کتاب عصر اصلاحات

کتاب عصر اصلاحات نوشتهٔ سارا فلاورز با ترجمهٔ رضا یاسائی در گروه انتشاراتی ققنوس به چاپ رسیده است. این کتاب به قرن شانزدهم میلادی، دورهٔ نارضایتی از کلیسا، به‌قدرت‌رسیدن پروتستان‌ها و تقابلشان با کاتولیک‌ها می‌پردازد.

درباره کتاب عصر اصلاحات

عصر اصلاحات نامی است كه به دورهٔ پاره‌پاره‌شدن جامعهٔ مسيحيت اطلاق می‌شود. در آن هنگام تقريباً تمامی اروپاييان، مسيحی و آن هم كاتوليک بودند. كليسا عملاً در همه امور مهم دخالت و نظر نهايی را اعلام می‌کرد. حتی شاهان بايد به دستورات كليسا و پاپ كه در رأس كليسا قرار داشت تن می‌دادند. در عصر اصلاحات اگر چه كليسای كاتوليک به حضور خود ادامه داد ولی افرادی معروف به پروتستان كه خواهان اصلاح‌كردن سازمان موجود كليسا بودند راه‌های جداگانه‌ای در پيش گرفتند. آن‌ها انواع جديدی از دين مسيحيت را براساس كتاب مقدس و زندگی و تعاليم عيسی مسيح بنيان گذاردند كه با كليسای كاتوليک و با يكديگر، از نظر اعتقادات و اعمال دينی، تفاوت داشت. پروتستان‌ها بر فردگرايی و كار سخت تكيه داشتند.

جهان امروز با جهان در اوایل قرن شانزدهم بسيار متفاوت است. امروزه تنوع اديان برای اكثر افراد قابل تحمل است و مردم به‌خاطر نظرياتی كه در هنگام اصلاحات مورد بحث و جدل بودند، جنگ نمی‌كنند. اما در آن زمان موضوعاتی كه اصلاحات را پيش بردند پذیرفتنی نبودند. کتاب عصر اصلاحات سیر رخدادهای آن دوران و موضوعاتی که زمینه‌ساز و نتیجه‌بخش آن اتفاقات بودند را به تصویر می‌کشد.

کتاب عصر اصلاحات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به دوستداران مطالعه در تاریخ جهان به‌ویژه تاریخ ادیان پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب عصر اصلاحات

«حدود سال ۱۳۹۰ ميلادی همه از جدايی پاپ‌ها به تنگ آمده بودند. حتی گروهی از كاردينال‌های پيشرو بار ديگر به فكر موقعيت خود افتاده بودند. بالاخره گروهی از آن‌ها، همه را به تشكيل شورای عمومی فراخواندند. اين رسم گردهمايی سران كليسا كه به شوراها معروف بود، از قديم وجود داشت و اساس آن اين تئوری بود كه شورا «مجموعه شعور كل جامعه مسيحيت» است. در سال ۱۴۰۹ شورايی در شهر ايتاليايی پيزا۲۱ تشكيل شد كه هر دو پاپ موجود (هيچ كدام آن‌ها با وجود احضار شدن، حاضر نشده بودند) را معزول كرد و پاپ جديدی انتخاب كرد. متأسفانه نه پاپ آوينيون و نه پاپ مستقر در رم شورا را به رسميت نشناختند و حالا سه پاپ وجود داشت.

كليسا برای چند سال دچار سردرگمی بود تا اين كه در سال ۱۴۱۵ ميلادی شورای ديگری در كنستانس، در مرز آلمان و سويس تشكيل شد. اين شورا نفوذ بيش‌تری داشت يا شايد پاپ‌ها و كاردينال‌ها، ديگر از جنگ و مرافعه به تنگ آمده بودند. به هر صورت شورا، هر سه پاپ را معزول و فرد ديگری را به نام مارتين پنجم (مارتينوس) انتخاب كرد. در سال ۱۴۱۷ همه، اين كانديدای مصالحه‌ای را قبول كرده بودند و جدايی به پايان رسيده بود، اگرچه اين اقدامات اعتبار كليسا را به طور عام و اعتبار پاپ‌ها را به طور خاص خدشه‌دار كرده بود. در زمانی كه حتّی پاپ‌ها رفتار كوتاه‌نظرانه‌ای مانند حرص و آز، ميل به قدرت و خودخواهی پيشه كرده بودند، چگونه می‌شد از ديگران توقع رفتار مسيح‌وار داشت؟»