کتاب عادت مربیگری

کتاب عادت مربیگری؛ حرف کمتر، سوال بیشتر، رهبری بهتری نوشتهٔ مایکل بانگی استانیر و ترجمهٔ هدا پری زاده است و انتشارات آموخته آن را منتشر کرده است. این کتاب هفت پرسش را پیش رویتان می‌نهد و به ابزاری مجهزتان می‌کند که این پرسش‌ها جزئی از زندگی روزمره‌تان شود و با زحمت کمتر تأثیرگذارتر باشید.

درباره کتاب عادت مربیگری

چگونه رهبر بهتری می‌شوید؟ مایکل این پرسش را از رهبران بلندپرواز می‌پرسد و سپس با پیش‌کشیدن هفت پرسش موشکافانه که عادت‌های رهبری‌شان را تغییر می‌دهد، به آن پاسخ می‌دهد. این کتاب پر از پرسش‌ها و اندیشه‌ها و ابزارهای مفید و جالبی است که به هر رهبری که در پی بهترشدن باشد، کمک می‌کند.

مایکل بانگی استانیر در کتاب عادت مربیگری ضروریات مربیگری را در هفت پرسش اساسی خلاصه می‌کند. اگر بر روش ساده و در عین حال موشکافانه‌اش مسلط شوید، با یک تیر دو نشان زده‌اید: از کارمندان‌ و همکارانتان بهتر پشتیبانی می‌کنید و به‌احتمال فراوان می‌فهمید مربی اصلی خودتان شده‌اید.

برخی از جملاتی که در تحسین کتاب عادت مربیگری گفته شده‌اند:

مربیگری هنر است. روی کاغذ ساده است؛ اما هرکسی از پسش برنمی‌آید. شهامت می‌خواهد که به‌جای توصیه‌کردن، پاسخ‌دادن یا پیشنهاد راهکار، سؤال بپرسیم. اینکه به دیگری فرصت بدهیم راهش را پیدا کند و اشتباه کند و به رهیافت مختص خودش برسد، هم شجاعانه است و هم آسیب‌پذیرمان می‌کند. از سوی دیگر، به‌معنای کنارگذاشتن عادت «درستش کن» است. مایکل در این کتاب کاربردی و الهام‌بخش، هفت پرسش دگرگون‌کننده را با ما در میان می‌گذارد که چگونگی رهبری و پشتیبانی‌مان را تغییر می‌دهد. او کمکمان می‌کند بخش سخت ماجرا، یعنی تبدیل این اطلاعات به عادت و روال روزانه را پشت سر بگذاریم.

ـ برنه براون، نویسندهٔ کتاب‌های با اقتدار برخاستن و شهامت رهبری

عادت مربیگری سرگرم‌کننده، هوشمندانه، کاربردی، به‌یادماندنی و بر علوم رفتاری کنونی مبتنی است. برای کار خودم و همکارانم بسیار ارزشمند بود.

ـ جیمز اسلزاک، مدیر اجرایی راهبرد مجلهٔ نیویورک‌تایمز

پس از خواندن کتاب بی‌درنگ این واژه به ذهنم رسید: «خارق‌العاده! این کتاب وقتی به آن نیاز داشتم کجا بود؟» در طول دوران کاری‌ام کتاب‌های بی‌شماری دربارهٔ رهبری و مربیگری خوانده‌ام؛ ولی کم‌وبیش، هیچ‌کدام مانند کتاب مایکل بانگی استانیر همه‌چیز را یک جا جمع نکرده بود. عاشق ایدهٔ حفظ سادگی و سپس تمرین و تمرین و تمرینم که برای پرورش عادت مربیگری ضروری است. مایکل چیزی را که از نظر برخی رهبران پیچیده است، در قالب فرایندی پیشنهاد می‌دهد که هم برای رهبران مجرب و هم برای رهبران تازه‌کار ساده است. بی‌گمان، خواندنش ضروری است.

ـ مونیک بیتمن، معاون ارشد تی‌دی بنک گروپ

مایکل در این کتابچهٔ راهنمای عالی با هوش و قریحهٔ مثال‌زدنی‌اش و قدرت بیان و تعهدش به هنر مربیگری، بر مسیر پیش روی همهٔ افراد مشتاق کمک به دیگران‌، نور می‌تاباند. با اینکه در این حوزه چهار دهه کار کرده‌ام، از کتاب عادت مربیگری نکته‌های بسیاری آموخته‌ام.

ـ دیوید آلن، نویسندهٔ کتاب سامان‌دادن کارها

در میان دریایی از کتاب‌های مربیگری که چارچوب‌های مفهومی به‌دردنخور و قدیمی را تکرار می‌کنند، این کتاب گوهر امیدبخشی است. عادت مربیگری گنجینه‌ای است از رهیافت‌های عملی که به خواستهٔ همیشگی‌مان برای تبدیل تک‌تک مدیران به مربی جامۀ عمل می‌پوشاند و آن را به‌شکل مجموعهٔ ساده‌ای از عادت‌های روزمره درمی‌آورد. اگر آماده‌اید درجۀ رهبری‌تان را ارتقا دهید، به این کتاب نیاز دارید.

ـ جسیکا امورتگی، مدیر ارشد بخش آموزش و توسعهٔ لاجیتک

کتاب‌های مربیگری بسیاری در بازار هست که خواندنشان را نیمه‌کاره رها می‌کنیم. کتاب عادت مربیگری مایکل بانگی استانیر از آغاز تا پایان جذبتان می‌کند. کتاب ساده‌ای که جسورانه و بی‌پرده صحبت می‌کند و واقعی است. می‌توانید با آن ارتباط برقرار کنید و چگونگی برقراری ارتباط با همکاران و اعضای خانواده‌تان را تغییر ‌دهید. اگر ‌دنبال کتابی در حوزهٔ مربیگری می‌گردید که خیلی زود با آن ارتباط برقرار کنید و سردرگم نشوید، این کتاب را انتخاب کنید.

ـ جوآن مک‌نالی مایرز،‌ معاون منابع انسانیِ کمپانی تیم هورتونز‌

خواندن کتاب عادت مربیگری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران کتاب‌های مدیریت و کسب‌‌وکار پیشنهاد می‌کنیم.

درباره مایکل بانگی استانیر

«اسمم مایکله. می‌تونم بپرم. می‌خواین ببینین چطوری می‌پرم؟» مایکل سه‌ساله خودش را این‌طوری به غریبه‌های متعجبی معرفی می‌کرد که در فروشگاه‌های بزرگ مواد غذایی می‌دید.

نخستین چک نویسندگی‌اش را برای داستان عاشقانه‌ای به‌نام «مأمور تحویل»‌ گرفت و هنر تئاتر را زمانی فراگرفت که در دانشکدهٔ حقوق در نمایش کوتاهی به‌نام «مدلینگ هماهنگ مردان برهنه»‌ بازی کرد. آشنایی و ازدواج با خانمی کانادایی که هرگز مایکل را چندان جدی نمی‌گیرد، هدیه‌ای است که از گرفتن بورسیۀ‌ رودز‌ و تحصیل در آکسفورد نصیبش شد.

بخشی از کتاب عادت مربیگری

«چه‌بسا پیش‌تر امتحانش کرده‌اید و به نتیجه نرسیده‌اید

چه‌بسا، پیش از این به‌شکلی با مربیگری سروکار داشته‌اید. بر اساس یافته‌های پژوهش سال ۲۰۰۶ شرکت توسعهٔ رهبری بلسینگ‌وایت،‌ ۷۳درصد مدیران به‌شکلی آموزش مربیگری دیده‌اند. تا اینجا همه‌چیز خوب است؛ ولی به‌نظر، آموزشی که در زمینهٔ مربیگری دیده بودند، چندان سودمند نبوده است.

فقط ۲۳درصد افرادی که آموزش مربیگری دیده بودند (بله، کمتر از یک‌چهارم افراد)، گمان می‌کردند مربیگری تأثیر چشمگیری بر عملکرد یا رضایت شغلی‌شان داشته است. حتی ۱۰‌درصدشان معتقد بودند آموزش مربیگری‌ای که دیده‌اند، تأثیر ناخوشایندی داشته است (هیچ‌وقت رفتن به این جلسات را تصور کرده‌اید؟ «بی‌صبرانه منتظرم بعد از جلسهٔ مربیگری‌م با شما سردرگم‌تر بشم و انگیزه‌م کمتر بشه»).

بنابراین، خلاصه‌اش این است:

به‌احتمال فراوان آموزش مربیگری‌ چندان کارآمدی ندیده‌اید و به‌احتمال فراوان مربی چندان کارآمدی هم نیست.

حدس می‌زنم به سه دلیل در نخستین تلاشتان برای پرورش عادت مربیگری شکست خورده‌اید.

نخست، به‌احتمال فراوان آموزش مربیگری‌ای که دیده‌اید، بیش از اندازه نظری و پیچیده و کمی خسته‌کننده و دور از واقعیت زندگی کاری پرمشغله‌تان بوده است.

شاید یکی از آن جلسات آموزشی بود که در آن ایمیل‌های تلنبار‌شده‌تان را بررسی می‌کردید.

دوم، حتی اگر آموزش جذاب بوده باشد‌، به‌احتمال زیاد برای تبدیل این اطلاعات به اقدامات فراخور آن، وقت چندانی صرف نکرده‌اید تا بتوانید کارها را به‌شیوهٔ متفاوتی انجام دهید. پس از بازگشت به دفتر کارتان، وضع موجود قدرتش را به کار می‌گیرد و ضربه‌فنی‌تان می‌کند و طولی نمی‌کشد کارها را دوباره درست مانند پیش انجام می‌دهید.

سوم، تغییر رفتارِ به‌ظاهر سادهٔ کمتر توصیه‌کردن و بیشتر سؤال‌پرسیدن با کمال تعجب دشوار است. سال‌هاست توصیه کرده‌اید و برای این کار ترفیع گرفته‌اید و تحسینتان کرده‌اند. گویی با این کارها به شرکت «ارزش افزوده» می‌دهید و افزون بر این، هم‌زمان مهار اوضاع را در چنگتان می‌گیرید. در مقابل، هنگامی که سؤال می‌پرسید، شاید از مفیدبودن یا نبودنتان کمتر مطمئن باشید، گفت‌وگو برایتان کندتر پیش رود و احساس کنید افسار آن از دستتان خارج شده است (و در واقع همین‌طور هم هست. نامش توانمندسازی‌ است).

با این اوصاف، پیشنهاد خوبی به نظر نمی‌رسد.»