کتاب با ان ال پی در اوج تندرستی

کتاب با ان ال پی در اوج تندرستی نوشتهٔ جوزف اکانر و یان مکدرموت و ترجمهٔ مجید پزشکی و ویراستهٔ ع‍ل‍ی‌ اب‍وطال‍ب‍ی‌ است و انتشارات نسل نواندیش آن را منتشر کرده است. روش‌های ذهنی رسیدن به اوج تندرستی در این کتاب آمده است.

درباره کتاب با ان ال پی در اوج تندرستی

تندرستی به‌راستی یکی از بزرگ‌ترین پاداش‌های آفریدگار برای انسان است، اما ما تا بیمار نشویم ارزش تندرستی‌مان را نمی‌دانیم و از کنار آن به‌سادگی می‌گذریم. تندرستی تنها یک مسئله جسمانی نیست، بلکه عوامل گوناگون فردی، اجتماعی، روانی و محیطی در آن سهم دارند. نقش ما (افکار، باورها و کردار ما) بر تندرستی‌مان بسی بیشتر از آن است که گمان می‌کنیم و تأثیر دانش پزشکی بر آن، بسی کمتر!

در حالی که پیوند تنگاتنگ میان ذهن و بدن روزبه‌روز توجه پژوهشگران بیشتری را برمی‌انگیزاند و دانش‌های نوپایی چون «ایمنی‌شناسی روانی‌عصبی» و «پزشکی روان‌تنی» ریزه‌کاری‌های آن را آشکارتر می‌سازند، هنوز آگاهی‌های همگانی در این‌باره بسیار اندک است و نقش ما در تندرستی‌مان تا حد مراجعه به پزشک هنگام بیماری و مصرف خودسرانه داروها کاهش یافته است و بسیاری از ما و همچنین پزشکان، نگاهی یک‌سویه به بیماری و تندرستی داریم.

امروز، دانش ان‌ال‌پی، یا آنچه از آن با نام «برنامه‌ریزی عصبی‌زبانی» یاد می‌شود، با نگرش نوین و عمل‌گرایانه‌ای که به ساختار تجارب ذهنی دارد، به کمک انسان شتافته و الگوهای برتری را در دستیابی به اهداف دلخواه ـ که در اینجا تندرستی است ـ شناسانده است. نویسندگان کتاب که هر دو از اساتید برجسته ان‌ال‌پی هستند، کوشیده‌اند با نگریستن به سلامت و تندرستی با نگاه «حالتی از تعادل و توازن»، ابزارهایی را برای الگوسازی حالت‌های برتر تندرستی در دستان خوانندگان قرار دهند و به نقشی که ما به عنوان موجودی یکپارچه، بیش و پیش از هر چیز و هر کس دیگر، در تندرستی‌مان داریم، تأکید ورزند.

از ویژگی‌های خوب کتاب ساده و گویا بودن آن است و برای بهره‌برداری از آن نیاز چندانی به آشنایی با ان‌ال‌پی احساس نمی‌شود. امید است با خواندن کتاب از نقش شگرف خود در تندرستی‌تان آگاه‌تر شوید و از روش‌ها و راهبردهای آن برای رسیدن به اوج تندرستی بهره ببرید.

خواندن کتاب با ان ال پی در اوج تندرستی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند به تندرستی برسند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب با ان ال پی در اوج تندرستی

«هنگام تندرست بودن می‌توانید زندگی شخصی، عاطفی، اجتماعی و روحی خود را به خواست خود اداره کنید. تندرست بودن دلالت بر این دارد که شما دارای اهدافی هستید. بیماری و ناخوشی به این معناست که آزادی و اختیار دنبال کردن آن اهداف را از دست داده‌اید. ما همچنین بر این باوریم که تندرست بودن نوعی تعادل برای بدن، ذهن و روح یا «بودن» در حالت طبیعی است. هر یک از ما یگانه و بی‌همتا هستیم. حالت تعادل ما نیز چنین است. هیچ «نسخه تندرستی» وجود ندارد که همه را خشنود کند. این تعادل شبیه به تعادل بندبازی است که با حالتی سیال و روان روی طنابی راه می‌رود. همواره برخی تعدیل و تنظیم‌های جزئی و حرکت دادن بدن به این سو و آن سو نیاز است تا پیچ و تاب‌های دائمی بدن تعادل شما را حفظ نماید. گاهی وزش شدید باد ممکن است تعادل شما را برهم زند و شما را به نوسان درآورد. سپس توانایی طبیعی شفابخشی تعادل شما را دوباره برقرار می‌کند. شاید شما «بیش از اندازه نزدیک لبه حرکت» می‌کرده‌اید. هرچه سفت و سخت‌تر باشید، احتمال سقوط شما بیشتر خواهد بود.

به عنوان قطب مخالف بیماری، هیچ حالتی از تندرستی تمام‌عیار وجود ندارد، زیرا بدن ما همواره سرگرم تنظیم دوباره خود با اوضاع و شرایط متغیر است. هیچ کس به طور کامل از بیماری، فقدان، ناراحتی و غم در امان نیست. ما با بیشترین توانمان با تیر و ترکش زمانه بیدادگر دست‌وپنجه نرم می‌کنیم. بدن ما دارای توانایی‌های ذاتی شفابخش شگرفی است که اغلب به مرحمت دست‌های یاریگری که از سوی پزشکان به سوی ما دراز می‌شوند، نادیده گرفته می‌شوند. ما گاه همچنین به مداخلات خارجی که به شکل معالجات پزشکی عرضه می‌شوند، نیازمندیم تا به کمک آن‌ها به توانمندسازی نیروهای شفابخش طبیعی خود بپردازیم و دوباره تعادل پیدا کنیم. 

مرض را می‌توان به ناخوشی و بیماری دسته‌بندی کرد. بیماری فرایندی آسیب‌شناختی است که نمود ظاهری و بیرونی دارد. ناخوشی برداشتی ذهنی است؛ احساس اینکه هیچ چیز خوب نیست. ما در بدن خود احساس ناخوشی می‌کنیم ولی آن، بر همه جنبه‌های زندگی ما ـ کار و پیشه ما، روابط ما با دیگران و خودپنداری ما ـ سایه می‌اندازد. ممکن است بدون هیچ دلیل آشکاری احساس ناخوشی به ما دست دهد، پزشکان هیچ «مشکلی» در ما پیدا نکنند و هیچ‌گونه بیماری در ما دیده نشود، ولی احساس مرض ما واقعی باشد. 

دانش پزشکی مایل است با همه ناخوشی‌ها همانند بیماری رفتار کند. از منظر شفابخشی، بیماری مورد ویژه‌ای از ناخوشی است که شاید نیازمند معالجات تخصصی طبی باشد. بیماری هنگامی رخ می‌دهد که ما تعادلمان را از دست می‌دهیم و برای بازیابی آن به کمک‌های بیرونی نیاز پیدا می‌کنیم. بیماری‌ها هرگز بدون اینکه ما نیروهای شفابخش خود را پویا کنیم، شفا نمی‌یابند.»