کتاب قرن تنهایی

کتاب قرن تنهایی نوشتهٔ نورینا هرتز و ترجمهٔ امیرحسین فتوحی است و هورمزد آن را منتشر کرده است. «آینده روابط انسانی در جهانی که رو به فروپاشی می‌رود» موضوع این کتاب است.

درباره کتاب قرن تنهایی

از نشانه‌های دوران ما این است که سفارش یک دوست مثل سفارش یک همبرگر با گوشی بوده و فقط با چند ضربه روی صفحه ممکن می‌شود، چیزی به نام اقتصاد تنهایی ظهور کرده تا از آن‌هایی که احساس تنهایی می‌کنند پشتیبانی نماید و یا در برخی موارد از آن‌ها سوءاستفاده کند. اما در قرن ۲۱، قرن تنهایی، تنهایی گریبان خیلی‌های دیگر را هم گرفته است.

حتی قبل از اینکه کرونا منجر به «رکود اجتماعی» شود و تماس افراد با یکدیگر را کاهش دهد، از هر ۵ بزرگ‌سال آمریکایی سه نفر خود را افرادی تنها تلقی می‌کردند.

در اروپا هم شاهد داستان مشابهی بودیم. در کشور آلمان، دو سوم جمعیت بر این باور بودند که تنهایی مشکلی جدی است. تقریباً یک سوم از هلندی‌ها به تنهایی اذعان داشته و از هر ده نفر، یک نفر تنهایی‌اش را در وضع وخیم می‌دانست. در کشور سوئد، یک چهارم جمعیت می‌گفتند که مواقع زیادی تنها هستند. در سوئیس، از هر ۵ نفر، ۲ نفر بر این باور بودند که احساس تنهایی می‌کنند.

در انگلستان، مشکل این‌قدر حاد بوده که در سال ۲۰۱۸ نخست‌وزیر قصد داشت وزیر تنهایی را منصوب کند. از هر ۸ انگلستانی یک نفر حتی یک دوست صمیمی هم نداشت که بتواند به او تکیه کند و این آمار در ۵ سال اخیر به یک نفر از هر ده نفر رسیده است. سه چهارم شهروندان اسم همسایه‌های خود را نمی‌دانستند و ۶۰ درصد از کارمندان انگلیسی سرکار احساس تنهایی می‌کردند. داده‌های کشورهای آسیایی، استرالیا، آمریکای جنوبی و آفریقا خبر از بحران مشابهی می‌دهد.

چندین ماه قرنطینه، انزوا و فاصله‌گذاری اجتماعی این مشکل را وخیم‌تر کرد.

پیر و جوان، مرد و زن، مجرد و متأهل، فقیر و غنی، همهٔ مردم احساس تنهایی، انزوا و بیگانگی می‌کردند. ما در بحبوحهٔ بحران جهانی تنهایی هستیم. هیچ یک از ما از چنین بحرانی مصون نیست.

کتاب قرن تنهایی به صورت مفصل به این موضوع مهم می‌پردازد. فصل‌های کتاب از این قرار هستند:

فصل اول: «این قرن، قرنِ تنهایی است»

فصل دوم: «قاتلی به نام تنهایی»

فصل سوم: «موش تنها»

فصل چهارم: «شهر تنها»

فصل پنجم: «دنیایی بدون تماس»

فصل ششم: «شبکه‌های اجتماعی»

فصل هفتم: «تنها در اداره»

فصل هشتم: «شلاق دیجیتال»

فصل نهم: «کامش، عشق و ربات‌ها»

فصل دهم:‌ «اقتصاد تنهایی»

فصل یازدهم:‌ «احیای ارتباطات انسانی در جهان درحال فروپاشی»

خواندن کتاب قرن تنهایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر می‌خواهید قرن حاضر را بیشتر بشناسید این کتاب را حتما بخوانید.

درباره نورینا هرتز

نورینا هرتز که از سوی روزنامه آبزرور به‌عنوان «یکی از متفکران برجسته جهان» و از سوی مجله ووگ به‌عنوان «یکی از الهام‌بخش‌ترین زنان جهان» نام‌گذاری شده است، یک رهبر فکری، محقق و گوینده‌ای مشهور است. کتاب‌های پرفروش قبلی او، تسلط خاموش، تهدید بدهی و چشمان کاملاً باز در بیش از بیست کشور منتشر شده است.

هرتز که سخنانش در سراسر جهان منتظر شده، در نشریاتی ازجمله نیویورک‌تایمز، واشنگتن‌پست، وال‌استریت ژورنال، گاردین، فایننشال تایمز، دی زایت، ال پایس، و ساوت چاینا مورنینگ مطلب منتشر شده است. او به طور مکرر در سراسر جهان ازجمله در برنامه‌های تلویزیونی شاخص مانند امروز صبح سی‌بی‌اس، وقت پرسش بی‌بی‌سی و مباحثه جهانی ان‌اچ‌کی حضور می‌یابد. او چهار مستند تلویزیونی ساخته و میزبانی کرده است. و به‌عنوان گزارشگر ارشد اقتصادی شبکه تلویزیونی تجاری پیشرو بریتانیا، آی‌تی‌وی، خدمت کرده است. برنامه هرتز در شبکه سیریوس ایکس‌ام تحت عنوان مگاهرتز: صدای لندن اولین برنامه در این شبکه بود که از خارج از ایالات‌متحده میزبانی می‌شد.

هرتز که اغلب در سرتاسر جهان به‌عنوان سخنران حضور می‌یابد و در TED، مجمع جهانی اقتصاد در داووس، و Google Zeitgeist، و همچنین در شرکت‌های پیشرو جهانی حاضر شده و با افراد برجسته‌ای مانند رئیس‌جمهور بیل کلینتون، پروفسور استیون هاوکینگ، و جین گودال به گفتگو نشسته است.

هرتز به یک گروه منتخب از شخصیت‌های برجسته تجاری و سیاسی جهان در مورد استراتژی، ریسک اقتصادی، اجتماعی و ژئوپلیتیک، هوش مصنوعی، تحول دیجیتال و نسل جدید مشاوره می‌دهد و در هیئت‌مدیره گروه موسیقی وارنر حضور دارد. مطالب او سرمقاله مجله نیوزویک بوده است.

نورینا دارای مدرک دکترا از دانشگاه کمبریج و مدرک MBA از دانشکده وارتون دانشگاه پنسیلوانیا است. پس از گذراندن ده سال در کمبریج، در سال ۲۰۱۴ به کالج دانشگاهی لندن نقل‌مکان کرد و در آنجا استاد افتخاری موسسه رفاه جهانی است.

بخشی از کتاب قرن تنهایی

«مدتی است که همهٔ ما فهمیده‌ایم انسان می‌تواند به موجودی بیجان هم عشق بورزد و حتی برای آن صفات انسانی، مثل مهربانی و حمایت، قائل شود. ماشین‌ها برای برانگیختن عواطف انسانی نیازی به جذابیت الکسا یا الکترو ندارند. به دوست پدرتان فکر کنید که خیلی ماشینش را دوست دارد و ساعات زیادی را به نگهداری از آن اختصاص می‌دهد. حتی شاید نامی به آن اختصاص داده باشد. مردی در شهر بائودینگ واقع در شمال کشور چین اخیراً ماشین هیوندای سوناتای خود را دفن کرد و این نشان از دل‌بستگی شدیدش به این ماشین داشت. ماشین را با بستن طناب‌هایی داخل قبر گذاشته بود.

در مورد احساس مردم نسبت به جاروبرقی رباتیک رومبا چطور؟ برخی به این ربات صرفاً به عنوان اسباب منزل نگاه می‌کنند: یک جاروبرقی که کف اتاق‌ها و گردوخاک لباس کودکان را تمیز می‌کند. اما بسیاری از مالکین این ربات آن را نه صرفاً یک ابزار برای تمیز کردن خانه، بلکه به عنوان یک دوست می‌بینند، شخصیتی با چشمان سبزرنگ که گاهی در اتاق گیر می‌افتد و نیاز به کمک دارد. وقتی محققین دانشگاه فنی جورجیا در آتلانتا به ۳۰ خانوار ربات رومبا را اهدا کرده و به مدت ۶ ماه آن‌ها را تحت نظر گرفتند، فهمیدند که دو سوم خانوارها برای رومبای خود اسمی انتخاب کرده‌اند. همین تعداد با ربات خود به گفتگو مشغول شده و یک دهم این افراد حتی برایش لباس هم خریدند. برخی هم ربات را با خود به تعطیلات می‌بردند.»