مختلف را درباره موضوع کتاب در بر می‌گیرند. عناوینشان هم مانند دیگر بخش‌های کتاب‌های مجموعه مذکور به‌ترتیب از این‌ قرارند: «زمینه تاریخی ماجرای واترگیت»، «مباحث پیرامونی ماجرای واترگیت» و «روایت‌های شخصی».

بخش اول کتاب دربرگیرندهٔ ۶ دیدگاه است که از این‌ قرارند: «مروری بر ماجرای واترگیت، از زمان ورود غیرقانونی تا استعفا»، «خبر ورود غیرقانونی به ساختمان واترگیت»، «واشینگتن پست از این رسوایی پرده برداشت و کاخ سفید واکنش متقابل نشان داد»، «مجلس نمایندگان موضوع استیضاح را بررسی می‌کند»، «اعلام استعفای نیکسون» و «رئیس‌جمهور فورد نیکسون را عفو می‌کند».

۱۰ دیدگاه از دیدگاه‌های کتاب هم در بخش دوم آن درج شده‌اند. این‌ مقالات از این‌ قرارند: «واترگیت مجموعه‌ای غیرعادی از جرم‌های بزرگ بود»، «نیکسون مستحق برکناری از قدرت بود»، «رسانه‌ها از نیکسون متنفر بودند و باعث برکناری او شدند»، «حق مصونیت رئیس‌جمهور برای دموکراسی زیانبار است»، «قانون اساسی به حق مصونیت رئیس‌جمهور اعتبار بخشیده است»، «"دیپ‌تروپ" قهرمان نبود»، «ناشناس ماندن منابع خبری باید محترم شمرده شود»، «عفو نیکسون به نفع کشور بود»، «چرا عفو نیکسون اشتباه بود» و «درس‌های رسوایی واترگیت نباید فراموش شود».

سومین‌بخش کتاب هم ۵ دیدگاه را شامل می‌شود که این‌ دیدگاه‌ها به این‌ ترتیب‌اند: «آیا واترگیت "مساله کوچکی" بوده است؟»، «پنهانکاری ماجرای واترگیت تقریبا موفقیت‌آمیز بود»، «جی.گوردون لیدی در مصاحبه با مجله پلی‌بوی»، «دیدار عجیب مشاور کاخ سفید با نیکسون» و «دختر نیکسون پدرش را به خاطر شهامتی که به خرج داده ستایش می‌کند...»

خواندن کتاب واترگیت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران تاریخ جهان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب واترگیت

«واترگیت مجموعه‌ای از فعالیت‌های غیرقانونی و غیراخلاقی بود که مقامات و کارمندان کمیته‌های انتخاب مجدد نیکسون و همچنین دستیاران نیکسون در کاخ سفید به درجات و اشکال گوناگون در آن نقش داشتند و برای دستیابی به این موارد تلاش کرده بودند:

۱. اختلال در روند انتخابات ریاست‌جمهوری از زمان معرفی کاندیداها تا زمان انتخابات.

۲. مخفی کردن هویت و اشتباه‌هایی که مقامات و کارمندان کمیته‌های انتخاب مجدد نیکسون و نیز عده‌ای از دستیاران کاخ سفید برای ایجاد اختلال در روند انتخابات ریاست‌جمهوری از مرحلهٔ معرفی کاندیداها تا پایان انتخابات انجام داده بودند از چشم مأموران ضابط قانون، دادستان‌ها، هیئت‌منصفه، دادگاه‌ها، رسانه‌های خبری و مردم آمریکا.

برای تحقق مورد اول، مقامات و کارمندان کمیته‌های انتخاب مجدد و همچنین دستیاران کاخ سفید یک یا چند روش از روش‌های زیر را پیش گرفته‌اند:

۱. آن‌ها مدیران اجرایی شرکت‌ها را وادار کرده‌اند تا مقادیر زیادی ــ معمولاً به صورت پول نقد ــ به این کمیته‌ها کمک کنند. آن‌ها به مدیران القا می‌کردند که این کمک‌ها برای بقای نیکسون در کاخ سفید الزامی است و در صورت انتخاب مجدد وی، این شرکت‌ها از مساعدت‌های دولتی برخوردار خواهند شد یا از مجازات‌های دولتی در امان خواهند بود. اغلب مشارکت‌ها از محل سرمایهٔ شرکت‌ها تأمین شده که برخلاف قانونی است که کنگره‌های پیشین تصویب کرده‌اند.

۲. آن‌ها بخش اعظم این کمک‌ها را به شکل نقدی در گاوصندوق‌ها و سپرده‌های محرمانه پنهان کرده‌اند تا منبع و هویت تأمین‌کنندگانشان فاش نشود.

۳. آن‌ها بخشی از این پول‌های پنهان‌شده را به طور مخفیانه برای ورود غیرقانونی و سرقت از دفاتر کمیتهٔ ملی حزب دموکرات واقع در مجموعهٔ واترگیت در واشینگتن هزینه کردند تا به اطلاعات سیاسی موجود در آن‌جا دسترسی بیابند؛ و با توسل به حیله‌های کثیف، جاسوسی و افترا و تهمت‌های نادرست سعی در ایجاد اختلال در مبارزات انتخاباتی داشته و شهرت کسانی را که کاندیدای حزب دموکرات بودند و قرار بود با نیکسون در انتخابات سال ۱۹۷۲ رقابت کنند لکه‌دار کرده‌اند.

۴. آن‌ها وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولت فدرال را بازیچهٔ دست دولت نیکسون انگاشتند و آن‌ها را واداشتند تا به جای تمرکز بر رفاه عمومی به عقد قراردادهای فدرال و پرداخت پاداش و وام به مناطق، گروه‌ها و اشخاص مشغول شوند تا به این ترتیب انتخاب مجدد نیکسون را تضمین کنند.

۵. آن‌ها گروهی از افراد عادی و اصحاب رسانه را که با سیاست‌های رئیس‌جمهور مخالف بودند و از انتخاب مجدد او حمایت نمی‌کردند دشمن می‌خواندند و توطئه‌چینی می‌کردند تا وزارت دادگستری، اف‌بی‌آی، سازمان خدمات درآمد داخلی، و کمیسیون فدرال ارتباطات را گمراه کنند تا این نهادها با استفاده از قدرت قانونی‌شان مانع ادامهٔ کار این اشخاص شوند.»